IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
Titus Livius Ab Urbe condita Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text Lib. Cap. Par. grey = Comment text
1 IX, 2, 11| Romana inviolati redierunt.~ ~12a. 2 IX, 3 | Caput III~ ~12b. 3 VIII, 2, 12| imperium patres credebant.~ ~13a. 4 VIII, 3 | Caput III~ ~13b. 5 IV, 3, 22| census populi est actus.~ ~23a. 6 IV, 4 | Caput IV~ ~23b. 7 XXIII, 3, 23| causa in urbe retineretur.~ ~24a. 8 XXIII, 4 | Caput IV~ ~24b. 9 XXV, 5, 26| eadem peste absumpti sunt.~ ~27a. 10 XXV, 6 | Caput VI~ ~27b. 11 XXVII, 5, 27| circumventum tradant.~ ~28a. 12 XXVII, 6 | Caput VI~ ~28b. 13 XXIII, 4, 29| transitu laetabantur.~ ~30a. 14 XXIII, 5 | Caput V~ ~30b. 15 XXI, 3, 31| clamoribus turbarentur.~ ~32a. 16 XXI, 4 | Caput IV~ ~32b. 17 XXIX, 6, 35| extremum autumni gesta.~ ~36a. 18 XXIX, 7 | Caput VII~ ~36b. 19 XXVIII, 7, 37| Gaditani Romanis deduntur.~ ~38a. 20 XXVIII, 8 | Caput VIII~ ~38b. 21 XLII, 3, 42| sociis bella infertis.'~ ~43a. 22 XLII, 4 | Caput IV~ ~43b. 23 XXVI, 7, 44| alii alios impediunt.~ ~45a. 24 XXVI, 8 | Caput VIII~ ~45b. 25 III, 6, 47| factum per praeconem.~ ~48a. 26 III, 7 | Caput VII~ ~48b. 27 V, 6, 48| Romanis vox, vae victis.~ ~49a. 28 V, 7 | Caput VII~ ~49b. 29 XXXVII, 1, 3| quaternum milium aeris.~ ~4a. 30 XXXVII, 2 | Caput II~ ~4b. 31 XXVII, 1, 4| Feroniae lucum indicta.~ ~5a. 32 XXVII, 2 | Caput II~ ~5b. 33 III, 9, 67| in nos armati estis.~ ~68. 34 III, 9, 68| attoniti estis transtulero.'~ ~69. 35 VI, 1, 5| tribuum numerum explevere.~ ~6a. 36 VI, 2 | Caput II~ ~6b. 37 III, 9, 69| dimicandi nulla est facta.~ ~70. 38 III, 9, 70| meritorum habita videretur.~ ~71. 39 III, 9, 71| ipse causam damnaret.~ ~72. 40 X, 1, 8| rogas, iubendam censeo."~ ~9a. 41 X, 2 | Caput II~ ~9b. 42 XXXIX, 1, 6| habebantur, monopodia et abacos Romam advexerunt. tunc psaltriae 43 XXIV, 3, 20| multum, equorum greges maxime abacti, e quibus ad quattuor milia 44 XXXIX, 5, 47| hominibus raptis pecoribusque abactis, de iure aut dicto per libidinem 45 II, 4, 37| quodam modo hominum deorumque abactos esse.~ ~38. 46 XXVI, 6, 38| indigna patientium modo abalienabantur animi, sed ceterorum etiam; 47 VIII, 1, 2| timebantque ne arguendo abalienarent: Campanorum aliam condicionem 48 XXXV, 4, 31| demendo spes incisa Philippum abalienaret, in quo plus ad omnia momenti 49 XXII, 8, 60| desideratis, deminuti capite, [abalienati iure civium] servi Carthaginiensium 50 V, 6, 42| acciderent, velut adsueti malis abalienaverant ab sensu rerum suarum animos, 51 XXXVIII, 2, 15| Alandri fontes, tertio ad Abbassium posuit castra. Ibi plures 52 II, 5, 45| sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat, ut adversando 53 XLV, 4, 39| victoriae spoliis fiet? quonam abdentur illa tot milia armorum detracta 54 XLV, 3, 29| praeter Aenum et Maroneam et Abdera; cis Strymonem autem vergentia 55 XLIII, 1, 4| Hortensium, successorem eius, Abderitae legati flentes ante curiam 56 XXXVIII, 4, 41| Apolloniam fuit. Hinc per Abderitarum agrum Neapolim perventum 57 XLIII, 1, 4| restituendos in libertatem Abderitas missi. Iisdem mandatum, 58 V, 7, 49b| consilium; eaque causa fuit non abdicandae post triumphum dictaturae, 59 VI, 3, 18| invidiam non dictator modo abdicando dictaturam fugisset sed 60 III, 7, 54| decemviri prodeunt in contionem abdicantque se magistratu, ingenti hominum 61 IX, 8, 42| interpellata, donec se censura abdicarit, in quibusdam annalibus 62 II, 3, 21| fidei fuerit, se consulatu abdicasse; dictatorem inde factum. 63 V, 5, 31| consulto consules magistratu se abdicassent, interrex creatur M. Furius 64 VI, 5, 39| Inter priorem dictaturam abdicatam novamque a Manlio initam 65 VI, 3, 16| amotusque post triumphum abdicatione dictaturae terror et linguam 66 XXXIX, 4, 39| extemplo aedilitate se abdicaturum. consul cum et pertinaciam 67 IX, 6, 29| victus collega magistratu se abdicaverat, Appius iam inde antiquitus 68 V, 2, 9| ante eam diem magistratu abdicavere.~ ~10. 69 XXXI, 5, 36| bina castra in insidiis abdiderat praeceperatque Athenagorae 70 I, 5, 31| operatum his sacris se abdidisse; sed non rite initum aut 71 XXXVIII, 2, 21| aculeus sagittae aut glandis abditae introrsus tenui vulnere 72 X, 1, 4| castris Romanorum aberant. Ibi abditis armatis pecus in conspectu 73 XXV, 6, 39| cohors Romana arte Punica abditur et equites. ita medio itinere 74 XXV, 6, 33| principibus ut copias inde abducant. nec atrox visum facinus - 75 XXI, 1, 10| ut exercitum ab Sagunto abducat ipsumque Hannibalem ex foedere 76 XXXVIII, 3, 34| mansissent, eos prendendi abducendi vendendi Achaeis ius esset; 77 II, 5, 56| aliter non possent, de foro abducerent, ipse nunc plebem saevientem 78 XLIII, 2, 19| exercitum aequabat, Stuberram abducit. Ibi Romanis - quattuor 79 XXXV, 3, 27| copiarum ab obsidione Gythei abducta ad Pleias posuit <castra>; 80 II, 3, 22| Ita sine certamine inde abductae legiones. Nec ita multo 81 II, 5, 48| Romanis cedebant in urbem; ubi abductas senserant legiones, agros 82 XLIII, 1, 1| Macedoniam nossent, conquisitos abductosque. Enimvero senatus indignari 83 IV, 2, 10| obsidionis causa venerit Romanus, abducturum se inde Volscos ait. Adversus 84 XLIV, 2, 19| abscessurus a moenibus Alexandreae abducturusque exercitum in Syriam esset. 85 XXXIV, 4, 41| Pythagoras quosque ante Nabis abduxerat; redierant qui post compertam 86 XXXVI, 5, 40| deditionem, a quibus obsides abduxerit, pacis futurae pignus. verum 87 XXXIX, 3, 30| noctis tacito signo exercitum abduxerunt. luce prima Hispani acie 88 III, 7, 54| moror quo minus decemviratu abeam.' Factum senatus consultum 89 XXII, 8, 59| vobis damnati ac repulsi abeamus; neque enim vos pretio pepercisse 90 X, 2, 18| signis abiturum. "tu vero abeas" inquit, "neque te quisquam 91 I, 3, 7b| interempto boves mira specie abegisse memorant, ac prope Tiberim 92 XLII, 3, 41| mancipiorum, multa milia pecorum abegisset? quiescerem et paterer, 93 XXIV, 4, 31| praetores inter tumultum pavidi abequitaverint Syracusas. et ne fuga quidem 94 XXXVI, 3, 17| imperio aperturos. quid deinde aberit, quin ab Gadibus ad mare 95 XXXVII, 3, 13| praetervehentis classis si quas aberrantis ex agmine naves posset aut 96 XXXI, 5, 37| equites per agros quidam aberrarunt decepti clamoribus aliis 97 XLI, 2, 13| agresti tauro, qui a pecore aberrasset, initam ac semine adspersam. 98 V, 7, 54| calamitatis] meminisse iuvat - cum abessem, quotienscumque patria in 99 XLIV, 3, 39| facilius abire fuit, cum procul abessemus, quam nunc, cum in cervicibus 100 XXXVIII, 4, 38| sociosque sunt, iis ius abeundi manendique esto; servos 101 XLIV, 3, 39| fallere nos interdiu aut nocte abeundo <potest? quid autem est 102 XXII, 5, 32| ut, nisi cum fugae specie abeundum timuisset, Galliam repetiturus 103 X, 2, 19| oblatam sperneretur; plures abeunti Volumnio obsistere; obtestari 104 XXXVIII, 3, 33| fide accepta a legatis vim abfuturam, donec causam dixissent. 105 XXXVIII, 6, 56| Scipionis et Ti. Gracchi abhorrent inter se. Index orationis 106 XLIV, 3, 36| atque integro hosti non abicere; sed tantus ardor in animis 107 IV, 4, 29| proelium intulerat. Tum abici passim arma ac dedi hostes 108 XXVIII, 1, 3| nudas ostentantes ut gladios abiecisse appareret. id utrum parum 109 IX, 1, 6| multo sibi maestiores et abiectiores animi visos referrent: adeo 110 XXXV, 5, 43| utiliter cogitatum erat, abiectum est. Demetriadis maxime 111 XLII, 5, 65| crassitudine digiti; huic abiegnae breves pinnae tres, velut 112 XXI, 1, 8| Saguntinis missile telum hastili abiegno et cetera tereti praeterquam 113 XLV, 3, 34| hiemem factis et Galli domos abierant et rex in hiberna concesserat 114 IX, 2, 9| sacrosanctos cum primum magistratu abierint, sed, se me audiatis, priusquam 115 IX, 7, 34| quam necesse est magistratu abieris, modo ne excedas finitum 116 III, 2, 10| sponte arma posse iam fides abierit, novos hostes quaeri; coloniam 117 XXVIII, 8, 45| frumenti magnum numerum; abiete <et> ex publicis silvis 118 XXVIII, 8, 45| Perusini Clusini Rusellani abietem in fabricandas naves et 119 XXIV, 1, 3| frequenti silva et proceris abietis arboribus saeptus laeta 120 VII, 2, 14| pascentia extra vallum Gallo abigenti duo milites Romani ademerunt. 121 XXV, 4, 19| duobus agminibus diversos abiisse, incertus primo utrum sequeretur 122 VIII, 5, 32| interrogo, cum, si ego tacitus abissem, tamen tibi ad voluntatis 123 XXII, 8, 60| unde ignavia ac nequitia abistis? P. Sempronium civem vestrum 124 XLIV, 3, 45| ex contione succlamare 'abite hinc, ne, qui pauci supersumus, 125 IV, 1, 1| populum ob iniuriam agri abiudicati descisse, et Veientes depopulatos 126 XXIX, 5, 27| celeriter e conspectu terrae ablati sunt; et a meridie nebula 127 XXVI, 5, 30| ipsis ornamentisque eorum ablatis nihil relictum Syracusis 128 VII, 3, 18| quam a Gallis reciperata, ablato post undecimum annum a plebe 129 XXXVIII, 4, 43| convulsos ex sedibus suis ablatos esse; parietes postesque 130 IX, 1, 6| iacere indolem illam Romanam ablatosque cum armis animos; non reddere 131 XLIV, 3, 44| hostes, in partem aliam turba ablatus erat; et serius cum redisset, 132 XXIV, 4, 29| exonerandam ducesque eius ablegandos. Hippocrates praetor ducere 133 XXI, 1, 10| maris terrarumque oras, ablegandum eo unde nec ad nos nomen 134 XXIV, 4, 29| sed tota procul Sicilia ablegarentur. Epicydes, ne aut reus criminis 135 V, 1, 2| remotam in perpetuum et ablegatam ab urbe et ab re publica 136 VII, 6, 39| mitterentur, magna pars ablegati. Quam multitudinem consul 137 VI, 5, 39| suas pugnatum esse, deinde ablegatione iuventutis ad Veliternum 138 XLIV, 3, 44| per hanc causam Thracibus ablegatis, simul transgressos eos 139 VII, 2, 13| urbe, a penatibus nostris ablegatos tenet, quaeso, ut ea quae 140 I, 7, 35| sub tempus pueros venatum ablegavit. Isque primus et petisse 141 XXII, 5, 37| misisse; quae ne accipere abnuant magno opere se patres conscriptos 142 III, 6, 38| coeant in senatum, sic plebs abnuat dilectum. Haec fremunt plebes. 143 XXII, 2, 13| moderato regebantur imperio nec abnuebant, quod unum vinculum fidei 144 XXXIII, 2, 16| redeundum in societatem Philippi abnuendamque Romanorum amicitiam censerent.