Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  23|        scire ea se allaturum quae nihilo minus ad rem Romanam quam
 2      II,    2,  12|                      Obsidio erat nihilo minus et frumenti cum summa
 3      II,    3,  17|        deditio est facta. Ceterum nihilo minus foeda, dedita urbe,
 4      II,    3,  29|         exprobrantibus consulibus nihilo plus sanitatis in curia
 5      II,    4,  39|      castra hostium traditum est; nihilo magis quam legatos flexisse
 6      II,    5,  47|           ex parte una restituto, nihilo segnius in cornu altero
 7      II,    5,  61|       plebem et suum iudicium pro nihilo habebat. Illum non minae
 8     III,    1,   2|        fines suos se recepissent, nihilo inclinatioribus ad pacem
 9     III,    2,  13|           vertisse exsilii causa, nihilo minus Verginio comitia habente,
10     III,    3,  24|          legis tollendae esse; se nihilo minus rem susceptam peracturos.
11     III,    3,  24|       averterant. Et cum consules nihilo minus adversus continuationem
12     III,    6,  42|                                   Nihilo militiae quam domi melius
13     III,    7,  51|       sint. Si quis usus mei est, nihilo minor ex privato capietur.'
14      IV,    5,  35|      plebem, pro qua dimicaverit, nihilo se honoratiorem fore, neque
15      IV,    5, 44a|          uni malum publicum fiat. Nihilo demissiore animo, cum dies
16       V,    3,  14|       verecundiam crederent fore, nihilo minus ipsi perinde ac si
17       V,    6,  37|      rerum praeerant, dilectumque nihilo accuratiorem quam ad media
18      VI,    3,  15|      usuris pernumeratum est; iam nihilo mea turba quam ullius conspectior
19      VI,    3,  15|       solus ego civium curam ago? nihilo magis quod respondeam habeo
20      VI,    5,  38|     contemptim tribuni plebis rem nihilo segnius peragerent, tum
21     VII,    3,  18|         per infrequentiam comitia nihilo segnius perficiunt. Creati
22      IX,    7,  37|         castra hostium invasuros. Nihilo quietior Romanus exercitus
23       X,    2,  13|        leges, non regere. Populus nihilo minus suffragia inibat et,
24     XXI,    1,   2|    Carthaginiensem auxit. Ceterum nihilo ei pax tutior fuit; barbarus
25     XXI,    7,  63|          et M. Antistius profecti nihilo magis eum moverunt quam
26   XXIII,    4,  26|           geruntur apparanturque, nihilo segnius in Hispania bellum
27   XXIII,    4,  29|      impetu Romanis vertit terga. Nihilo segnius [in] cornibus proelium
28    XXIV,    5,  39|     fugaque et caedes omnia tenet nihilo remissiore militum ira quod
29    XXVI,    2,  12|           oppresserit. Capua etsi nihilo segnius obsessa per eos
30    XXVI,    3,  20| peractisque Tarraconem concessit. nihilo minor fama apud hostes Scipionis
31    XXVI,    8,  48|      Ceterum, etiam si vis absit, nihilo minus detestabili exemplo
32   XXVII,    5,  26|         posse consules crederent, nihilo minus oppugnari Locros posse
33  XXVIII,    5,  22|                       Res interim nihilo minus ab legatis gerebantur.
34  XXVIII,    8,  44| provinciae non venit. si hercules nihilo maturius hoc quo ego censeo
35     XXX,    5,  27|           P. Scipionem iusserunt. nihilo minus consules provinciam
36     XXX,    5,  29|       hostis fiducia, quae non de nihilo profecto concepta esset,
37    XXXI,    2,  12|      similis prodigii fetus erat. nihilo minus decemviros adire libros
38    XXXI,    3,  20|         Longo tribuno plebis, qui nihilo magis id more maiorum aut
39    XXXI,    3,  26|           facultas esset. ceterum nihilo ei Piraei quam Eleusinis
40   XXXII,    3,  22|        numero creantur - certamen nihilo segnius quam inter multitudinem
41  XXXIII,    3, 19b|          Antiochiam concessisset, nihilo quietiora ea ipsis aestivis
42  XXXIII,    4,  41|     omissum consilium est. Cyprum nihilo minus petens, cum Chelidoniarum
43  XXXIII,    5,  46|           iussit. quaestor id pro nihilo habuit; nam et adversae
44   XXXIV,    6,  61|          mali rem exempli esse de nihilo hospites corripi; idem Carthaginiensibus
45    XXXV,    1,   8|  praesentia censere. cum pergeret nihilo segnius referre ut supplicationes
46   XXXVI,    2,  11|     venisset, facile animadvertit nihilo severiore disciplina milites
47   XXXVI,    4,  27|          se imposituros, et ipsos nihilo minus suae potestatis fore,
48  XXXVII,    2,   5|        impetratam pacem ab senatu nihilo minus per suam cunctationem
49  XXXVII,    3,  15|           hostibus praebendum, an nihilo minus tota classe portum
50  XXXVII,    3,  15|            sin autem manendum ibi nihilo minus sit, quid attinere
51      XL,    2,  22|      difficultatibus conflictatus nihilo laetiora in castris invenit,
52     XLI,    3,  24|   subiecti ac Thessali Aetolique: nihilo plus fidei auctoritatisque
53    XLII,    1,   9|       tamen respectu decernerent. nihilo lenioribus, quam absens,
54    XLII,    4,  47|            bellum> futurum: illum nihilo paratiorem, Romanos omnibus