Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|                 per fas ac fidem decepti venissent. Nec raptis aut spes de
 2     III,    1,   4|              esset. Qui cum haud gravate venissent, introducti a consulibus
 3     III,    9,  71|            cepere. Cum ad causam orandam venissent, concilio populi a magistratibus
 4       V,    2,  13|            Capenates Faliscique subsidio venissent, adversus tres exercitus
 5     VII,    4,  27|         amicitiam ac societatem petentes venissent. Idem otium domi forisque
 6    VIII,    1,   1|                 non adversis ut Campani, venissent, et adversus Sidicinos sumerent
 7    VIII,    1,   2|                  per deditionem in fidem venissent; itaque Campanos, seu velint
 8      IX,    1,   5|                ignavia foedius inde quam venissent abituri: illis non ducem
 9      IX,    1,   5|            maioresque eorum triumphantes venissent: se solos sine volnere,
10   XXIII,    3,  17|               ante famam adversae pugnae venissent et aliis adgregantibus sese
11   XXIII,    5,  32|                  cum ex Sicilia legiones venissent, iis potissimum uti ad regionis
12   XXIII,    6,  38|                 litterae legatique Romam venissent et percontatione facta dicta
13   XXIII,    6,  44|                  iis qui ad sese tuendos venissent omnia sibi et esse consociata
14    XXVI,    2,  12|                 cum ad Flaccum in castra venissent ut inde tempore capto abirent,
15    XXVI,    2,  14|                  Romanos iussit. quo cum venissent, extemplo iis omnibus catenae
16    XXVI,    4,  24|        transmarinarum in amicitiam primi venissent; Philippum eis et Macedonas
17   XXVII,    4, 15b|          condicionem deditionis petentes venissent.~ Q. Fabius consul oppidum
18  XXVIII,    3,  14|                 nondum ad teli coniectum venissent, neque in cornua ut adiuvarent
19  XXVIII,    5,  26|          profectionem alterius exercitus venissent - corpora curant. ab tribunis
20  XXVIII,    6,  31|                  ad inritum redactam qua venissent - nuntiis ad L. Marcium
21    XXIX,    5,  24|                  sileretur quid petentes venissent, periculum erat ne vera
22     XXX,    7,  38|             quicumque legati Carthaginem venissent ne ante dimitterent eos
23     XXX,    7,  38|         imperatorem qui et quae petentes venissent certiorem facerent. cum
24     XXX,    7,  40|             simul Carthaginiensesque cum venissent Romam, senatus ad aedem
25     XXX,    7,  43|           Carthaginienses cum in Africam venissent ad Scipionem, quibus ante
26     XXX,    7,  44|                 populi Romani potestatem venissent adiectis donavit. Cn. Octavium
27    XXXI,    2,  11|                  eum legiones ex Etruria venissent, missis in vicem earum quinque
28    XXXI,    2,  14|         Macedoniam Philippum cum Aeginam venissent, rex Piraeum renovandae
29   XXXII,    2,   8|         praetores ambo cum in provincias venissent veteres dimitterent pedites
30   XXXII,    3,  16|                 ut quaeque ex sua classe venissent naves Euboeam petere. Eretria
31  XXXIII,    5,  47|              Culleo. qui cum Carthaginem venissent, ex consilio inimicorum
32   XXXIV,    3,  30|           modicis copiis sequentibus cum venissent, relictis ibi in statione
33   XXXIV,    6,  56|                milites cum in provinciam venissent. cum milites qui in legionibus
34   XXXIV,    6,  57|                  Asiae quique ab regibus venissent audissent. eae legationes
35   XXXIV,    6,  57|                  iungendamque societatem venissent. esse autem tria genera
36    XXXV,    5,  51|        opportunae urbes in suam dicionem venissent.~ ~ ~ ~
37  XXXVII,    4,  22|                uno agmine Phaselidem cum venissent, optimum visum est ibi hostem
38  XXXVII,    5,  32|                  prius C. Livii in fidem venissent, se tradendi. haec cum audissent,
39 XXXVIII,    1,   1|                  ad privatam rem agendam venissent, in foro obversarentur;
40 XXXVIII,    2,  18|                  legati Oroandensium cum venissent amicitiam petentes, ducenta
41   XXXIX,    3,  33|                 statu rerum, quam si non venissent: nam super cetera etiam
42   XXXIX,    3,  36|                  causam dicendam evocati venissent; deinde cum in homines ita
43   XXXIX,    5,  44|              milibus aeris aut pluris eo venissent, uti ea quoque deciens tanto
44      XL,    3,  27|             gentium ad castra oppugnanda venissent: nunc, quantus pudor esset,
45      XL,    3,  33|               imbres, amnibus Contrebiam venissent, postquam nulla castra extra
46      XL,    3,  36|                 obtinere, donec consules venissent; tum imperatum, ut dimisso,
47      XL,    4,  42|                  conveniendi regis causa venissent, aegrum forte eum in ultimis
48    XLII,    2,  26|              venisse eos et super qua re venissent? haesitantibus in responso,
49    XLII,    4,  47|             Marcius et Atilius Romam cum venissent, legationem in Capitolio
50   XLIII,    1,   8|                 qui in servitutem liberi venissent, ut eos conquirendos primo
51    XLIV,    2,  14|                cum ad se a Perseo legati venissent de finiendo cum Romanis
52    XLIV,    2,  29|                 quinqueremibus Delum cum venissent, lembos ibi Macedonum quadraginta
53     XLV,    1,   1|          festinatio, celeriter Romam cum venissent, praeceptam tamen eius rei
54     XLV,    1,   2|           praemissus tabellarius esset, <venissent>. ante diem sextum kal.
55     XLV,    1,  10| praeterveherentur Asiam legati et Loryma venissent, qui portus viginti paulo
56     XLV,    2,  21|                 et, qui ad intercedendum venissent, desisterent victi auctoritatibus