~ ~ 145 XXX, 4, 23| quam Scipionis accipiendam abnuendamve pacem esse. M. Valerius 146 XXVI, 3, 19| potius aucta arte quadam nec abnuendi tale quicquam nec palam 147 XXVII, 8, 49| pericula sustinuit; ille fessos abnuentesque taedio et labore nunc precando, 148 XXVII, 1, 4| cui cedenti certamenque abnuenti gravis ipse instaret, patribus 149 VIII, 3, 18| ceteras rettulissent, haud abnuentibus et illis bibere, epoto [ 150 XXXVI, 2, 9| quod pertinaciter primo abnuerant, malo domiti tandem fecissent; 151 XL, 1, 13| fecisti, invitatus ad cenam abnueres? cum autem iratus negasses, 152 XXXV, 5, 51| insulae eius urbes imperium abnuerunt; magnoque principio sibi 153 XXXVII, 6, 48| Aetolos sustulisse animos et abnuisse imperata facere, principesque 154 XXIX, 3, 15| et Q. Fulvio consulibus abnuissent milites dare, eas annum 155 XXVIII, 5, 27| qui imperium auspiciumque abnuistis, sacramenti religionem rupistis. 156 III, 9, 72| populi Romani esse. Nec abnuitur ita fuisse, si ad iudices 157 IX, 4, 17| comparandis, haud equidem abnuo egregium ducem fuisse Alexandrum; 158 XXV, 1, 1| modo atque intra parietes abolebantur Romani ritus, sed in publico 159 XXV, 1, 6| qua spes, ne qua occasio abolendae ignominiae, ne qua placandae 160 VIII, 5, 27| revocari adhuc impellique ad abolendam societatem Romanam posse, 161 III, 6, 38| temptationemque eam fore abolendi sibi magistratus, ni consensu 162 VII, 2, 13| culpam nostram corrigere et abolere flagitii memoriam nova gloria 163 XXXIX, 1, 16| praeterquam more Romano abolerent. iudicabant enim prudentissimi 164 X, 1, 4| quo maturius ignominia aboleretur. Itaque confestim castra 165 VI, 3, 18| exspectem? bene facitis quod abominamini. di prohibebunt haec; sed 166 IX, 8, 38| ad Cremeram accepta est, abominandam eam curiam facit.~ ~39. 167 XXVIII, 5, 28| semilixam, nominis etiam abominandi ducem, sed D. Vibellium 168 XXXIX, 2, 22| natum inventum. id prodigium abominantes arceri Romano agro necarique 169 XXX, 5, 30| quod igitur nos maxime abominaremur, vos ante omnia optaretis, 170 VI, 5, 40| consules, quod indignaris, quod abominaris, videas; aut omnia accipe, 171 XXXI, 2, 12| naturae visa: ante omnia abominati semimares iussique in mare 172 XXXII, 5, 38| non aspernatos modo sed abominatos etiam nomen tyranni audivit, 173 I, 1, 1| agris agerent, Latinus rex Aboriginesque qui tum ea tenebant loca 174 I, 1, 2| belli terrorem ut animos Aboriginum sibi conciliaret nec sub 175 XXVI, 7, 39| mersae, aliae in terram remis abreptae mox praedae fuere Thurinis 176 XXXIX, 1, 13| conspectu in abditos specus abripiant: eos esse, qui aut coniurare 177 XXII, 1, 6| citatissimo poterant agmine sese abripuerunt. Postero die cum super cetera 178 XLIII, 1, 5| milia hominum in servitutem abripuisse. Sub idem tempus Carnorum 179 XXXIV, 1, 6| ea lex esse videtur quam abrogamus? numquae vetus? regia lex 180 XLII, 1, 13| vana ad vos adferendo fidem abrogarem mihi; cernebam nobilissimas 181 III, 5, 32| aliaeque sacratae leges abrogarentur.~ ~33. 182 XXXIV, 1, 2| quae leges hic rogarentur abrogarenturve curare decuit." maiores 183 I, 9, 59| perpulit ut imperium regi abrogaret exsulesque esse iuberet 184 XXXIV, 1, 5| florenti ac beata re publica abrogaretis. verba magna quae rei augendae 185 XXXIV, 1, 7| scilicet, si legem Oppiam abrogaritis, non vestri arbitrii erit 186 XXXIV, 1, 6| lata sunt, plerumque bellum abrogat, quae in bello, pax, ut 187 XXXIX, 3, 36| esse, leges vetustissimas abrogatas, inclutamque per gentes 188 XLV, 4, 39| Macedonicae legiones suo abrogato triumphos alienos spectabunt? 189 V, 2, 11| inrogatam; quippe et collegis abrogatum imperium qui certe nihil 190 VIII, 3, 18| res, ne cui auctorum fidem abrogaverim, exponenda est. cum primores 191 XXXIV, 1, 6| sanctitatemque feminarum abrogemus? quis igitur nescit novam 192 XXXIV, 1, 3| experiendo comprobastis, hanc ut abrogetis, id est, ut unam tollendo 193 IV, 5, 35| videre cur non lex quoque abrogetur, qua id liceat quod nunquam 194 XXII, 4, 30| honoratus, primus antiquo abrogoque et, quod exercitibus his 195 XXVI, 1, 6| ingenti sonitu ac fugam abrumpentium vincula iumentorum facerent; 196 XXVIII, 3, 14| cohortes a fronte urgebant ut abrumperent cornua a cetera acie;~ ~ 197 XXXVII, 4, 20| etiam territi, cum vincula abrupissent, trepidationem et tumultum 198 XLII, 3, 41| tandem me facere decuit, cum Abrupolis fines mei regni usque ad 199 III, 3, 19| plebe, quam partem velut abruptam a cetero populo vestram 200 XXI, 5, 44| mortemve certa desperatione abruptis, aut vincere aut, si fortuna 201 XXI, 4, 36| mille admodum altitudinem abruptus erat. Ibi cum velut ad finem 202 XXXVII, 3, 15| portum obsessuri? sive enim abscedant, cui dubium esse, quin hostes 203 XXIV, 3, 19| iuxta magnis difficilem abscedendumque inde censebat, cum res maiores 204 XLII, 5, 62| Romani> non abscedentes ab ripa Penei transtulerunt 205 XXXVII, 4, 24| viginti paulo amplius integras abscedentis, e turri praetoriae navis 206 V, 1, 4| urgemus obsessos, si non ante abscedimus quam spei nostrae finem 207 XXI, 3, 26| qui sine ullo certamine - abscesserant enim metu hostes - Tannetum 208 XXII, 4, 25| arma adempta. Tandem, ut abscesserit inde dictator, ut obsidione 209 XXXVII, 7, 53| transgressus, numquam a consule abscessi; nemo miles Romanus magis 210 XXXVII, 3, 15| utrum libera sua classe abscessuri inde forent ad opem ferendam 211 XXV, 2, 11| prohibeat, extemplo aut abscessuros aut dedituros se hostes. 212 XLIV, 2, 19| regibus bellum fieri, extemplo abscessurus a moenibus Alexandreae abducturusque 213 IX, 5, 23| praeterquam victoriae nobis abscidamus. Ferte signa in hostem; 214 XXIV, 2, 15| inter turbam tumultumque abscidendo terebat tempus; deinde occupata 215 XLV, 2, 25| causam, quam ne spem regibus absciderent auxilii sui, si quid opus 216 XXXVII, 6, 41| quidquid ab latere obiceretur, abscideret, haec ut prolapsos subeuntisque 217 XXXI, 5, 34| corpora bracchiis cum humero abscisis aut tota cervice desecta 218 XXXII, 1, 4| urbs sed quod saxo undique absciso rupibus imposita est. Hae 219 XXVIII, 6, 34| in praesentem Mandonium absentemque Indibilem verbis, illos 220 I, 9, 54| aut in exsilium acti sunt, absentiumque bona iuxta atque inter emptorum 221 XLIV, 2, 19| adire iussi et nuntiare, ni absistatur bello, per utrum stetisset, 222 XXV, 3, 14| tribunisque militum consul absistendum temerario incepto ait; tutius 223 XXI, 1, 6| inde Carthaginem si non absisteretur bello ad ducem ipsum in 224 XXXIII, 1, 5| temptandae in praesentia conatu absistit; ceterum satis gnarus iam 225 XXXIV, 1, 3| fratres earum? procul abest absitque semper talis fortuna rei 226 IV, 6, 44b| abhorrens. Eam ampliatam, deinde absolutam pro collegii sententia pontifex 227 XXXVIII, 6, 55| Scipione iudicium fieret, absoluti sunt, Scipio et A. Hostilius 228 XLIII, 2, 16| ad damnationem defuerint. Absoluto Claudio tribunus plebis 229 XLIII, 1, 2| sumpserunt. Bis ampliatus, tertio absolutus est reus. Dissensio inter 230 IX, 5, 26| nobilitati, causam dixit absolutusque est. Nec diutius, ut fit, 231 II, 1, 2| fatemur: eiecisti reges; absolve beneficium tuum, aufer hinc 232 II, 2, 8| regni suspicione consulem absolverent, sed quae adeo in contrarium 233 IV, 5, 41| transferentem omnes tribus absolverunt. Profuisse ei Cincinnati 234 I, 5, 26| in omni periculo animum, absolveruntque admiratione magis virtutis 235 VIII, 4, 22| stupratae matrisfamiliae absolvisset. data visceratio in praeteritam 236 XXXIII, 2, 12| Athamanum rex paucis sententiam absolvit: ita componendam pacem esse 237 I, 9, 58| debeatur: ego me etsi peccato absolvo, supplicio non libero; nec 238 XLV, 2, 24| sententias ponite: duae nos absolvunt, una dubia est; ut gravior 239 IX, 5, 26| nobilium testimonia egregie absolvuntur. Publilius etiam Philo multiplicatis 240 VII, 1, 2| fundentes versibus, coepere; nec absoni a voce motus erant. Accepta 241 I, 3, 15| militiaeque gesta, quorum nihil absonum fidei divinae originis divinitatisque 242 II, 4, 35| si dispositis clientibus absterrendo singulos a coitionibus conciliisque 243 XXVII, 3, 9| nova re consules icti cum absterrere eos a tam detestabili consilio 244 V, 6, 41| inde rursus ipsa solitudine absterriti, ne qua fraus hostilis vagos 245 XXVII, 8, 47| profecto haud mediocri clade absterritum insequi non ausum; magno 246 XXIII, 1, 1| Ab urbe oppugnanda Poenum absterruere conspecta moenia haudquaquam 247 XXX, 2, 11| intercursu stabilem aciem fecit absterruitque effuse invehentem sese hostem, 248 V, 3, 21| edicere iubet ut ab inermi abstineatur. Is finis sanguinis fuit. 249 XL, 2, 20| et contagione Romanorum abstinebat, ut neque scribi sibi vellet, 250 XXI, 1, 10| sicut nunc Sagunto non abstinemus; vicerunt ergo di hominesque 251 II, 5, 56| loqueretur, insectatione abstinens consulum, ipse incusationem 252 II, 5, 45| ingerunt probra; aegre abstinent quin castra oppugnent. Enimvero 253 XXXII, 3, 21| consilii, ut quiesceretis abstineretisque armis, ostendebat, ea non 254 XXXVII, 6, 45| victores victis ferimus: Europa abstinete; Asia omni, quae cis Taurum 255 XXI, 1, 10| Tarento, id est Italia, non abstinueramus ex foedere, sicut nunc Sagunto 256 XXXVII, 4, 21| appulerunt et, quibus ante abstinuerant templis signisque - egregie 257 XXXII, 5, 34| quod a sociis eorum non abstinuerim iustam querellam habent, 258 XL, 1, 8| Romanis quidem exemplis abstinui, quae aut visa aut audita 259 I, 1, 1| omne ius belli Achivos abstinuisse; casibus deinde variis Antenorem 260 XL, 1, 14| unum diem, non milites meos abstinuissem? et ne ego me solus nimia 261 IV, 1, 5| consultum volebatis, certamine abstinuistis; an ideo non est dimicatum, 262 XXVII, 7, 42| nunquam Nero vestigiis hostis abstiterat et Q. Fulvium, cum Metapontum 263 XXXVII, 4, 27| noctem vano incepto cum abstitissent, Teum postero die accessere 264 XXX, 2, 10| ferme onerariae puppibus abstractae Carthaginem sunt. maior 265 XXIX, 2, 6| Locrenses circumventi Regiumque abstracti fuerant. in eo captivorum 266 XXIII, 1, 8| filium iuvenem adduxit abstractum ab Deci Magi latere, cum 267 XXVI, 2, 7| quae salutaris illis foret abstracturam ad defendendam Romam ab 268 XXXVIII, 5, 49| iumentum ex tanto agmine abstraheretur, ne quis vulneraretur, ne 269 XXXIX, 5, 49| raptim ex oculis hominum abstraxerunt, dicente praetore Dinocrate 270 XXVIII, 5, 24| ibant; et ut vim imperii abstulerant, ita speciem dicto parentium 271 VIII, 5, 24| pontis, quem vis aequae abstulerat, indicantem iter. quem cum 272 XXXV, 5, 40| Abstulere me velut de spatio Graeciae 273 I, 3, 16| conspectum eius contioni abstulerit; nec deinde in terris Romulus 274 VI, 3, 15| vestras, eo plus vereor ne abstuleritis observantibus etiam oculos. 