Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  39|       cordi esset: iuvenis evasit vere indolis regiae nec, cum
 2       I,    7, 41a|         flamma; nunc expergiscere vere. Et nos peregrini regnavimus;
 3     III,    3,  19|       Plus hercule aliquanto, qui vere rem aestimare velit. Herdonius,
 4     III,    8,  56|       tantum inanibus litteris an vere data sit.~ ~57.
 5      IV,    1,   6|        non oporteret, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens
 6      IV,    6,  60|         exeuntium manus et patres vere appellatos, effectum esse
 7      VI,    2,  11|      habeat; cum interim, si quis vere aestimare velit, a M. Furio
 8      VI,    5,  37|          sit, tum populum Romanum vere exactos ex urbe reges et
 9      VI,    5,  40|           nos esse voluistis dici vere posset: illud alterum pro
10      VI,    5,  40|        contra voluntatem fuerint, vere referri posse. an hoc, si
11     VII,    1,   1|          M. Furi fecit. Fuit enim vere vir unicus in omni fortuna,
12     VII,    1,   4|        cotidiana miseria disceret vere imperioso patre se natum
13    VIII,    1,   7|         pater, tuo sanguine ortum vere ferrent, provocatus equestria
14    VIII,    2,  11|        eorum, adfirmando communem vere Martem belli utramque aciem
15      IX,    3,  14|       remisissent, quia aut pacem vere cupiebant aut expediebat
16      IX,    5,  26|           dictatorem poscere reum vere cundiae non fuit; - ut omnes
17       X,    3,  25|    sinebat hiemps hauddum exacta. vere inde primo relicta secunda
18     XXI,    1,   5| sociorumque animis in se firmatis vere primo in Vaccaeos promotum
19     XXI,    2,  21|         volt, commeatum do. Primo vere edico adsitis, ut dis bene
20     XXI,    2,  21|        omnia de integro patienda; vere primo ad edictum convenere.
21    XXII,    2,  10|     primum populum consulendum de vere sacro censet: iniussu populi
22    XXII,    2,  14|        maiores nostri. Sed vir ac vere Romanus, quo die dictatorem
23    XXII,    3,  20|      legati concurrerunt; sed qui vere dicionis imperiique Romani
24    XXII,    5,  34|           habituros quam consulem vere plebeium, id est, hominem
25    XXII,    5,  34|         ac daturum ei qui [magis] vere vincere quam diu imperare
26     XXV,    6,  33|      ducibus erit exemplaque haec vere pro documentis habenda,
27    XXVI,    1,   2|        suas quam proderet. itaque vere dici posse prius eos perisse
28    XXVI,    4,  25|     allata est. itaque quia primo vere moturus exercitum in Graeciam
29    XXVI,    7,  43|          habet; oppugnabitis enim vere moenia unius urbis, sed
30   XXVII,    7,  36|           coacto exercitu proximo vere Alpes traiecturum, nec tum
31  XXVIII,    7,  35|      cultus munditiis sed virilis vere ac militaris, et aetas erat
32     XXX,    4,  22|           Carthaginiensi, si quis vere aestimet, foedus ad eam
33     XXX,    7,  42|         tum pro se quisque dicere vere de pace agi. insignis tamen
34   XXXII,    1,   6|         cum Corcyrae hibernasset, vere primo in continentem travectus
35  XXXIII,    1,   3|            Philippus quoque primo vere, postquam legati ab Roma
36   XXXIV,    1,   2|    libertatem, immo licentiam, si vere dicere volumus, desiderant.
37   XXXIV,    3,  27|         et prope nulla spes esset vere suas hostiumque aestimanti
38    XXXV,    5,  44|      eorum imperio Romano liberam vere Graeciam atque in ea principes
39    XXXV,    5,  47|         Macedoniae regni, quod is vere regum stirpis esset, si
40  XXXVII,    2,   7|  iusserunt et petere, ut, si dare vere pacem, non tantum ostendere,
41  XXXVII,    7,  58|         Thermopylas esse. ceterum vere aestimanti Aetolicum magis
42 XXXVIII,    1,   8|        respondit magis saepe quam vere umquam Aetolos pacem petere.
43 XXXVIII,    2,  12|          quod nunc ordiri pergam. Vere primo Ephesum consul venit,
44 XXXVIII,    2,  17|       sunt, mixti, et Gallograeci vere, quod appellantur; sicut
45   XXXIX,    3,  30|           L. Quinctius, cum primo vere ex hibernis copias eductas
46   XXXIX,    3,  37|          liberae gentis esse, sed vere servorum disceptantium apud
47      XL,    4,  46|     feliciter eveniat," id ita ut vere, ut ex animo velitis evenire,
48      XL,    4,  46|        fidemque dedere remittere [vere] ac finire odium. deinde
49     XLI,    3,  20|          magnis honestisque rebus vere regius erat animus, in urbium
50     XLI,    3,  23|         consilia omisit; immo, si vere volumus dicere, iam incohavit
51    XLII,    3,  41|       obiciat, ut accusare potius vere quam conviciari videantur?
52     XLV,    1,   5|        nos, hospites Samothraces, vere accepimus an falso sacram
53     XLV,    1,  11|         classem misit; ipse primo vere cum exercitu Aegyptum petens
54     XLV,    2,  23|           esset. quamquam Perseus vere obiceret, id quod vos non