Liber, Caput
1 I, VI | occupatione urbis ac vitae, nihil ut eis putem licere nescire,
2 I, VII | commemorata narrabat, ut nihil incidisset postea civitati
3 I, X | fonte et capite Socrate nihil te de bonis rebus in vita,
4 I, X | de bonis rebus in vita, nihil de malis, nihil de animi
5 I, X | in vita, nihil de malis, nihil de animi permotionibus,
6 I, X | de animi permotionibus, nihil de hominum moribus, nihil
7 I, X | nihil de hominum moribus, nihil de ratione vitae didicisse,
8 I, X | ratione vitae didicisse, nihil omnino quaesisse, nihil
9 I, X | nihil omnino quaesisse, nihil scire convincerent; et cum
10 I, XI | rerum scientia? Sin oratoris nihil vis esse nisi composite,
11 I, XIII | esse haec omnia propria, nihil omnino ad oratorem pertinere;
12 I, XV | oratoris fuit, nisi tenebimus, nihil oratori, in quo magnus esse
13 I, XVI | fingunt, etsi tum pictura nihil utuntur, tamen, utrum sciant
14 I, XVII | 77] Verum si tibi ipsi nihil deest, quod in forensibus
15 I, XVIII | nos oratores vocaremus, nihil esse dicebat nisi quosdam
16 I, XVIII | dicendi praecepta traderent, nihil plane tenere neque posse
17 I, XIX | vitae dignitate, de qua nihil rhetorici isti doctores
18 I, XX | illi facile adsentiebar, nihil me didicisse, in altero
19 I, XXVI | pertimescit; - qui vero nihil potest dignum re, dignum
20 I, XXVIII | requirendus; quam ob rem nihil in hominum genere rarius
21 I, XXVIII | id ferre ipse non posset; nihil est enim tam insigne nec
22 I, XXVIII | dirigamus, videtisne quam nihil ab eo nisi perfecte, nihil
23 I, XXVIII | nihil ab eo nisi perfecte, nihil nisi cum summa venustate
24 I, XXX | amoris? sine quo cum in vita nihil quisquam egregium, tum certe
25 I, XXX | 135] Sed profecto studia nihil prosunt perveniendi aliquo,
26 I, XXXI | causam cur cuperes non fuisse nihil enim dicam reconditum, nihil
27 I, XXXI | nihil enim dicam reconditum, nihil exspectatione vestra dignum,
28 I, XXXI | exspectatione vestra dignum, nihil aut inauditum vobis aut
29 I, XXXII | doctrina versatur, quam ego si nihil dicam adiuvare, mentiar;
30 I, XXXIV | si eisdem verbis uterer, nihil prodesse; si aliis, etiam
31 I, XXXVII | voluistis esse participes, nihil occultabo et, quoad potero,
32 I, XLI | digesta generatim componerent; nihil est enim, quod ad artem
33 I, XLVII | enim id persuasum esset, ut nihil mallent esse se, quam bonos
34 I, LI | vero, ut quibusdam visum, nihil certum sciri, nihil plane
35 I, LI | visum, nihil certum sciri, nihil plane cognosci et percipi
36 I, LIII | nemo inclamavit patronorum, nihil cuiquam doluit, nemo est
37 I, LIV | quod me hercule, etiam si nihil ad nos pertinet, tamen propter
38 I, LV | iuris consultus ipse per se nihil nisi leguleius quidam cautus
39 I, LVII | rem sequeremur, confici nihil posset: itaque hilaritatis
40 I, LXI | explodi. A quibus enim nihil praeter voluptatem aurium
41 II, I | in sermone tractare, ut nihil esse ei novum, nihil inauditum
42 II, I | ut nihil esse ei novum, nihil inauditum videretur.
43 II, I | consilium quale fuerit, nihil sane ad hoc tempus; illud
44 II, II | ipsum adulescens, alter nihil admodum scripti reliquisset,
45 II, III | 11] nihil enim mihi quidem videtur
46 II, III | quidnam" inquit "novi?" "Nihil sane," inquit Catulus "etenim
47 II, VI | Quando tuum? Quando denique nihil ages?" Tum illud addidi "
48 II, VI | videtur, qui non aliquando nihil agit." In qua permaneo,