275 XXI, 7, 62| gladium ex vagina raptum abstulisse. Ob cetera prodigia libros 276 XXII, 6, 49| manibus hostium evadendi absumas. Abi, nuntia publice patribus 277 V, 7, 54| flamma magnam partem urbis absumat, Fidenas inde aut Gabios 278 X, 5, 39| quam inferendo pugnam dies absumebatur. Quodcumque Comini> inciperetur 279 XXVIII, 5, 22| ea quae peritura forent absumerent manus quam insultarent superbo 280 IX, 7, 32| utrimque et fortissimum quemque absumit nec prius inclinata res 281 XXXIV, 1, 7| in purpura, quae teritur absumitur, iniustam quidem sed aliquam 282 V, 2, 13| Capenatis agri reliquias pugnae absumpsere. Et Veientium refugientes 283 XL, 1, 10| scelus fratris, te senectus absumpserit, aut ne ea quidem exspectata 284 XXXII, 4, 28| Sulpicium maiorem partem anni absumpsisse; Villium congredientem cum 285 XXIII, 3, 22| quemque casus per quinquennium absumpsissent. Cum de ea re M. Aemilius 286 XXVII, 3, 13| sequendo priorem aestatem absumpsistis, quibus dies noctesque fugientibus 287 XXVI, 3, 17| castris Carthaginiensibus absumptae. et postquam pars maior 288 IX, 4, 17| nuper, Epiri rex Alexander, absumptus erat.~ ~18. 289 II, 1, 4| cum coniuratis consultando absumunt, evincuntque instando ut 290 XXXVII, 7, 54| nisi quod longius a vobis absumus, nulla vincimur alia re. 291 XXX, 7, 44| intempestivus quam vestrae istae absurdae atque abhorrentes lacrimae 292 XXXVII, 7, 52| eadem perstare sententia, ut absurdum esse diceret ignorare regem, 293 XXV, 6, 40| signa tabulasque quibus abundabant Syracusae, Romam devexit, 294 XXII, 2, 9| solum omnis generis frugum abundantem sed refertum praeda, quam 295 XXIV, 6, 48| multitudine hominum regnum abundare sed armandi ornandique et 296 II, 5, 41| suspicionem insitam regni, velut abundarent omnia, munera eius [in animis 297 XXXV, 5, 48| supervacaneum esse: scire ipsos abundasse semper auro regna Asiae. 298 V, 3, 15| ut] quando aqua Albana abundasset, tum si eam Romanus rite 299 XXX, 7, 38| religionem versa; nam ita abundavit Tiberis ut ludi Apollinares 300 XXXIX, 1, 5| M. Aemilium, litteris M. Aburii tribuni plebis acceptis 301 II, 5, 42| prope supererant vires, abutebanturque iis inter semet ipsos certando. 302 XXXV, 2, 12| et Nabide libero mendacio abutebatur: paratum utrumque ad rebellandum 303 XXVII, 8, 46| dandum et exeundum in aciem abutendumque errore hostium absentium 304 XXXII, 3, 21| multo minus quae Ciani Abydenique, qui procul ab nobis absunt, 305 XXXI, 2, 18| triduum se ad moriendum Abydenis dare dixit. quo spatio plura 306 XXXI, 4, 31| possim? eadem haec Cianos Abydenos Aenios Maronitas Thasios 307 XXXVII, 3, 12| haec in Aeolide geruntur, Abydus cum per aliquot dies obsidionem 308 XXXI, 3, 24| ferme passus longus, in Academiae gymnasium ferens, pediti 309 XXXII, 3, 18| divisam, ab tergo Aetoliam Acarnaniamque, ab lateribus Locridem ac 310 XLV, 3, 31| litteris imperatoris ex Aetolia Acarnaniaque et Epiro et Boeotia, qui 311 XXVI, 4, 25| primo coniurationis fama Acarnanicae; deinde auditus Philippi 312 XLV, 3, 34| conventu reliquorum Epirotarum Acarnanumque acto iussisque in Italiam 313 XLII, 4, 52| peditum equitumque. eo ut accedant regum auxilia, Eumenis et 314 VIII, 5, 32| extra ea cave vocem mittas. accede, lictor.' adversus [quae] 315 I, 3, 9| patriaeque expleat desiderium. Accedebant blanditiae virorum, factum 316 XXVI, 8, 50| haec tibi a me dotalia dona accedent"; aurumque tollere ac sibi 317 XXXIV, 3, 34| hostium habet: ad hoc hiems accedet ad comportandum ex longinquo 318 XXXI, 4, 29| occurrerent, et regis legati iter accelerarunt et a consule missus L. Furius 319 XXVII, 8, 47| consulem ad sese opprimendum accelerasse. his anxius curis, exstinctis 320 II, 5, 46| pugnando potius quam adhortando accendamus militum animos." Sic in 321 XXXII, 5, 38| res ad plebem in optimates accendendam.~ ~39. 322 XXIII, 6, 46| clamorem favoris indicem accendentibus ardorem pugnae, terga Poeni 323 XXXIII, 3, 20| quamquam ea legatio erat quae accendere regium animum posset, temperavit 324 XXXVIII, 3, 33| altercatione orta, cum accenderentur irae, ferocissimi exulum 325 II, 5, 42| auctore, subibat animos, accensaque ea cupiditas est malignitate 326 XLII, 5, 63| stantes cum ardentibus facibus accensuros eam se saepem minabantur, 327 XLIV, 3, 36| et meridiem aestum magis accensurum cum mox adpareret, statuit 328 XXII, 8, 59| tradidimus. Maiores quoque acceperamus se a Gallis auro redemisse 329 XXXVIII, 5, 48| argumentor, tamquam non acceperim, sed fecerim hostes Gallos? 330 XLV, 1, 8| consul: 'si iuvenis regnum accepisses, minus equidem mirarer ignorasse 331 XXXII, 3, 16| expeditis Piraeum praecedit accepitque naves relictas ibi ab L. 332 XLV, 2, 19| querimonia Gallici tumultus acceptaeque cladis, qua regnum in dubium 333 XXVI, 7, 41| pro memoria cladium nuper acceptarum aut pro aetate mea videatur. 334 III, 9, 69| tribuni popularis oratio acceptior plebi quam tunc severissimi 335 XXXV, 2, 15| fuisse appareret. quo carior acceptiorque omnibus erat, eo mors eius 336 I, 4, 19| esse; eius se monitu quae acceptissima dis essent sacra instituere, 337 I, 3, 15| patribus, longe ante alios acceptissimus militum animis; trecentosque 338 XXVII, 6, 31| Aetolorum quod ab Eleis accitum acceptumque in urbem erat eiciendum. 339 XXXIV, 1, 3| Pessinunte ex Phrygia venientem accepturae sunt. quid honestum dictu 340 XXXIII, 4, 38| difficulter videbat iugum accepturas: Zmyrna et Lampsacus libertatem 341 XXXVI, 1, 7| esse audirent. nunc quoque accersas censeo omnis navalis terrestrisque 342 XXXV, 5, 45| quoque terrestres navalesque accersat. armatum regem aliquid impetraturum: 343 XXV, 5, 27a| comportabant et auxilia accersebant.~ ~ 344 XXXII, 5, 32| propiores erant, altera Romanos accersebat. Aetoli priores venerunt; 345 VII, 5, 32| nunc ad ferenda, nunc ad accersenda adversus se auxilia. Ut 346 XXXVII, 2, 10| partem navium ad commeatus accersendos Halicarnassum, partem Samum 347 XXXVII, 2, 8| hibernavit undique auxilia accersens. etiam in Gallograeciam 348 XXXIV, 3, 25| satelles a praefecto missus cum accerseret, sensit proditum consilium 349 XXXV, 4, 33| Romanis decretum fieret, quo accerseretur Antiochus ad liberandam 350 XXXV, 5, 42| inflabat: omnium votis eum accersi; concursum ad litora futurum, 351 XXI, 1, 3| Hasdrubal litteris ad se accersierat, actaque res etiam in senatu 352 XXXVI, 4, 22| non secuti sint regem, sed accersierint, et duces belli, non socii 353 XLIV, 1, 13| cum saepe eum litteris accersisset, tradit, nec cum gratia 354 XXI, 1, 4| molli strato neque silentio accersita; multi saepe militari sagulo 355 XXIV, 6, 43| designati consules Romam accersiti magistratum inierunt, senatumque 356 XLIV, 3, 35| fidei et prudentiae homines, accersitos secreto percunctatur, quales 357 IX, 2, 9| ab domo ad consultandum accersunt, mittere Romam legatos? 358 XXXIX, 1, 13| feminis, et noctis licentia accesserit, nihil ibi facinoris, nihil 359 XLV, 3, 26| hominum noxae civitatem accessionem facitis? equidem pro patria 360 XXVIII, 8, 43| tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit, neque 361 XLIV, 2, 28| sed propius urbem lembi accessuque commodiore cum exposuissent 362 XXXV, 2, 13| multa illi detracta sibi accessura, ut facile deinde se ab 363 XXXIII, 2, 15| vidisset, ab Cleonis quidem accessuros nunquam credidisset. revocari 364 XXVII, 4, 16| adferrent esse ratus, diem qua accessurus esset Metapontum constituit 365 XXVIII, 2, 7| facilis erat in insulam classi accessus; ita re per cunctationem 366 XLII, 1, 12| felicitate id quadam eius accidat, an, quod ipse vereatur 367 XXXIX, 2, 26| dici factas: sed quid iis acciderit, non adici. quaerentium 368 XXXVI, 4, 28| imperarentur et quae ipsis prope accidissent, exposuisset, ingemuerunt 369 XLII, 3, 41| neque alia, quae victis accidunt, pati; quorum casum cum 370 XL, 4, 47| Celtiberorum ire liceret ad auxilia accienda: si non impetrassent, tum 371 X, 2, 19| collegae auxilium, quod acciendum ultro fuerit, sua sponte 372 XXXVI, 4, 27| quam ad bellum renovandum acciendumque regem in Asiam miserant 373 XXXV, 4, 34| in> contionem frequentem accierunt singulos universosque obtestantes 374 VI, 5, 35| locatis nullum speraret: accingendum ad eam cogitationem esse; 375 II, 2, 12| hoc discrimen, si iuvat, accingere, ut in singulas horas capite 376 IV, 1, 2| consulatum volgi turbatores accingi. Et primo ut alter consul 377 XXIX, 4, 17| Carthaginiensibus iniurias tanto minores acciperemus, ad vestrum imperatorem 378 VI, 5, 42| ut rogationes tribuniciae acciperentur; et comitia consulum adversa 379 XXII, 6, 39| vestris nec consilia animis acciperetis. Nunc et collegam tuum et 380 VII, 5, 30| arbitror ne nos in amicitiam accipiamur sed ut ii vetustate et gradu 381 VI, 5, 40| ut sine mercede magna non accipiamus"? sed quae tandem ista merces 382 II, 2, 10| militem propitio flumine accipias." Ita sic armatus in Tiberim 383 XXVIII, 8, 44| nuntios quam ex Hispania accipiebatis. has mihi spes subicit fortuna 384 XXXVII, 3, 19| obsessi, velut leges pacis accipiemus? aut cui rata ista pax erit, 385 XL, 1, 9| fuit et armati comisatores accipiendi praebendumque ferro iugulum, 386 XXXIV, 3, 32| tuoque praesidio accersendo accipiendoque in arcem nihil esse publico 387 XXI, 5, 44| pacata itinera fugientes accipient: vobis necesse est fortibus 388 XXXV, 5, 42| summa petantur, et dantem et accipientem praegravatura.~ ~43. 389 XLV, 4, 42| eorum malle relinquere in accipientium animis quam praesens exigere. 