Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,   9|           miscere. Nusquam benigne legatio audita est: adeo simul spernebant,
 2      IV,    6,  58|        Quibus venientibus ad finem legatio Veientium obvia fuit. Petiere
 3       V,    1,   5|      dederis, maior frequentiorque legatio itura sit, cum id quod nunc
 4       V,    6,  36|                              Mitis legatio, ni praeferoces legatos
 5      VI,    4,  21|           magna hominum pars eo ut legatio supplex Romam mitteretur
 6      VI,    4,  21|            in senatu solum per eos legatio impedita est sed magna pars
 7    VIII,    4,  19|          abstinerent; valuitque ea legatio, non tam quia pacem volebant
 8      IX,    1,   4|      redire ad se vetuit. Haec cum legatio renuntiaretur, tantus gemitus
 9     XXI,    1,  10|           quoque vana atque inrita legatio fuit. Hanno unus adversus
10     XXI,    2,  18|           vestra, Romani, et prior legatio fuit, cum Hannibalem tamquam
11     XXI,    2,  18|         deposcebatis; ceterum haec legatio verbis adhuc lenior est,
12   XXIII,    1,   7|     exspirarent. Ea ne fierent neu legatio mitteretur ad Poenum, summa
13   XXIII,    3,  20|           Haec postquam renuntiata legatio Petelinis est, tantus repente
14   XXIII,    5,  32|       deficerent. Haec clandestina legatio per principes missa erat,
15   XXIII,    5,  35|         nuntiarunt quae a Campanis legatio paucos ante dies venisset
16    XXIV,    4,  29|        suis orantes venerunt; quae legatio peropportuna visa ad multitudinem
17    XXIV,    6,  48|         gratiam referant. grata ea legatio barbaro fuit; conlocutusque
18    XXXI,    1,   5|       allatae et Atheniensium nova legatio venit quae regem adpropinquare
19    XXXI,    2,  17| respondisset, adeo renuntiata haec legatio ab indignatione simul ac
20    XXXI,    3,  19|           Macedoniam misit. tertia legatio ad Verminam erat. is ad
21  XXXIII,    3,  20|   Rhodiorum auditi. et quamquam ea legatio erat quae accendere regium
22  XXXIII,    4,  41|       audisse et L. Cornelius, cui legatio ad duos reges Antiochum
23   XXXIV,    6,  57|         dixit quidnam perplexi sua legatio haberet, cum simpliciter
24    XXXV,    5,  50|         quidem cum tristi responso legatio ad regem rediit; Boeoti
25   XXXVI,    1,   5|     Euphane sunt missi. Epirotarum legatio erat minime in partem ullam
26   XXXVI,    1,   7|          possit. quod si nihil eum legatio nostra moverit, at nos,
27   XXXVI,    2,   9|             haec renuntiata Pheras legatio cum esset, ne paulum quidem
28   XXXVI,    5,  35|          in diem certam datis, qua legatio renuntiari ab Roma posset,
29  XXXVII,    2,   6|   Atheniensibus frequens ab Hypata legatio Aetolorum venit, et spem
30  XXXVII,    2,   7|        consul; et ea quoque irrita legatio dimissa est. secuti et Athenienses
31  XXXVII,    6,  49|      denuntiatumque, si qua deinde legatio ex Aetolis, nisi permissu
32  XXXVII,    7,  54|     interposita Smyrnaeorum brevis legatio est, quia non aderat quidam
33 XXXVIII,    2,  14|       procul a Cibyra aberant, nec legatio ulla a Moagete, tyranno
34 XXXVIII,    2,  15|          urbis. Consul, quia nulla legatio ad finem praesto fuerat,
35 XXXVIII,    3,  32|           finem imposuit. Utrimque legatio missa Romam est. Exules
36 XXXVIII,    6,  53|    censuram adicias? Quid Asiatica legatio, et valetudine adversa inutilis
37   XXXIX,    3,  33|            adire iussi, unde prior legatio discesserat incertiore statu
38   XXXIX,    5,  46|        venerunt. et ab Eumene rege legatio cum fratre eius Athenaeo
39     XLI,    2,   6|          opem senatus ferret. haec legatio totumque, quod ad Sardiniam
40     XLI,    2,   6|    reiectum est. aeque miserabilis legatio Lyciorum, qui crudelitatem
41    XLII,    1,  14|           praeferentis legatos. et legatio Rhodiorum erat hac falsa
42    XLII,    2,  19|           tutelae vellent esse. ea legatio grata senatui fuit; decreverunt,
43    XLII,    4,  45|                               Inde legatio sub idem tempus in Asiam <
44    XLII,    4,  45|    appareret, ostenderunt. et haec legatio magnum ad conciliandos animos
45    XLII,    4,  47|             ut conprobaretur prior legatio Marci, et eodem rursus in
46   XLIII,    1,   3|        generis hominum ex Hispania legatio venit. Ex militibus Romanis
47   XLIII,    1,   7|        Chalcidenses vocati, quorum legatio ipso introitu movit, quod
48    XLIV,    2,  14|        legati auditi sunt. utraque legatio de pace reconcilianda cum
49     XLV,    1,   4|       responso ac sine litteris ea legatio dimissa est. sensit Perseus,
50     XLV,    1,  12|     dimittunt. clara ea per gentis legatio fuit, quod haud dubie adempta
51     XLV,    1,  13|                  Et Popilius et ea legatio, quae missa ad Antiochum
52     XLV,    1,  13|        Athenaeo fratribus communis legatio de victoria gratulatum venit.
53     XLV,    2,  23|          praesentia castigata illa legatio erat, cum tam tristi responso
54     XLV,    2,  23|         tam miserabilis ac supplex legatio etiam insolentioris, quam