Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  13|            multitudinem tum duces; silentium et repentina fit quies;
 2       I,    3,  16|            icta maestum aliquamdiu silentium obtinuit. Deinde a paucis
 3       I,    5,  28|        communi tamen metu cogente, silentium tenet. Tum Tullus "Metti
 4       I,    5,  29|        ferro flammaque miscet; sed silentium triste ac tacita maestitia
 5      II,    5,  45|            novum seditionis genus, silentium otiumque inter armatos.
 6      II,    5,  45|            collega concedente, cum silentium classico fecisset: "ego
 7     III,    3,  24|      exercitu urbem inierunt, quia silentium de lege erat, perculsos
 8     III,    6,  42|      exercitus erant. Ab Ereto per silentium noctis profugi propius urbem,
 9     III,    6,  47|           rei tam atrocis defixit; silentium inde aliquamdiu tenuit.
10     III,    6,  47|     circumstantiumque advocatorum, silentium factum per praeconem.~ ~
11     III,    7,  50|   concurrentium turba constitit ac silentium fuit, ordine cuncta, ut
12     III,    8,  56|            libertate dictae erant, silentium fecit. Et dum pro se quisque
13      IV,    3,  18|        equitum processit. Parumper silentium et quies fuit, nec Etruscis
14       V,    2,   9| secundisque rebus civitatis inviti silentium tenuissent, feroces repente
15       V,    6,  46|         obsidio segnis et utrimque silentium esse, ad id tantum intentis
16     VII,    1,   1|            ageretur, proferrentur, silentium omnium rerum ac iustitio
17     VII,    2,  10|         primores iuvenum Romanorum silentium fuit, cum et abnuere certamen
18     VII,    4,  26|       quatiensque scutum hasta cum silentium fecisset, provocat per interpretem
19     VII,    5,  35|           taciti convenerunt, "hoc silentium, milites," inquit, "omisso
20     VII,    5,  36|           gloria in castra reduces silentium ac nox tegat; hic lucem
21     VII,    6,  40|            verecundia quam ab suis silentium datum. "Deos" inquit "immortales,
22    VIII,    4,  20|          usque ad triumphum Plauti silentium de Privernatibus fuit; post
23      IX,    1,   4|           oppetendam esse. Cum diu silentium fuisset nec consules aut
24      IX,    1,  7a|      aliter se habere rem dixisse: silentium illud obstinatum fixosque
25      IX,    1,  7a|            se ignorare ingenia aut silentium illud Samnitibus flebiles
26      IX,    8,  38|        gratias agerent, obstinatum silentium obtinuit ac sine responso
27       X,    4,  34|       certaminis foret; deinde, ut silentium vastum in urbe nec arma
28       X,    4,  34|  circumspectus esset longe lateque silentium ac solitudinem vidisse,
29    XXII,    6,  42|       propius adeuntibus insolitum silentium admirationem fecit. Tum
30    XXII,    7,  55|  comploratus familiarum coerceant, silentium per urbem faciant, nuntios
31    XXII,    8,  60|         circa castra, dum quies ac silentium esset, dum nox inceptum
32   XXIII,    1,   3|        senatorem et iustum." Primo silentium erat inopia potioris subiciundi;
33   XXIII,    3,  18|          ad moenia accessere, quia silentium erat, solitudo visa; metuque
34   XXIII,    5,  31|    comitiis donec rediit Marcellus silentium fuit. Interea duumviri creati
35     XXV,    5,  23|            armati tenui agmine per silentium eo deducti. ubi sine strepitu
36     XXV,    6,  35|    pervenerat, sed maestum quoddam silentium erat et tacita divinatio,
37    XXVI,    2,  16|         possent quae vociferaretur silentium fieri Flaccum iussisse;
38    XXVI,    3,  18|         impetus animorum ardorque, silentium subito ortum et tacita cogitatio
39   XXVII,    7,  42|            adsequuntur. consul ubi silentium in castris et ne paucos
40  XXVIII,    5,  29|           potest: si non, utcumque silentium tegat. non negaverim tristem
41    XXIX,    5,  25|            tum edixit militibus ut silentium quieti nautis sine certamine
42   XXXII,    3,  20|         nec quisquam prodiret, diu silentium aliorum alios intuentium
43   XXXII,    5,  33|                      Secundum haec silentium fuit, cum Romanus eum aequum
44  XXXIII,    2,  16|           ac fremitus admirantium, silentium mox a verecundia simul pristinae
45   XXXIV,    2,  20|         sequendos Suessetanos, qua silentium ac solitudo erat in urbem
46  XXXVII,    5,  38|     interfecti sunt. biduum deinde silentium fuit neutris transgredientibus
47 XXXVIII,    3,  33|            indicta causa passuros. Silentium prae metu ceterorum fuit;
48 XXXVIII,    6,  53|        Africani triumpho peterent. Silentium deinde de Africano fuit.
49      XL,    1,   8|            obortae, et diu maestum silentium tenuit.~ ~9.
50      XL,    1,  12|      responsurus esset. deinde diu silentium fuit, cum perfusum fletu
51    XLII,    1,   1|           magistratu exercenda, et silentium nimis aut modestum aut timidum
52    XLII,    3,  40|                      Cum paulisper silentium fuisset, 'expectari nos'
53   XLIII,    2,  16|      processerunt, Graccho dicente silentium fuit; [cum] Claudio obstreperetur,
54    XLIV,    3,  40|                Post hanc orationem silentium fuit, partim traductis in