390 VI, 5, 40| nostrum quo dicentur adversis accipietis? at hercule sermo est minime 391 XXIII, 3, 17| de Capuae defectione agi accipique Hannibalem satis pro certo 392 XLII, 3, 41| recusaturus, si vos quoque accipitis, ut, quicumque exules in 393 XXXIII, 1, 2| Boeotiae civitatum suffragiis accipitur iubeturque. concilio dimisso 394 XXVI, 6, 36| tabulis esse ut nec triumviri accipiundo nec scribae referundo sufficerent. 395 III, 7, 53| ingenti plebis in castra accipiuntur, quippe liberatores haud 396 VIII, 1, 3| dubium erat super qua re accirentur; itaque concilio prius habito 397 IX, 1, 3| est ut ipsum in consilium acciret. Nec gravatus senex plaustro 398 XXIII, 3, 22| placuit qui senatum legeret, accirique C. Terentium consulem ad 399 VI, 1, 5| Pomptinus ager, tum primum post accisas a Camillo Volscorum res 400 XXVI, 7, 41| imperatorum vestrorum velut accisis recrescenti stirpibus. agite, 401 VII, 5, 29b| cum robore iuventutis suae acciso nulla propinqua spes esset, 402 XXVII, 5, 25| arcessierat; et naves indidem accitae erant quae vergentem ad 403 XXVIII, 2, 7| mari quoque aliquid posset accitam, ibi ratus se inventurum. 404 XXV, 2, 11| Punicas enim naves ex Sicilia accitas id posse facere: suas, quae 405 X, 3, 20| praeda ingens sociorum; accitique edicto domini ad res suas 406 IX, 3, 14| communicaturum respondit; accitoque eo, cum tempus omne in apparatu 407 XXIII, 2, 15| strenuum maluit socium, accitumque ad se benigne appellat: 408 XXX, 6, 35| cum Hadrumetum refugisset accitusque inde Carthaginem sexto ac 409 I, 9, 55| consultandam ex Etruria acciverant.~ Augebatur ad impensas 410 XXII, 1, 3| Flaminium ab Arretio patres acciverint". Haec simul increpans cum 411 XLV, 1, 4| oppugnasset, Bastarnarum accivisset auxilia, is tum amisso exercitu, 412 XXXIV, 5, 50| servatorem liberatoremque acclamantibus, salutatis dimissisque iis 413 XXXIV, 4, 37| nunc a partibus contionis acclamaretur, interrogavit quid se respondere 414 XXXIV, 5, 50| liberatores eius servire. omnes acclamarunt gratias se inter cetera 415 XXXI, 2, 15| erubescere aut significationibus acclamationibusque multitudinis adsentatione 416 IV, 6, 48| relictum sibi, haud gravate acclinaturos se ad causam senatus, per 417 XXXVIII, 2, 20| regione terrenos et placide acclives ad quendam finem colles 418 XXXV, 2, 13| erat, gravem, si pax esset, accolam tanto potentiorem regem 419 XXXIX, 2, 25| quo et Graecis Macedoniam accolentibus metus et audacia Philippo 420 XL, 4, 57| in omnem eventum consilia accommodabantur: sive caesi ab Romanis forent 421 III, 3, 20| suos potius mores ad ea accommodabat. Igitur tribuni, ut impediendae 422 XXXVIII, 6, 59| leges ipsas pacis, ut nimium accommodatas Antiocho, suspectas esse; 423 XXII, 4, 28| laborantibus suis alia atque alia accrescente certamine mittens auxilia 424 XLI, 1, 2| quaestorio invenissent, regulus accubans epulari coepit. mox idem 425 XXXIX, 5, 43| esset. tum illam infra eum accubantem negasse umquam vidisse quemquam 426 XXIV, 2, 16| volones epulati sunt, alii accubantes, alii stantes qui simul 427 XXV, 6, 39| inermes aut humi sedentes accubantesque aut obambulantes ante vallum 428 XXVIII, 4, 18| quia ita cordi erat regi accubuerunt. tanta autem inerat comitas 429 XXXVI, 4, 29| adventu motus Philippus accumbere eum epularique iussit, atque 430 IX, 1, 1| redditae res, non alienae accumulatae satis sint; quorum saevitiam 431 XXXIV, 1, 5| oratione etiam longa et accurata insectatus sit rogationem 432 XXXV, 4, 31| concilium indictum est. accuratior ibi habenda oratio fuit, 433 XXVI, 8, 50| amore, ubi primum venit, accuratiore eum sermone quam parentes 434 V, 6, 37| praeerant, dilectumque nihilo accuratiorem quam ad media bella haberi 435 XXV, 6, 28| urgerent, negarunt fortunam accusandam esse quod in ipsorum esset 436 VII, 1, 5| verba iuraret se patris eius accusandi causa concilium plebis nunquam 437 V, 6, 43| sua cum dis hominibusque accusandis senesceret, indignando mirandoque 438 XLIV, 2, 22| consulem veluti dicta die accusant. haec magna impedimenta 439 XXX, 7, 42| populatione sociorum, partim ultro accusantium quidem et socios populi 440 XLIV, 2, 16| tribunus plebis eos violenter accusarat; tribu quoque is motus et 441 XXXVIII, 6, 54| post mortem, nisi etiam accusaretur; et Carthaginienses exilio 442 XXXIX, 3, 36| nunc nos, si diis placet, accusatis, non nostrum. exsules Lacedaemoniorum, 443 XLV, 2, 20| destituta eorum spe, qui fratre accusato partitionem regni petiturum 444 XXXVIII, 6, 56| adsentiar, non habeam. Non de accusatore convenit: alii M. Naevium, 445 XLII, 4, 43b| Romanos venerunt, et exules accusatoresque Ismeniae et Ismenias ipse.~ ~ 446 XLV, 1, 10| dicerentur, voltu truci et accusatoria voce, ut, cum propriae simultatis 447 VI, 3, 20| proprie ad regni crimen ab accusatoribus obiecta sint reo, apud neminem 448 XL, 1, 12| onerat. iam illud quam accusatorie, quod noctis huius crimen 449 II, 5, 61| agere omnia solitus erat, accusatorio spiritu, adeoque constantia 450 XXXVIII, 4, 43| sic Q. Fulvium a Campanis accusatos. Quin eadem opera T. Quinctium 451 XL, 1, 12| sed proditionis me ante accusatum: si illa, separata hac, 452 VIII, 5, 34| iudicium nequiquam posteros accusaturos, cum polluta semel militari 453 XXXVIII, 4, 35| damnato - nam separatim accusaverant - posuit; collega eius A. 454 IX, 2, 11| nos fidem populi Romani accusemus. Nunquamne causa defiet 455 XXII, 8, 60| quid] ego ignaviam istorum accuso, cum scelus possim accusare? 456 XXVII, 3, 13| contionem adeo saevam atque acerbam apud milites habuit ut proelio 457 XXXI, 4, 31| existimate queri, graviora etiam acerbioraque eos quibus nocendi maiorem 458 XXVII, 7, 35| nobiles inter eos erant et acerbiores eas indignioresque Livio 459 XLII, 2, 23| ipsis satius esse, quam sub acerbissimi carnificis arbitrio spiritum 460 XLII, 3, 40| mandatum malim, ita orationis acerbitatem adversus hospitem, utcumque 461 XXVII, 3, 11| Sicilia erant. addiderunt acerbitati etiam tempus, ne praeterita 462 IV, 4, 24| ius noluissent, exemplo acerbitatis censoriae offensos, quippe 463 VIII, 3, 17| Postumius. Romani facti Acerrani lege ab L. Papirio praetore 464 XXIII, 3, 19| aquis et preces Nolanorum Acerranorumque tenebant, Campanos timentium 465 XXVII, 1, 3| milia data. Nucerinos et Acerranos, querentes ubi habitarent 466 XXIII, 4, 29| trahentibus equos inter acerrimam saepe pugnam in recentem 467 III, 5, 34| immenso aliarum super alias acervatarum legum cumulo, fons omnis 468 V, 6, 48| singulos sepeliendi promisce acervatos cumulos hominum urebant, 469 XXIII, 2, 15| Seminecem eum ad Cannas in acervo caesorum corporum inventum 470 XXIII, 2, 12| anulos aureos, qui tantus acervus fuit ut metientibus dimidium 471 XXI, 4, 37| ardentiaque saxa infuso aceto putrefaciunt. Ita torridam 472 XXVII, 6, 31| eum summa imperii erat - Achaeique ad Dymas regi occurrere, 473 XLII, 4, 51| quingentorum omnes numerum, Lyco Achaeus praefectus erat. ex his 474 XXXII, 2, 13| expugnant diripiuntque; Acharras per deditionem receperunt. 475 VIII, 5, 24| urbe Pandosia in Epiro et Acheronte amni, quem ex Molosside 476 VIII, 5, 24| abominandum fluminis, 'iure Acheros vocaris' inquit. quod ubi 477 VIII, 5, 24| data dictio erat, caveret Acherusiam aquam Pandosiamque urbem: 478 I, 1, 1| fuerant, omne ius belli Achivos abstinuisse; casibus deinde 479 XLII, 4, 49| P. Lentulus et duo Manli Acidini: alter M. Manli, alter L. 480 IX, 8, 43| impetum dederat, perrumpit aciemque per mediam in castra hostium 481 XXIV, 6, 47| fideque data inter signa aciesque Arpini repente pro Romanis 482 XXXVI, 5, 34| fefellit' inquit 'te, M'. Acili, quid agatur, an, cum satis 483 XXXVIII, 2, 15| Rhotrinos fontes ad vicum, quem Acoridos Comen vocant, posuit castra. 484 XXXIV, 3, 30| erat, sic parva spe cum acquievisset Gytheo ab suis retento, 485 XXXVII, 5, 35| esse; et parari singula acquirendo facilius potuisse quam universa 486 XXXII, 3, 23| Sicyonem Iunonis quam vocant Acraeam, in altum excurrens; traiectus 487 XXXVIII, 1, 2| ipse circa templum Iovis Acraei posuit castra. Ibi unum 488 XXXIII, 3, 29| adnexa; multa facinora Acraephiae et Coroneae facta inveniebantur. 489 XXXIII, 3, 29| parte copiarum Ap. Claudio Acraephiam ire iusso, ipse cum parte 490 XXIV, 5, 36| certamine inito cum Hippocrate Acras perfugit. ea pugna deficientes 491 XXVII, 7, 34| hostis Hannibal; temperandum acre ingenium [eius] moderato 492 XXVI, 5, 26b| consules bellicosos ambo viros acresque nimis et feroces creatos 493 XXXV, 3, 27| imminet is locus et Leucis et Acriis, qua videbantur hostes exercitum 494 XXIV, 5, 35b| loca profectus castra circa Acrillas urbem ponebat. munientibus 495 XXVII, 7, 34| ducebant, sed promptiorem acrioremque quam tempora belli postularent 496 XXVIII, 4, 17b| enim ex alto vela paulo acriori vento prius in portum intulerunt 497 XXXIII, 4, 37| Romanum. proelium celerius acriusque commissum quam si tempore 498 XXXIV, 5, 49| diem audituros deducta, Acrocorinthum ipsis extemplo videntibus 499 XXI, 1, 3| litteris ad se accersierat, actaque res etiam in senatu fuerat. 500 I, 4, 19| ut videremus, post bellum Actiacum ab imperatore Caesare Augusto 501 II, 3, 31| consulis reditum omnium actionum in senatu primam habuit 502 XLIV, 1, 1| Corcyram altero die, tertio Actium, Acarnaniae portum, tenuerunt. 