Lib. Cap. Par.

 1       I,    6,  33|       pugnatum est; nam et urbs tuta munitionibus praesidioque
 2       I,    9,  58|    amore ardens, postquam satis tuta circa sopitique omnes videbantur,
 3      II,    2,   7|    libertati vestrae, Quirites; tuta erit vobis Velia; deferam
 4      II,    2,  10|       Tiberi obiecto videbantur tuta: pons sublicius iter paene
 5      II,    2,  13|         apud regem Etruscum non tuta solum sed honorata etiam
 6      II,    5,  49|        ager Romano adiacet, sua tuta omnia, infesta hostium,
 7      II,    5,  51|       dabant; non usquam pecora tuta, non agrestes erant. Capti
 8     III,    1,   8|        dispositisque praesidiis tuta omnia ac tranquilla fecit.
 9     III,    6,  44|     virgini conciliat. Iam a vi tuta erat, cum adsertor nihil
10       V,    4,  26|       re alia fidentes ea satis tuta esse quam difficultate aditus,
11      VI,    4,  29|         relictum; et vix moenia tuta rati oppido se Praeneste
12    VIII,    3,  14| Formianis, quod per fines eorum tuta pacataque semper fuisset
13      IX,    5,  23|  Stativa nostra munimento satis tuta sunt sed inopia eadem infesta;
14      IX,    5,  23|  munimenta, non munimentis arma tuta esse debent. Castra habeant
15      IX,    8,  44|   consedisse. Consul ut stativa tuta copiosaque - et ita erant -
16       X,    4,  34|       tres manere eodem loco si tuta videantur, duos explorata
17     XXI,    5,  44|        sua terra, suus ager per tuta ac pacata itinera fugientes
18    XXII,    2,  11|         ii commigrarent in loca tuta, ex agris quoque demigrarent
19    XXII,    2,  12|         tumultus, et suo militi tuta omnia et infesta effusis
20    XXII,    2,  14|   miserunt, ut ab Samnite hoste tuta haec ora esset, quam nunc
21    XXII,    6,  38|         Et sua sponte apparebat tuta celeribus consiliis praepositurum,
22    XXII,    8,  60|         ante lucem pervenire in tuta loca, in sociorum urbes
23   XXIII,    4,  27|      inlati, cum paucitas parum tuta esset, respicere alii alios
24    XXIV,    1,   3|         arce satis ut videbatur tuta Crotoniatum optimates tenebant
25    XXIV,    2,   8|    Africae oram popularetur, ut tuta nobis Italiae litora essent,
26    XXIV,    2,   8|        non erat opus> Hannibali tuta atque integra ab domo venerunt,
27     XXV,    2,  11|         altitudine, ut ceterae, tuta sed loco plano posita et
28     XXV,    5, 27a|   ceterum et situ et munimentis tuta; tria milia alterum ab Syracusis,
29     XXV,    6,  29|        omnia et impetrabilia et tuta erant apud Romanos: inter
30    XXVI,    6,  35|      Philippum arceri posse aut tuta Italiae litora esse?~ ~36.
31    XXVI,    7,  42|        tergo - nam frons natura tuta erat - vallum obiectum.
32   XXVII,    7, 33b|  potissimum quorum virtus satis tuta a fraude Punica esset: cum
33   XXVII,    7,  42|       praemissis postquam satis tuta omnia esse exploratum est,
34  XXVIII,    1,   1|         iusta militari custodia tuta et firma esse: illa altera
35  XXVIII,    5,  22|      scelerum, quia nec deditio tuta ad tam infestos videbatur
36    XXIX,    1,   2|       inducentem venit; indicat tuta ab laevo cornu esse; iam
37     XXX,    7,  44|      corpora ab externis causis tuta videntur, suis ipsa viribus
38    XXXI,    4,  30|     delubra quae sola religione tuta fuerint saevisse. itaque
39    XXXI,    5,  36|       propinquis stativis parum tuta frumentatio erat, dispersos
40   XXXII,    1,   4| appellati. Nec altitudine solum tuta urbs sed quod saxo undique
41   XXXII,    1,   5|    armatorum tenebat; qua minus tuta erant, alia fossis, alia
42   XXXII,    2,  12|        aut munimento aut natura tuta, verterat periculum in Romanos
43   XXXII,    3,  17|       muri pars utraque integra tuta praestabat latera nec ex
44   XXXII,    3,  21|        erant; mediterranea adeo tuta ab armis Romanis fuerunt
45  XXXIII,    1,   2| societatem adscitis et, quoniam tuta ea pacataque ab tergo relinquebantur,
46  XXXIII,    4,  37|       circuitu per aperta eoque tuta loca ad collegam pervenit.
47   XXXIV,    2,  10|       Helvius pervenit et, quia tuta iam ab hostibus regio erat,
48  XXXVII,    3,  16|   terram; sed neque circa urbem tuta statio erat, nec ante ostium
49  XXXVII,    4,  25|      dempta fuisset, vacuos eos tuta eius regionis maria praestaturos.
50      XL,    1,  10|    naturae beneficio mortalibus tuta est? si iero ad fratrem
51    XLII,    2,  17| efficacia ad rem peragendam aut tuta ad rem celandam dentur.
52    XLIV,    3,  39|   castra praealta fluminis ripa tuta, vallo insuper saepta crebrisque