Lib. Ep. Par.

 1    I,  12,  13|    legi sponte succurrunt, sed tanto dolore superantur. Vale.~ ~
 2    I,  13,   5|                            Sed tanto magis laudandi probandique
 3   II,  10,   8|                     Hoc fructu tanto tam parato desine studia
 4   II,  17,   1|      ita mavis -, Laurens meum tanto opere delectet; desines
 5   II,  19,   8|   blandum auribus imperitorum, tanto maiorem apud doctos habere
 6  III,   7,  14|                            Sed tanto magis hoc, quidquid est
 7  III,  20,  10|        quam veteribus occasio, tanto minus omittenda est.~ ~11.
 8   IV,   1,   4|     puerum patronum cooptavit, tanto maiore studio quanto minore
 9   IV,   1,   6|      fortasse et sequenti, sed tanto magis viam ipsam corripiemus.~ ~
10    V,   5,   3|        historiamque medios, ac tanto magis reliquos perficere
11    V,  19,   2|        liberti mei Zosimi, cui tanto maior humanitas exhibenda
12   VI,  16,   8|     nisi navibus fuga -: ut se tanto discrimini eriperet orabat.~ ~
13   VI,  17,   4|                                Tanto magis ne invideris; nam
14   VI,  26,   2|        iudico tamen, et quidem tanto acrius quanto magis amo;
15   VI,  34,   2|                      Praeterea tanto consensu rogabaris, ut negare
16  VII,  11,   1|       milibus posse venire, ac tanto magis quaeris, an quod gessit
17  VII,  17,   8|                            nam tanto diligentius quanto sollicitius
18  VII,  27,   7|  docetur ac nihilo minus, immo tanto magis conducit. Ubi coepit
19 VIII,   2,   8|        quis melior et probior, tanto mihi obligatior abiit expertus
20 VIII,   6,   8|    remotior eius animus esset, tanto impensius petere a publico
21 VIII,  12,   2|    urbe, defuit numquam. Porro tanto turpius gratiam non referre,
22 VIII,  12,   5| laudationibus seris quidem sed tanto magis veris interesse. Vale.~ ~
23 VIII,  14,  10|             Breve tempus - nam tanto brevius omne quanto felicius
24 VIII,  16,   1|    Solacia duo nequaquam paria tanto dolori, solacia tamen: unum
25 VIII,  18,   2|    omnia pietate plenissima ac tanto magis inexspectata sunt.~ ~
26 VIII,  18,   8|     optima et patientissima ac tanto melius de viro merita, quanto
27   IX,  11,   2|    Lugduni esse non putabam ac tanto libentius ex litteris tuis
28   IX,  13,   1|      Helvidi ultione composui, tanto impensius postulas, ut perscribam
29   IX,  20,   1|              Tua vero epistula tanto mihi iucundior fuit quanto
30   IX,  21,   4|     meas iunxero; iungam tamen tanto plenius et effusius, quanto
31   IX,  27,   2|     manebit legeturque semper, tanto magis quia non statim. Incitantur
32   IX,  31,   2|        illud addam, omnia mihi tanto laudabiliora visa quanto
33   IX,  31,   2|        visa quanto iucundiora, tanto iucundiora quanto laudabiliora
34   IX,  34,   1|     rationes enim commode, sed tanto minus versus. Cogito ergo
35    X, 104,   1|   indulgentiam tuam, qua debeo tanto modestius uti, quanto pleniorem