503 VII, 1, 2| erant - suorum carminum actor, dicitur, cum saepius revocatus 504 VII, 1, 2| eo institutum manet, ut actores Atellanarum nec tribu moveantur 505 XXIV, 4, 24| Aristoni cuidam tragico actori, cui et alia arcana committere 506 XXV, 6, 30| arcendum. in hoc tumultu actuariae naves, instructae iam ante 507 XXXVIII, 4, 38| neve plures quam naves> actuarias, quarum nulla plus quam 508 XXI, 3, 28| adnexa erat vinculis, ab actuariis aliquot navibus ad alteram 509 X, 2, 13| approbent" inquit, "quod agitis acturique estis, Quirites. Ceterum, 510 XXII, 7, 55| contulerit, quid paret, quid agat acturusque sit. Haec exploranda noscendaque 511 XXIX, 3, 14| unus ex legatis praegressus actutum in Italia fore nuntiaverat, 512 IX, 2, 9| haec ferrum, in haec iras acuant. Quod ad tribunos attinet, 513 XXII, 1, 4| vindicandas sociorum iniurias acuat; et iam pervenerant ad loca 514 XXIV, 3, 20| Luceriam provincia erat, Acuca oppidum per eos dies vi 515 XXVI, 8, 51| simul animosque ad bellum acuebant; urbs ipsa strepebat apparatu 516 XLIV, 3, 34| castris quietum videres: acuere alii gladios, alii galeas 517 XXV, 6, 37| ipsos et rem publicam secum acuerent animos et ne inultos imperatores 518 XXXV, 4, 35| decurrere cogeret, simul animos acueret et corpora exerceret. consuetudine 519 XXIII, 6, 42| modo ictum vigentem, velut aculeo emisso torpere. Per annos [ 520 XXXVIII, 6, 55| Hostiliorum Catonum, et C. Furii Aculeonis quaestoris et, ut omnia 521 XLV, 4, 37| animos stimulandos aliquem aculeum habent, qui parum licentiae, 522 XXXVIII, 2, 21| pugnare putant; iidem, cum aculeus sagittae aut glandis abditae 523 XXXIII, 1, 5| pervideri possit; et adeo acuti aliusque per alium immissi 524 V, 2, 10| plebis C. Lacerius et M. Acutius, haud dubie patriciorum 525 XXXII, 3, 17| hastile fragmento ipso acuto inter spicula integrarum 526 XXXVII, 4, 27| collis est in modum metae in acutum cacumen a fundo satis lato 527 XXVIII, 8, 42| omnes causae certaminum acuunt quia procul externus metus 528 XXXIII, 5, 48| postero die ad mare inter Acyllam et Thapsum ad suam turrem 529 XXII, 6, 38| legitimam iuris iurandi adactionem translatum. Contiones, priusquam 530 XXVI, 5, 27| Campanos, iure iurando a Flacco adactos quinto die quam ab senatu 531 XXI, 1, 1| tactis sacris iure iurando adactum se cum primum posset hostem 532 VI, 5, 38| sacramento omnes iuniores adacturum exercitumque extemplo ex 533 VII, 1, 5| cerneret, adiurat in quae adactus est verba; et prae se deinde 534 I, 9, 56| haec magnificentia quicquam adaequare potuit. His laboribus exercita 535 I, 5, 29| publica privataque omnia tecta adaequat solo, unaque hora quadringentorum 536 XLIII, 2, 19| Illyrium, exulantem apud se, et Adaeum Macedonem a Beroea mittit; 537 XXV, 6, 30| semiplenas stationes et adapertas fores portae, qua paulo 538 XLV, 4, 39| rettulisse. quae dum ostentat, adapertis forte, quae velanda erant, 539 V, 3, 21| movisse Romanos milites ut adaperto cuniculo exta raperent et 540 X, 3, 23| egregio magnifica verba adauxit. In vico Longo ubi habitabat, 541 III, 4, 27| maximarum rerum momenta verti. 'Adcelera, signifer,' 'sequere, miles,' 542 III, 6, 46| recta ad portam, et quantum adcelerari posset Verginium acciri 543 XXXII, 2, 14| Amynandro cum suis auxiliis adcito, non tam virium eius egens 544 I, 4, 18| uti tu signa nobis certa adclarassis inter eos fines quod feci." 545 XLIV, 1, 3| loci naturam erat, sunt adclinata. non hostium modo castra, 546 I, 9, 54| fallendum instructis vana adcresceret fides, dux ad ultimum belli 547 XLV, 1, 14| honoremque debito beneficio addat. et populum Romanum ab eo 548 XXXVI, 5, 40| consulatus nec triumphus addatur, satis honestam honoratamque 549 II, 5, 60| Ea omnis militi data est. Addebantur et laudes, quibus haud minus 550 III, 1, 1| explendum numerum coloni Volsci adderentur; cetera multitudo poscere 551 I, 9, 56| parvus et ipse militiae adderetur labor, minus tamen plebs 552 VI, 4, 27| seditionem excitavit. nam et addicebantur multi, et ad Praenestini 553 VI, 4, 27| patrum libertatis, se nec addici quemquam civem Romanum ob 554 VI, 5, 34| et corpore iudicati atque addicti creditoribus satisfaciebant 555 VI, 3, 15| vestros, prohibendo iudicatos addictosque duci, ex eo quod afluit 556 IV, 6, 60| adquiescere eo tempore quo corpus addictum atque operatum rei publicae 557 VI, 3, 14| mea supererit, iudicatum addictumve duci patiar.' id vero ita 558 XXVIII, 4, 19| scelus etiam defectioni addiderant. in eos populos primo adventu 559 VIII, 2, 9| procurrerant inter antepilanos addiderantque vires hastatis ac principibus 560 III, 2, 11| munera data a dis et ipse addiderat multa belli decora facundiamque 561 XXVII, 8, 45| quantumcumque virium momentum addiderint rem omnem inclinaturos. 562 V, 7, 52| ludos sollemnibus aliis addidimus collegiumque ad id novum 563 XXXVI, 4, 22| officio decessissent, non addidissent pertinaciam culpae, in fidem 564 II, 1, 5| invectis, factam; postea credo additas moles manuque adiutum, ut 565 XXXI, 1, 2| tumultus eius causa scriptis additisque ad eas quattuor cohortibus 566 II, 5, 58| tribuni sunt. Numero etiam additos tres, perinde ac duo antea 567 I, 9, 55| aves, in Termini fano non addixere; idque omen auguriumque 568 XXVII, 4, 16| aves semel atque iterum non addixerunt. hostia quoque caesa consulenti 569 III, 8, 56| liberum corpus in servitutem addixisset, - ipsius Appi inter contionis 570 X, 2, 19| efferri castris iussit; Appium addubitasse ferunt cernentem seu pugnante 571 II, 1, 4| coniectis, de legatis paululum addubitatum est; et quamquam visi sunt 572 VIII, 2, 10| mortem esset, paulisper addubitavit an consurgendi iam triariis 573 XXXIX, 5, 49| obvios intrare portam, qui adducebant Philopoemenem, potuerunt. 574 XXVII, 4, 17| fides dimissique ad copias adducendas. iisdem deinde castris tendebant 575 XXVI, 5, 27| bello accusatores in urbem adducentis. de re publica tamen primum 576 XXXIX, 5, 49| compleverunt, et, ut eo adduceretur in conspectum populi, una 577 IX, 2, 10| vinciret, "quin tu" inquit "adduces lorum, ut iusta fiat deditio?" 578 XXVI, 8, 50| Captiva deinde a militibus adducitur ad eum adulta virgo, adeo 579 II, 5, 49| legiones ab L. Aemilio consule adductae cominus cum Etruscis dimicant 580 V, 4, 28| religionis iustae implevit, adductosque in publicum hospitium legatos 581 XLI, 3, 25| caedibus ad internecionem adducturus videbatur gentem. fessi 582 VI, 4, 25| secreti ab aliis ad tribunos adducuntur percontantibusque fassi 583 XXVI, 3, 19| militum et mille equites adduntur, et M. Iunius Silanus propraetor 584 XL, 1, 5| Bastarnas ad arcessenda auxilia, adduxerantque inde nobiles iuvenes et 585 XXXIX, 4, 40| anno Ser. Galbam ad populi adduxerit iudicium.~ ~41a. 586 XXVIII, 8, 39| populum Carthaginiensem adduxeritis. cum in Italia tam atrox 587 XLV, 2, 22| quos ut traderemus vobis, adduximus. si omnes Rhodii aeque noxii 588 XXXVI, 4, 29| deinde Antiochum in Graeciam adduxissent. sed praeteritorum, quae 589 VIII, 1, 8a| meque in eam necessitatem adduxisti, ut aut rei publicae mihi 590 XXXIV, 1, 2| tribunicias seditiones iam adduxistis; nobis, si ut plebis quondam 591 XXVIII, 8, 41| periculi tandem quantum adeatur quem fallit? P. Licinius 592 XXV, 4, 16| angues duo ex occulto adlapsi adedere iocur conspectique repente 593 XXXIX, 2, 23| urbes quas Thessalis Aetoli ademerant, regno adiceret. haud magno 594 XXI, 3, 25| milites occiderunt, sex signa ademere. Finis et Gallis territandi 595 XXIII, 6, 42| miseris simul nobis et Nolae ademeris, si modo, quos ut socios 596 XXVI, 5, 31| autem singulis victor aut ademi aut dedi, cum belli iure 597 XXXI, 4, 31| ceteris ita oppidum, ita agros ademimus ut agrum locumque ad habitandum 598 XXI, 5, 44| Siciliam ac Sardiniam, [ademisti?] Adimis etiam Hispanias 599 II, 1, 1| libertatem aut certe impunitatem adepta, soluta regio metu agitari 600 X, 1, 6| spem dubiam erat certatum adeptos, multiplices consulatus 601 XLV, 1, 14| favente populo Romano regnum adeptum; aequatis iis postea trium 602 VI, 5, 41| quaerunt; et ita maxima sunt adepturi, ut nihil ne pro minimis 603 XXIX, 6, 32| tenuit tamen vestigia Bucar, adeptusque eum patentibus prope Clupeam 604 XXXV, 4, 35| in dextrum cornu ad suos adequitandi, mox inde velut imperato 605 I, 3, 14| et minaci genere pugnae adequitando ipsis prope portis hostem 606 X, 4, 34| nocturnae hostium fugae. Adequitant deinde sensim portis urbemque 607 XXII, 6, 48| parmas post terga habentes adequitassent, repente ex equis desiliunt 608 IX, 5, 22| patiens, quo tam ferociter adequitasset, inde se fundi fugarique, 609 XXII, 6, 42| exploratum mittit. Qui ubi adequitavit portis, subsistere extra 610 VIII, 1, 7| Manlius inquit, 'et cum illis aderit Iuppiter ipse, foederum 611 I, 3, 7b| apponerentur, Pinarii extis adesis ad ceteram venirent dapem. 612 XXVI, 3, 20| deducti. Scipio omnibus quae adeunda agendaque erant mature aditis 613 XXV, 2, 10| in arcem Romanos ad omnem adeundam simul fortunam persecuti 614 XXXV, 4, 31| minimum operae in Achaeis adeundis consumpserunt, quos, quia 615 XXXI, 1, 3| etiam insulas partim ipse adeundo, partim per legatos conciret 616 X, 3, 20| nam Staium Minatium ducem adeuntem ordines hortantemque invadunt; 617 XXXI, 2, 17| dispositis non terra modo adeuntes aditu arcebant sed navium 618 XXII, 6, 42| stationes, deinde propius adeuntibus insolitum silentium admirationem 619 XLII, 4, 54| faucibus sunt, qua Tempe adeuntur, magis Gonnus. itaque et 620 II, 3, 24| aliter patres ac plebem adfecere. Exsultare gaudio plebes; 621 I, 9, 52| parricidio merita poena adfecissent) ita verba fecit: posse 622 XXIX, 2, 6| ipsa ad Poenos. spes autem adfectandae eius rei ex minima re adfulsit. 623 XXIV, 4, 22| accepit, tutiorem ad opes adfectandas ratus esse viam, si in praesentia 624 I, 8, 46| Neque ea res Tarquinio spem adfectandi regni minuit; immo eo impensius 625 VII, 1, 3| creatus esset, bellum Hernicum adfectans dilectu acerbo iuventutem 626 XXVIII, 4, 18| sed potiundae Africae spem adfectantem. hoc eum iam pridem volutare 627 XXXIX, 2, 24| quod iam Aeni et Maroneae adfectari possessionem audierant; 628 I, 7, 35| Romae peregrinus regnum adfectet; et Tatium non ex peregrino 629 XXII, 8, 60| subsidia vitae deessent adfectisque fame viribus arma iam sustinere 630 XXI, 5, 44| deditos ultimis cruciatibus adfecturi fuerunt. Crudelissima ac 631 VI, 2, 7| eadem omnia in hoc bellum adferamus quae in priora attulimus, 632 V, 6, 36| se quidem pacem quam illi adferant aspernari, si Gallis egentibus 633 I, 5, 23| aspernatus Tullus, tamen si vana adferantur in aciem educit.