Lib. Cap. Par.

 1       0, Prae,   7|       potissimum ferat, tam et hoc gentes humanae patiantur aequo
 2       I,    3,  7b|       Italiam adventum miratae eae gentes fuerant. Is tum Evander
 3       I,    3,   9|      Romulus legatos circa vicinas gentes misit qui societatem conubiumque
 4       I,    4,  18|       Quove praesidio unus per tot gentes dissonas sermone moribusque
 5      II,    5,  41|         tertiam reddi, nisi ut hae gentes pro Coriolano duce Cassium
 6      II,    5,  49|            roboris eiusdem in urbe gentes, deposcant haec Volscos
 7      II,    5,  53|  potentissimae et maxime finitimae gentes superatae sunt. Dum haec
 8       V,    5,  33|         colonia, vocavere Italicae gentes, Graeci eadem Tyrrhenum
 9     VII,    5,  32|         magis magisque in imbelles gentes eos prodire. Ne Sidicinorum
10      IX,    4,  19|            aliasque si adiunxisset gentes, impedimentum maius quam
11      IX,    5,  26|         civibus inter tam infestas gentes cogebat. Vicit tamen sententia
12       X,    1,   2|      Illyrii Liburnique et Histri, gentes ferae et magna ex parte
13       X,    3,  21|        motum neglegerent: quattuor gentes conferre arma, Etruscos,
14     XXI,    2,  16|           durissima inter Hispanas gentes semper victorem, duci acerrimo
15     XXI,    2,  16|            semper armorum Gallicas gentes; cum orbe terrarum bellum
16     XXI,    2,  21| transferendum bellum; ita enim hae gentes non pacis solum sed etiam
17     XXI,    3,  30|          saltum inter ferocissimas gentes superatum, Rhodanum, tantum
18     XXI,    5,  43|          fluminaque et tot armatas gentes emensos. Hic vobis terminum
19     XXI,    7,  60|         montanis ad ferociores iam gentes valuit; nec pax modo apud
20    XXII,    5,  37|     pugnacesque alias missili telo gentes. Ad ea dona consilium quoque
21    XXVI,    8,  49|           homines malit exterasque gentes fide ac societate iunctas
22    XXVI,    8,  50|       patruumque meum iam ante hae gentes norant, scias multos nostri
23   XXVII,    7,  39|       aliae Gallicae atque Alpinae gentes, sed etiam secutae sunt
24  XXVIII,    7,  38|         hostibus vi cepisset, quas gentes in dicionem populi Romani
25  XXVIII,    8,  41|     amplissimum nomen apud exteras gentes populi Romani vestraeque
26  XXVIII,    8,  43|            tot regulos, tot saevas gentes, post receptam totam Hispaniam
27    XXIX,    3,  12|   Parthinosque et propinquas alias gentes motas esse ad spem novandi
28     XXX,    3,  16|        pacem non abnuere, ut omnes gentes sciant populum Romanum et
29     XXX,    7,  44|         destitui inter tot armatas gentes Africae cerneretis, nemo
30    XXXI,    4,  31|         contra hoc et vos et omnes gentes scire volumus pro merito
31    XXXI,    5,  40|         circumfusas tot Macedoniae gentes maritimam quoque instantem
32  XXXIII,    2,  12|            Illyrios Gallos deinde, gentes feras et indomitas, in Macedoniam
33  XXXIII,    4,  32|     Phthiotas'. percensuerat omnes gentes quae sub dicione Philippi
34    XXXV,    2,  14|           eam habuisse ut Italicae gentes regis externi quam populi
35    XXXV,    5,  48|     Pamphylia Sidetas tenere, quas gentes nullae unquam nec arte nec
36    XXXV,    5,  49|            ceterasque civitates et gentes suam sectam esse secuturos,
37   XXXVI,    3,  17|          erant, ferocissimae omnes gentes, hic Syri et Asiatici Graeci
38   XXXVI,    5,  34|            solum urbes sed tot iam gentes, Athamaniam Perrhaebiam
39   XXXVI,    5,  34|          duas urbes, Philippum tot gentes Graeciae habere? atqui non
40   XXXVI,    5,  39|        iuncta fuisse; eas inter se gentes mutua ex propinquo ferre
41  XXXVII,    2,   6|        auxit, commemorantis multas gentes populosque in Hispania prius,
42  XXXVII,    7,  54|          tot indomitae circumfusae gentes, in eo honore, in ea merito
43 XXXVIII,    2,  16|           Postremo cum tres essent gentes, Tolostobogii Trocmi Tectosages,
44 XXXVIII,    6,  59|            quot non urbes modo sed gentes amplectatur, omnes scire.
45   XXXIX,    2,  26|      querantur, quo modo inter eas gentes et Macedonas disceptetur,
46   XXXIX,    3,  36|         abrogatas, inclutamque per gentes disciplinam Lycurgi sublatam.
47   XXXIX,    5,  46|        fuerat. nam ex quo fama per gentes, quae Macedoniam accolunt,
48      XL,    1,  10|            ademptas tot urbes, tot gentes, modo Thraciae maritimam
49    XLII,    1,   5|            animo volvens omnis non gentes modo Graeciae, sed civitates
50    XLII,    3,  41|         recusabitis et omnes aliae gentes, ego quoque inter ceteros
51    XLII,    3,  42|           vestrae fama volgata per gentes est, si talibus de causis,
52   XLIII,    1,   1|         que] itinere inter exteras gentes duceret, viam tot nationibus
53     XLV,    2,  18|       adferre, ut et, in libertate gentes quae essent, tutam eam sibi
54     XLV,    2,  23|     singulorum hominum mores sunt: gentes quoque aliae iracundae,
55     XLV,    3,  31|        aliter eas mansuras in fide gentes, nisi fractis animis <adversarum>
56     XLV,    4,  38|         deleatur, foeda apud alias gentes, damnosa apud nostros. quis