~ Exeunt 634 VI, 5, 30| postquam quietae res ex Volscis adferebantur et apparuit nescire eos 635 XXXV, 4, 35| Lacedaemone non urbi vis adferenda sed tyrannus dolo capiendus 636 XXV, 2, 11| adferret opem quoque in eam rem adferendam censebant esse. Punicas 637 XLII, 1, 13| traiecissem, ut vana ad vos adferendo fidem abrogarem mihi; cernebam 638 XXXVII, 5, 34| Byzantius Heraclides, de pace adferens mandata; quam impetrabilem 639 XXXIV, 4, 40| aliis [prope] super alios adferentibus tantum non iam captam Lacedaemonem 640 XXX, 5, 29| Carthaginem obtineri armis adferentium magnis itineribus Zamam 641 III, 6, 45| in tuto sit. Huic si vis adferetur, ego praesentium Quiritium 642 XXII, 1, 3| quoque" inquit "ab senatu adfers quae me rem gerere vetant? 643 XLII, 5, 57| consilio --, trepidus nuntius adfert hostem magno agmine adesse. 644 XXIV, 2, 8| mandandos quibus velitis honores adfertis, moram ullam offerret, is 645 XXVII, 8, 50| Acidino missae ex castris adferuntur de Narniensium equitum adventu. 646 VII, 3, 20| paratos esse, seu supplicio adfici, daturos poenas. Caere, 647 XXII, 7, 53| remque meam pessimo leto adficias. In haec verba, L. Caecili, 648 VIII, 2, 9| terrore formidine morteque adficiatis. sicut verbis nuncupavi, 649 XXXIX, 1, 18| contaminati, eos capitali poena adficiebant. plures necati quam in vincula 650 XXVIII, 7, 37| laceratosque verberibus cruci adfigi iussit. inde navibus ad 651 XLI, 3, 18| inanima erant parietibus adfigunt, vasa omnis generis usui 652 XXXVIII, 3, 31| facta, qui eius rei auctores adfinesque essent, nisi dederentur 653 XXII, 2, 12| segnem, pro cauto timidum, adfingens vicina virtutibus vitia, 654 XXVI, 2, 9| periculum discursu hominum adfingentium vana auditis totam urbem 655 XXIV, 1, 3| fuit. ac miracula aliqua adfinguntur ut plerumque tam insignibus 656 V, 2, 11| fratribus, propinquis, adfinibus lugubres domos habeant, 657 I, 9, 49| cum primoribus eorum sed adfinitates quoque iungebat. Octavio 658 XXXIV, 4, 37| indigniora quaedam falso adfinxisset, et ad singula nunc ab universis 659 XXVI, 3, 19| tale quicquam nec palam adfirmandi. multa alia eiusdem generis, 660 VIII, 2, 11| Numisius imperator eorum, adfirmando communem vere Martem belli 661 XXXVIII, 3, 33| forent, et orantibus opem adfirmantibusque simul numquam talem occasionem 662 III, 2, 18| Auctoritas viri moverat, adfirmantis Capitolio reciperato et 663 VIII, 5, 24| sortes Dodonaei Iovis eventu adfirmasse. accito ab Tarentinis in 664 IV, 6, 54| populo ostentantes, cum adfirmassent nihil se moturos si ne quaestoriis 665 XXXIII, 3, 28| extemplo traditurum eas adfirmasset, aperit perlectisque litteris 666 XXIX, 5, 23| habituros, iure iurando adfirmatur.~ Ceterum Hasdrubal, memor 667 XLI, 3, 22| Macedoniam missos et rex adfirmaverat et ipsi parum constanter 668 XXX, 5, 29| publico consilio, neutrum cur adfirmem habeo. Valerius Antias primo 669 XL, 4, 51| columnis et signa militaria adfixa omnis generis dempsit. M. 670 III, 9, 68| hostem abire sinitis. Haerete adfixi contionibus et in foro vivite: 671 X, 1, 7| quorum domos spoliis hostium adfixis insignes inter alias feceritis, 672 XXI, 6, 54| fluminis appropinquabant, adflabat acrior frigoris vis. Ut 673 XXII, 6, 43| ipsi aversi terga tantum adflante vento in occaecatum pulvere 674 XXX, 1, 6| semermes, magna pars saucii adflatique incendio, effugerunt. caesa 675 I, 7, 39| futurum praesidiumque regiae adflictae; proinde materiam ingentis 676 XXIX, 3, 10| exercitumque suum gravi morbo adflictari, nec sisti potuisse ni eadem 677 XXX, 2, 13| induerit. perdito tamen atque adflicto sibi hoc in miseriis solatii 678 XLII, 1, 8| pugnantis, non saeviendo in adflictos fieri.~ ~9. 679 XXIV, 4, 34| trepidatione nautarum ita undae adfligebant ut etiamsi recta recciderat, 680 XXI, 7, 58| enitentes vertice intorti adfligebantur, constitere; dein, cum iam 681 XXVI, 5, 32| miseranda servitute bello adfligi; inter tyrannorum et ducis 682 XXVIII, 8, 41| publicam suam in perpetuum adflixerunt.~ ~42. 683 II, 3, 16| vastatione, dein proelio adflixissent opes hostium ut diu nihil 684 XXIX, 6, 30| convertit ad Masinissam Numidas, adfluebantque undique ex agris vicisque 685 XXII, 6, 44| amnis, utrisque castris adfluens, aditum aquatoribus ex sua 686 XXXV, 1, 3| quadraginta milibus hominum, adfluente cotidie multitudine ad famam 687 XXXVII, 6, 43| et a castris et ex acie adfluentem turbam conspexit, in fugam 688 XXXVI, 2, 12| et aliis sua voluntate adfluentibus metu coacti etiam, qui dissentiebant, 689 XXIV, 6, 49| Gades colunt - refugit, adfluentibusque ad famam eius undique barbaris 690 XXXV, 3, 29| Eurotan amnem, qui prope ipsis adfluit moenibus, progredi ut intercluderent 691 XXI, 4, 38| adducta - in Italia magis adfluxisse veri simile est et ita quidam 692 XXIV, 4, 32| cum breve tempus libertas adfulsisset, in antiquam servitutem 693 XLV, 3, 35| imperatori ita * * * neglegenter adfuturus comitiis ferendae legis. 694 XXVI, 3, 17| Claudius Punicam fraudem adgnoscens ut se dolo captum sensit, 695 XXVI, 1, 6| puerum, nihil ad eam spem adgnoscentem dixisse ferunt: 'ne tu perditas 696 XXVII, 8, 51| familiarique ictus luctu, adgnoscere se fortunam Carthaginis 697 XXVIII, 5, 27| vestitum, habitum civium adgnosco: facta, dicta, consilia, 698 VI, 4, 27| incertam famam aeris alieni, adgravantibus summam etiam invidiae eius 699 XXIV, 5, 36| aliud ab suis quam inopiam adgravari sociorum, velis in altum 700 IV, 2, 12| bellum externum; quo si adgravatae res essent, vix ope deorum 701 VIII, 6, 38| impediti impedimentis nostris. adgredere, quod inter praedandum omni 702 I, 5, 23| simul victorem ac victum adgrediantur. Itaque si nos di amant, 703 XXII, 7, 54| Itaque succumbam oneri neque adgrediar narrare quae edissertando 704 XLIV, 3, 36| campo patenti hostem habeat, adgrediatur, nec oblatam occasionem 705 XXI, 3, 29| libatis viribus Italiam adgrediendam censent. Multitudo timebat 706 XLIV, 3, 41| intolerabiles vires sunt; si carptim adgrediendo circumagere inmobilem longitudine 707 XXV, 6, 38| haud procul absunt. nunc adgredientibus spes aliqua est, - et iam 708 I, 8, 42| periclitaretur, Romam rediit. Adgrediturque inde ad pacis longe maximum 709 XXIII, 3, 17| pugnae venissent et aliis adgregantibus sese Romanis sociisque, 710 XXX, 2, 11| vincentibus spes aut pulsis ira adgregat suos.~ Ita tum a paucis 711 XXX, 4, 25| promunturium ex alto repente adgressae sunt. sed neque rostro ferire 712 IV, 1, 2| quantasque res C. Canuleium adgressum! Conluvionem gentium, perturbationem 713 V, 6, 47| armisque omissis saxa quibus adhaerebant manibus amplexos trucidat. 714 XLI, 3, 20| adeoque nulli fortunae adhaerebat animus per omnia genera 715 VI, 2, 10| Volscis fuisse, quam pestem adhaerentem lateri suo tot super alia 716 XXXIX, 2, 25| auctores Romanos: lateri adhaerere gravem dominum, prohibentem 717 XXVIII, 6, 30| septem triremibus evectus in Adherbalem ac triremes invehitur, quinqueremem 718 XXVIII, 6, 30| comprensosque omnes Mago Adherbali praetori Carthaginem devehendos 719 V, 1, 3| cuius curationem a vobis adhibeantur. Utrum enim defenditis an 720 XXVII, 6, 31| sed vim etiam flagitiis adhibebat, periculosumque et viris 721 V, 1, 6| necessitatibus eam patientiam non adhibebimus quam vel lusus ac voluptas 722 XXXVI, 2, 10| sententiae tendebant aliis vim adhibendam et non differendum censentibus, 723 VII, 4, 28| offerebant, deorum quoque opes adhibendas ratus inter ipsam dimicationem 724 III, 3, 19| animi, consilium et modum adhibendo ubi res posceret priores 725 XLII, 3, 40| causa tristiora remedia adhibent. ex quo regnum adeptus es, 726 V, 3, 17| captivus vates coeptus, eumque adhibere tribuni militum Cornelius 727 XLIV, 2, 29| ipsi quoque reges aequos adhiberent animos ad pacem accipiendam.~ ~ 728 I, 9, 56| prodigia Etrusci tantum vates adhiberentur, hoc velut domestico exterritus 729 XXXVIII, 5, 48| incipiendis gerendisque deos adhibet, quia nullius calumniae 730 IV, 6, 56| Servilius Ahala. Artem adhibitam ferunt a patriciis, cuius 731 XXXVII, 1, 3| matrimique, ad id sacrificium adhibiti, et decemviri nocte lactentibus 732 XXII, 2, 8| diu neque desideratum nec adhibitum, dictatorem dicendum, civitas 733 XXIII, 1, 8| Tauream, insignem bello virum, adhibiturus erat. Epulari coeperunt 734 XXXII, 5, 35| rex cum duobus quos pridie adhibuerat in terram est egressus. 735 X, 5, 38| adornaverant; et deorum etiam adhibuerunt opes ritu quodam sacramenti 736 IV, 5, 44a| Sempronium comitiis plus artis adhibuisse quam fidei. Eius iniuria 737 XXXIX, 3, 31| legatos ad singulas legiones adhortandas propere mittit; docere et 738 XXI, 5, 41| vereor ne quis me haec vestri adhortandi causa magnifice loqui existimet, 739 XXI, 3, 30| versat animos castigando adhortandoque: mirari se quinam pectora 740 XXI, 5, 39| priusquam educeret in aciem, adhortandorum militum causa talem orationem 741 XXV, 6, 38| perturbaret, adloquendos adhortandosque sibi milites ratus, contione 742 XXIII, 6, 46| crescerent animi, non duce solum adhortante sed Nolanis etiam per clamorem 743 XXXVII, 1, 3| Graecia expulisset, venerunt adhortantesque, ut in Asiam exercitum traicerent: 744 IX, 8, 40| cornibus positos evehuntur adhortatique eos, ut partem secum capesserent 745 XXII, 1, 5| esse, tum sibi quisque dux adhortatorque factus ad rem gerendam, 746 VI, 3, 15| ut contra te, M. Manli, adhorter, liberes fenore plebem Romanam 747 III, 3, 21| patiar. Te vero, C. Claudi, adhortor ut et ipse populum Romanum 748 III, 6, 46| aliis prae cura unius nemo adibat, domum se recepit collegisque 749 XXXIV, 5, 50| ea ratione Achaia habuit: adice nunc pro portione quot verisimile 750 XXVI, 4, 25| uno tumulo contegerent, adicerentque humatis titulum: 'hic siti 751 XXII, 3, 22| quantam insuper gratiam possim adiciam". Homini non ad cetera Punica 752 XXXVIII, 6, 53| secundus, etiam si censuram adicias? Quid Asiatica legatio, 753 XLV, 2, 19| bellum domestica seditio adiciatur, sisti non posse. nec aliud 754 I, 3, 8| vana urbis magnitudo esset, adiciendae multitudinis causa vetere 755 XLIV, 3, 33| imperio accepto alios ab se adicientes plus eo, quod imperatum 756 XXIII, 1, 5| fortuna eventum tulerimus. Adicite ad haec, quod foedus aequum 757 XXXVIII, 5, 48| civitatibus datis, quo aliis fines adicitis, alias agro multatis, aliis 758 X, 3, 26| exponere satis fuerit, adiecerint et Appi criminationes de 759 XXX, 5, 30| proelio vinces, gloriae adieceris, quantum <dempseris>, si 760 X, 1, 7| auguratum aut pontificatum adieceritis, non sustinebunt legentium 761 IX, 8, 38| senatus consultum tradidissent adiecissentque orationem convenientem mandatis, 762 XXXVIII, 5, 48| Gallorum imperio, non vestro adiecissetis. At enim sunt quidem ista 763 XXVI, 1, 6| fraudem quoque super tumultum adiectam, immissis ab Hannibale qui 764 XXIV, 1, 5| extemplo traditur ad supplicium adiectique poenae ceteri iuxta insontes. 765 X, 4, 34| ad eam partem urbis quam adierant equites circumducit agmen. 766 XXXIX, 1, 2| Ligures erant, quos non adierat C. Flaminius - omnes Aemilius 767 XXIV, 2, 16| citatosque singulos iure iurando adigam, nisi quis morbus causa 768 XLIII, 2, 15| visa esset, ita iusiurandum adigebant: 'ex tui animi sententia, 769 XXVII, 8, 49| quanto maximo poterat ictu adigebat. ea celerrima via mortis 770 X, 5, 38| quam ut sacri particeps adigebaturque iure iurando quae visa auditaque 771 IX, 8, 43| omnes iuniores sacramento adigerentur atque ad subita rerum duo 772 IV, 1, 5| consul sacramento iuniores adiges et in castra educes, et 773 IX, 6, 29| omnes iuniores sacramento adigit, arma quaeque alia res poscit 774 XXX, 1, 5| quantum nox providentiae adimat tantum diligentia expleant 775 I, 8, 47| nullum momentum in dando adimendoque regno faceret. His muliebribus 776 XXXVI, 5, 41| Romanis esse, et aut imperium adimendum orbem terrarum adfectantibus, 777 XLI, 2, 10| provinciam <et> exercitum sibi adimerent, non votis nuncupatis, non 778 XXI, 5, 44| ac Sardiniam, [ademisti?] Adimis etiam Hispanias et, si inde 779 XXXVIII, 5, 48| augetis minvitis donatis adimitis, curae vestrae censetis 780 V, 1, 5| Periculi, quod differendo bello adimus, num oblivisci nos haec 781 I, 6, 34| spe magni honoris, cuius adipiscendi Tarquiniis - nam ibi quoque 782 IX, 5, 26| iussisse et coitiones honorum adipiscendorum causa factas adversus rem 783 XXXIX, 4, 41a| non solum ut ipsi potius adipiscerentur, nec quia indignabantur 784 II, 5, 64| insecutus ipsum quidem agmen adipisci aequis locis non potuit, 785 XLII, 2, 26| praestaturos. et civitates socias adisse: ceteras satis fidas, Rhodios 786 XXV, 1, 6| M. Marcelle, in Italia adissemus, cum primum de nobis, etsi 787 XXVI, 3, 20| adeunda agendaque erant mature aditis peractisque Tarraconem concessit. 788 XXI, 1, 9| qui dicerent nec tuto eos adituros inter tot tam effrenatarum 789 XXXIV, 1, 1| poterant, omnes vias urbis aditusque in forum obsidebant, viros 790 III, 9, 72| ut sibi controversiosam adiudicaret rem? Scaptium ipsum id quidem, 791 II, 1, 3| reddita belli materia et adiumentum essent. Interim legati alia 792 XXXVI, 3, 15| Locride Phocis et Boeotia adiunctaque insula Euboea et excurrente 793 XL, 4, 57| aequales] abhorrere; et ipsos adiuncturos se, cum ad praedam opulentissimae 794 VI, 2, 7| Itaque novus hostis veteri adiunctus commovit animos militis 795 XLII, 4, 44| societatem aspernati Romanis se adiungebant; Ismenias gentem Boeotorum 796 XXXVII, 3, 15| caput gentis, in societatem adiungenda. in duas magnas res id usui 797 XXIII, 3, 20| veteribus sociis essent, adiungendi se ceteris Bruttiis ac per 798 XXXIX, 2, 23| domestico certamine vincerentur, adiungendo sese cepit.~ ~24. 799 XLIV, 3, 30| invidisse, tamquam his nuptiis adiungenti sibi Dardanorum gentem; 800 XLII, 4, 46| regia societate Romanis adiungerentur. Thebani nihil moti sunt, 801 XXXVI, 1, 7| ne hostibus nostris ille adiungi possit, caveamus. Seleucus 802 XXXVII, 3, 12| Livius omni classe, cui adiunxerat duas triremes Mitylenaeas, 803 XXXIX, 1, 15| necesse est exterreamini, nisi adiunxero qui qualesque sint. primum 804 XLII, 5, 59| postquam se Eumenis auxiliis adiunxerunt, et cum eo tutum inter ordines 805 XXIII, 6, 42| fidebamus, Pyrrho regi nos adiunximus; a quo relicti pacem necessariam 806 XXVII, 7, 34| Livium C. Claudio collegam adiunxissent. nec populus mentionem eius 807 XLIII, 2, 14| civium ius iurandum haec adiurarent: 'tu minor annis sex et 808 VII, 1, 5| ferocem viribus suis cerneret, adiurat in quae adactus est verba; 809 XXIV, 1, 1| Bruttios reditum est, Hanno adiutoribus et ducibus Bruttiis Graecas 810 XXXVI, 5, 43| habituras. multum etiam adiuturam notitiam maris terrarumque 811 XXXIII, 3, 19b| erat - exercitu navibusque adiuturus.~ ~20. 812 XXIV, 5, 35b| erant, profectus Carthaginem adiutusque ibi et ab legatis Hippocratis 813 XXVI, 6, 36| voluntaria conlatio et certamen adiuvandae rei publicae excitet ad 814 X, 3, 26| qui castris praeerat, loco adiuvandam paucitatem suorum militum 815 XL, 1, 5| fraude fraterna iuvenis, adiuvandum, quod futurum erat, rati 816 XXXVIII, 2, 21| insueti, nec arte nec viribus adiuvantes ictum, utebantur. Sagittis 817 XXXVII, 7, 53| eum in traiciendo exercitu adiuvarem. posteaquam in Asiam exercitus 818 I, 2, 5| Numitoris alia comparata manu adiuvat Remus. Ita regem obtruncat.~ ~ 819 XXXIV, 2, 17| quoque in ea re consilio me adiuvate: nullum libentius sequar 820 XXII, 3, 22| quoque impensa consilium adiuvem meum et rei suapte natura 821 XXXVII, 7, 54| forti fidelique vos opera adiuverimus, vestro iudicio relinquimus. 822 XXVIII, 7, 35| unus externus magis enixe adiuverit rem Romanam. id se, etiamsi 823 XXV, 4, 16| perpetrato angues duo ex occulto adlapsi adedere iocur conspectique 824 XXXVIII, 6, 56| post famam de casu fratris adlatam relicta legatione cucurrisse 825 XLIV, 2, 20| classemque eius, tamquam vento adlatas naves, sine causa et venisse 826 XLII, 2, 17| omnia criminibus ab Eumene adlatis referebat. simul et adduxerat 827 XXXVIII, 6, 54| Cato, qui vivo quoque eo adlatrare magnitudinem eius solitus 828 XXXIX, 5, 54| nec agro nec urbi ulli vim adlaturos venisse. nuper M. Claudium 829 XLV, 2, 18| exitum eius victoriam Romanis adlaturum, sibi libertatem. metalli 830 XLI, 3, 16| sed inde mortuus Romam adlatus et funere magnifico elatus 831 X, 1, 6| ceterum quia de plebe adlegebantur, iuxta eam rem aegre passi 832 X, 1, 6| augures, de plebe omnes, adlegerentur. - quemadmodum ad quattuor 833 XLIII, 1, 1| munitam urbem, incolebant, adliceret. Postquam nec, ut dederent 834 XXXV, 5, 46| pendat aut foedere iniquo adligata quas nolit leges patiatur; 835 XXXVII, 3, 15| statione futuros, ipsos magis adligatos impeditosque, ne quid eorum, 836 XXXIV, 1, 3| iura quibus licentiam earum adligaverint maiores vestri per quaeque 837 XXXVII, 4, 30| velut ferrea manu iniecta, adligavit alterius proram; inde tumultu 838 XXIII, 6, 42| utraque gente ita Poenum adlocuti sunt. "Hostes populi Romani, 839 XXXV, 4, 31| inde in Thessaliam iere, adlocutique concilio frequenti Thessalos 840 XXVII, 3, 10| poterat honoratissimo decreto adlocutos eos, mandat consulibus ut 841 XXXIX, 1, 15| praefari, priusquam populum adloquantur, magistratus solent, peregisset 842 XXVIII, 5, 25| serentium circulos vidissent adloquebantur, percontantes magis quae 843 XLV, 1, 5| magistratibus petit, ut sibi paucis adloquendi populi potestatem facerent. 844 XXXIII, 3, 29| et Boeotis copia adeundi adloquendique Romanum facta est iussisque 845 X, 4, 35| sibimet ipsi circumeundos adloquendosque milites ratus, ut ad quosque 846 XXV, 6, 28| necessarios hospitesque adloquerentur, expositis quae pacta iam 847 XXVIII, 5, 27| orationem qua exercitum meum adloquerer credidi, non quo verba unquam 848 IX, 1, 6| comitas voltusque benigni et adloquia non modo sermonem elicere 849 XXXV, 5, 49| frumentum ab Aetolis quod militi admetiatur, nunc mutuas pecunias faenore 850 VI, 1, 1| exponentur. Ceterum primo quo adminiculo erecta erat eodem innixa 851 X, 3, 22| poscendum: id senectuti suae adminiculum fore. Censura duobusque 852 VI, 2, 6b| pluribus et exercitibus administrandam rem publicam esse. 'Te' 853 X, 3, 24| felicitatemque in bello administrando daturi sint. Certe et id 854 X, 3, 25| Etruria belli esset quantisque administrandum copiis et quot per duces 855 XLV, 2, 18| posse; ubi in medio praeda administrantibus esset, ibi numquam causas 856 VII, 6, 41| eadem fide qua rem publicam administrare solitus esset tueretur: 857 XXVII, 7, 35| communi animo consilioque administrarent rem publicam. provinciae 858 XXXVIII, 5, 48| ac feliciter rem publicam administrarit', si nollem, si grave ac 859 XXXVII, 2, 11| numquam intentius rem navalem administratam esse. haec ne pro veris 860 XLII, 2, 18| veneficiorum cernebant. belli administratio ad novos consules reiecta 861 VIII, 1, 6| severo ullum imperio bellum administratum esset, tunc uti disciplina 862 XL, 3, 35| qui nunc est, rem publicam administraturum: si deducat secum Flaccus 863 XLV, 4, 41| felicitate rem publicam administraverim, et <quae> duo fulmina domum 864 I, 9, 49| domesticis consiliis rem publicam administravit; bellum, pacem, foedera, 865 XXIV, 2, 8| quo minus ita omnia gerat administretque ut tempora postulabunt belli; 866 XXII, 5, 37| magnitudinem populi Romani admirabiliorem prope adversis rebus quam 867 XLII, 4, 50| imperio Romano. non esse admirabilius Romanos Graecia pelli, quam 868 XLII, 1, 11| expertus potuisset moliri, admirando rerum successu tenuisse. 869 XXIX, 5, 24| Syphacem mittere legatos idem admirantem quae tam diuturnae morae 870 XLV, 3, 32| rudes tum Romani erant, admirarentur. epulae quoque legationibus 871 XXXVI, 3, 15| omnium, quae tum evenirent, admirari. ne tamen temere coepta 872 XXVI, 3, 19| alia vera, alia adsimulata, admirationis humanae in eo iuvene excesserant 873 I, 1, 1| quaerere, et nobilitatem admiratum gentis virique et animum 874 VI, 5, 40| iubeat aut mortiferum vitali admisceat. ergo si esset libera haec 875 III, 5, 32| alius magistratus esset. Admiscerenturne plebeii controversia aliquamdiu 876 VII, 2, 14| fere mille effectis centum admiscet equites et nocte super castra 877 XXXIX, 1, 18| obligati erant, in se aut alios admiserant, eos in vinculis relinquebant: 878 XXIII, 3, 19| antea pactionem auribus admiserat, tum demum agi secum est 879 XXVIII, 5, 29| auctores sanguine luent quod admiserunt. vobis supplicii eorum spectaculum 880 XL, 1, 15| quid scelerate in fratrem admisi, nullam deprecor poenam: 881 XXIX, 3, 15| quare perire merito deberent admisisse; sed si pereundum etiam 882 XL, 1, 13| ego, etiam si quid antea admisissem piaculo dignum, lustratus 883 XXXI, 2, 16| Abydeni ne legatis quidem admissis regi portas clauserunt. 884 XLV, 1, 6| in unicum relictum amicum admisso, per tot casus expertum 885 XXXII, 5, 37| Graecia decedi nuntiaret admissurum dixit.~ ~38. 886 II, 4, 37| criminatum venio, sed cautum ne admittant. Nimio plus quam velim, 887 XXIII, 2, 13| fieret gaudium suum auribus admittebant debellatumque mox fore, 888 XXXIV, 5, 49| pacis cum tyranno mentionem admittendam auribus non fuisse: nunc, 889 XXXV, 4, 33| Antiochi tota erat, et ne admittendos quidem in concilium Romanos 890 XLII, 2, 16| secreta eius curatio fuit, admittentibus neminem, ut fama mortuum 891 XXXIII, 4, 35| solum sed etiam salutare admittere auribus posset, cum rex 892 XLI, 3, 23| scilicet ne legatos, ne nuntios admitteremus regum, per quos aliquorum 893 IV, 1, 3| commentarios pontificum admittimur, ne ea quidem scimus quae 894 XXXIX, 2, 27| esse ultra dicere, quam ut admoneant, re, non verbo eos liberos 895 V, 1, 2| quemquam qui, si nihil aliud, admoneat collegas, liberos et cives 896 XXVIII, 4, 19| hortatur. et meminerant et admonebant alios supplicium ex se non 897 IV, 1, 3| quibus quid aliud quam admonemus cives nos eorum esse et, 898 XXII, 8, 60| peregissem; quid enim aliud quam admonendi essetis ut morem traditum 899 XLIV, 2, 22| Quirites, qui non existumem admonendos duces esse: immo eum, qui 900 XXXIX, 5, 50| custodiam eius satis credebant. admonent deinde quidam esse thesaurum 901 III, 6, 39| decem Tarquinios appellantem admonentemque Valeriis et Horatiis ducibus 902 III, 1, 4| Fusios scripsere quidam; id admoneo, ne quis immutationem virorum 903 XLV, 2, 22| nostra est fortuna --, sed ut admonerem, quemadmodum adiuvare socios 904 XXXIX, 1, 15| comprecatio fuit, quae vos admoneret hos esse deos, quos colere 905 XL, 4, 46| esse, et nos a vobis et admoneri et regi, non vos a nobis 906 XXIX, 3, 16a| sufficiente. grata ea patribus admonitio fuit; iussisque referre 907 XLIV, 3, 36| consul nihil offensus libera admonitione tam clari adulescentis ' 908 XXXIV, 5, 51| Euboicarum habuit civitatium admonitosque in quo statu rerum accepisset 909 I, 8, 48| abhorret a cetero scelere, admonitu Tulliae id factum. Carpento 910 III, 7, 52| animos patrum descensuram; admoniturum Sacrum montem constantiae 911 XLII, 3, 41| primum in Macedonia esse admonitus a vobis conperi, requisitos 912 XXXVIII, 5, 45| experiri vellet, retentum admosse tamen exercitum et prope < 913 XXIII, 5, 37a| Adversus ligneam ingentem admotam urbi aliam turrem ex ipso 914 XXXV, 3, 27| videbantur hostes exercitum admoturi. cum ibi stativa essent < 915 VIII, 4, 22| defectioni Campanorum imminentes admoturos castra +; ibi optimum visum 916 X, 3, 27| Vaticano exercitum ad Clusium admoveant summaque vi fines hostium 917 XXXVIII, 2, 17| pulvis sitis, ut ferrum non admoveas, prosternunt. Non legionibus 918 IX, 5, 25| obstinatos claudere si exercitus admoveatur; in ea fluctuatione animorum 919 XXXII, 3, 23| haud facili aditu ad moenia admovebantur. Aries ex ea parte quam 920 IV, 6, 59| tuebantur locum dedere scalas admovendi, plenaque hostium cuncta 921 XXX, 6, 36| commeatus ad Uticam accessisse. admovendum igitur undique terrorem 922 XXX, 2, 8| intentum iamque machinas admoventem muris avertit fama redintegrati 923 XXXIII, 4, 38| moenia armatis; et iam opera admoventi deditio facta est. idem 924 XXXIV, 3, 33| unam spem fuisse si qua admoventibus exercitum dissensio inter 925 XXVII, 5, 25| est quia Lacinium Hannibal admoverat copias, et collegam eduxisse 926 XLIV, 2, 25| dies magis, quo propior admoveretur terror, nihil neque agere 927 XXI, 1, 8| locis, vineae coeptae agi admoverique aries. Abundabat multitudine 928 XXIV, 4, 33| oppugnandarum urbium muris admoverunt.~ ~34. 929 XXIV, 6, 40| Oricum clam nocte exercitum admovisse eamque urbem, sitam in plano, 930 XXVIII, 7, 36| esset praecidunt; multique adnantes navibus, incerto prae tenebris 931 X, 3, 24| quoad potuerint, patres adnisos ne plebeiis aditus ad magnos 932 XXIV, 6, 48| senatui populoque Romano et adnisuros ut in tempore et bene cumulatam 933 XXXV, 3, 25| fide et cura exsecuturum adnisurumque ut, quantum in consilio 934 I, 3, 9| melioribus usuras viris quod adnisurus pro se quisque sit ut, cum 935 XXX, 5, 30| invidere di praestiti, ita adnitar ne quem pacis per me partae 936 XXI, 1, 8| cepisse iam se urbem si paulum adnitatur credente, Saguntinis pro 937 XXX, 5, 27| ceterum Q. Metello maxime adnitente neque negata neque data 938 X, 2, 19| prius victoria incipiat adnituntur. Ergo fundunt fugantque 939 I, 3, 12| periculo viri. Et ille quidem adnuentibus ac vocantibus suis favore 940 XXXIV, 6, 61| oneratum, quibus etiam ipse rex adnuerat, Carthaginem cum mandatis 941 XXVIII, 3, 17a| amicitiam se Romanorum accipere adnuit: firmandae eius fidem nec 942 VII, 5, 30| erga vos fideque superet. Adnuite, patres conscripti, nutum 943 XXVI, 8, 47| Flaminio quaestori appensa adnumerataque sunt; tritici quadringenta 944 XXXVII, 5, 34| benignius haberi colique adolescentem, quam cultus est, potuisse. 945 XXXVIII, 6, 52| stare et praebere aures adolescentium conviciis populo Romano 946 I, 2, 4| itaque educati, cum primum adolevit aetas, nec in stabulis nec 947 I, 5, 26| per viam tigillo, capite adoperto velut sub iugum misit iuvenem. 948 VI, 3, 12| hostiaque caesa pacem deum adorasset, laetus ad milites iam arma 949 XXI, 2, 17| supplicatio per urbem habita atque adorati di, ut bene ac feliciter 950 VII, 6, 40| ab urbe proficiscens ita adoravi veniamque supplex poposci 951 XXXVIII, 4, 43| postesque nudatos, quos adorent, ad quos precentur et supplicent, 952 XXXVIII, 2, 18| instituit. Sangarius ex Adoreo monte per Phrygiam fluens 953 XLIV, 3, 39| patentibus campis ab tergo adoriamur? hae dilatae pugnae ex hesterno 954 VII, 5, 34| ut degressos in vallem adoriantur. Incertos quid agerent nox 955 XXI, 1, 5| ingressos aquam viderent, adorirentur impeditum agmen; in ripa 956 VIII, 6, 39| ab tergo pedestrem aciem adoritur. clamor inde novus accidens 957 II, 2, 11| simul et effusos improviso adoriundi, in parvis rebus neglegens 958 XXVIII, 7, 35| natura multa maiestas inerat, adornabat promissa caesaries habitusque 959 XXVIII, 8, 42| nobilitas ac iusti honores adornarent, claris imperatoribus qualibet 960 VIII, 3, 14| suggestum in foro exstructum adornari placuit, Rostraque id templum 961 VII, 2, 10| propiorem habili pugnam. Armatum adornatumque adversus Gallum stolide 962 X, 5, 38| insignium armorum bellum adornaverant; et deorum etiam adhibuerunt 963 I, 4, 20| veste et curuli regia sella adornavit. Huic duos flamines adiecit, 964 XXI, 1, 5| iunxissent, concitant Carpetanos adortique Hannibalem regressum ex 965 III, 2, 9| insidiatum eum et tempore capto adortum rem publicam. Si quem similem 966 III, 8, 60| hostium acies, intulit signa; adortusque nec omnes dum eductos nec, 967 XXIII, 5, 35| habebat castra, sacrificio adparando et inter id instruendae 968 XXIV, 2, 8| postulabunt belli; nobis autem in adparatu ipso ac tantum incohantibus 969 XXIV, 1, 5| tyranni. hunc tam superbum adparatum habitumque convenientes 970 XLIV, 3, 36| magis accensurum cum mox adpareret, statuit sic adfectos recenti 971 XXIX, 6, 31| praedam venderent mercatoribus adpellentibus naves ad id ipsum, pluresque 972 V, 6, 49a| altercationem nondum omni auro adpenso, dictator intervenit, auferrique 973 XXX, 2, 14| virtus est propter quas tibi adpetendus visus sim qua ego aeque 974 V, 6, 44| hausto repleti, ubi nox adpetit, prope rivos aquarum sine 975 IV, 6, 45| praeerit. Bellum utinam, qui adpetunt, consideratius concordiusque 976 XXXII, 3, 21| expectaverimus ut fortunae adplicaremus nostra consilia, praeda 977 XXVII, 1, 2| Romani sinistrum ad oppidum adplicarent. ab Romanis prima legio 978 XXXIII, 2, 17| Leucas posita est, colli adplicata verso in orientem et Acarnaniam; 979 XXI, 3, 28| feminis acti ubi in minorem adplicatam transgressi sunt, extemplo 980 XXXIV, 5, 49| inferior sit externo potius se adplicet quam civi cedat. alienis 981 XLIV, 3, 32| oram, ut, quocumque litore adplicuisse naves hostium audissent, 982 XLV, 4, 42| filium aliosque obsides adportantes. eis in senatum introductis 983 XXXV, 5, 51| iam machinas tormentaque adportari viderent, non tulere obsidionem. 984 XXIII, 2, 16| custodiae impedimentorum adposita, ut paucitatem maxime spernentibus 985 XLII, 4, 47| acta magna pars senatus adprobabat; veteres et moris antiqui 986 II, 2, 12| iuvant in animo est facinus." Adprobant patres; abdito intra vestem 987 I, 8, 46| non prohibente Servio quam adprobante.~ ~47. 988 XLIV, 3, 36| inter quos et Attalus, omnes adprobantes, dum pugnaturum consulem 989 IV, 5, 43| cum et patres summa ope adprobassent, tribuni plebi certamen 990 V, 7, 55| conclamavit et plebs circumfusa adprobavit. Antiquata deinde lege, 991 XXVII, 5, 25| ita addita Virtutis aedes adproperato opere; neque tamen ab ipso 992 IV, 2, 9| profert; coeptumque opus adeo adproperatum est, ut sole orto Volsci 993 XXXI, 3, 24| aliquanto tamen ante lucem, adpropinquans urbi, conspectis luminibus 994 XXXIII, 1, 9| sinistro tum cum maxime adpropinquante phalangis parte quae novissimi 995 XXX, 4, 25| parabat.~ Hannibali iam terrae adpropinquanti iussus e nauticis unus escendere 996 XXXI, 5, 42| Philippus suis iam vallo adpropinquantibus receptui cani iussit; fatigatos 997 XLIV, 1, 6| defendens primam speciem adpropinquantis terroris sustinuisset, neque 998 XLIV, 2, 28| Pergamum petere. sed cum iam adpropinquantium forma lemborum haud dubia 999 XXX, 2, 10| Rusucmona Afri vocant - classem adpulere. postero die sub ortum solis 1000 XXVIII, 8, 42| in urbem sociorum classem adpulisti; expositos milites per tutissima 1001 XLIV, 3, 44| Emathiam classem Romanam adpulsam esse agrosque circa vexari; 1002 XXX, 3, 19a| diebus in sinum Gallicum adpulsis navibus adierunt, iubentes 1003 XXVII, 6, 30| audierat, portibus et litorum adpulsu arceret. inde praesidio