49 II, VI | cum huc veni, hoc ipsum nihil agere et plane cessare delectat.
50 II, VI | legi velle, quod alteri nihil intellegerent, alteri plus
51 II, VI | et non inlitteratum, sed nihil ad Persium; sic ego, si
52 II, VIII | quamvis ars non sit, tamen nihil esse perfecto oratore praeclarius;
53 II, VIII | ipsa facultate dicendi, ut nihil hominum aut auribus aut
54 II, IX | tamen hoc certius esse nihil potest, quam quod omnes
55 II, XI | ea sic tractare, quasi nihil possit dici sine praeceptis
56 II, XI | quasi in arte tradere?" "Nihil sane" inquit Catulus "necesse
57 II, XII | cohortatio, consolatio, quorum nihil est, quod non summa dicendi
58 II, XII | Catulus; "si, ut nostri, nihil opus est oratore; satis
59 II, XII | 52] erat enim historia nihil aliud nisi annalium confectio,
60 II, XIII | genus hoc ornavit, in causis nihil omnino versatum esse accepimus;
61 II, XXI | nimium profuderunt, quam, si nihil valet materies, nova sarmenta
62 II, XXII | 91] Nihil est facilius, quam amictum
63 II, XXIII | fratribus Cossis dixit; in qua nihil illi defuit, quod non modo
64 II, XXIV | hostis reppulit: accusatur. Nihil est negoti eius modi causam
65 II, XXIV | cognoscere: recte igitur nihil de causa discenda praecipiunt; [
66 II, XXIV | quae sit causa ambigendi; nihil est enim, quod inter homines
67 II, XXV | audiente me, C. Carbo consul, nihil de C. Gracchi nece negabat,
68 II, XXVII | cognito rem tractare coepi, nihil prius constituo, quam quid
69 II, XXVIII | datis - ex eo est, quod nihil - quisquam umquam ne audiente
70 II, XXIX | uterque vestrum dicat, ut ei nihil neque a natura denegatum
71 II, XXIX | a te exigam, quod peto, nihil tibi a me postulanti recusabo.
72 II, XXXI | causa, de qua ante dixi, nihil pertinet ad oratoris locos
73 II, XXXI | oratoris locos Opimi persona, nihil Deci; de ipso [enim] universo
74 II, XXXII | receptus, postliminium esse, nihil ad artem dicendi nec ad
75 II, XXXII | pendere causas. Sed hoc nihil ad me; nullum enim nobis
76 II, XXXII | 140] Verum hoc, ut dixi, nihil ad me; illud ad me ac multo
77 II, XXXII | 141] nihil ad copiam argumentorum neque
78 II, XXXIV | quod mihi quidem videatur - nihil enim aliud adfirmare possum
79 II, XXXIV | usum rerum percallueris, nihil te effugiet atque omne,
80 II, XXXV | haec semper adhibenda; haec nihil est quod non adsequatur:
81 II, XXXVIII| nos igitur Stoicus iste nihil adiuvat, quoniam, quem ad
82 II, XLI | dicendum posita excitatis, nihil erit quod oratorem effugere
83 II, XLI | trahere vel rapere possit nihil profecto praeterea ad dicendum
84 II, XLII | ad illa maiora veniamus: nihil est enim in dicendo, Catule,
85 II, XLIV | omnia dicendo excitanda, nihil adiuvante natura. Sed tantam
86 II, XLV | eius modi genere orationis nihil esset nisi falsum atque
87 II, XLVI | agas tractesque dicendo, nihil ut opus sit simulatione
88 II, XLIX | prope fortunisque decernere; nihil mihi ad existimationem turpius,
89 II, XLIX | existimationem turpius, nihil ad dolorem acerbius accidere
90 II, XLIX | pro amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum.
91 II, L | ista commemoras; nam ego nihil umquam vidi, quod tam e
92 II, L | 203] Ecce autem, cum te nihil aliud profecisse arbitrarer,
93 II, L | serpere occulte coepisti, nihil dum aliis suspicantibus,
94 II, LI | ita animatis hominibus, ut nihil ad eorum mentis oratione
95 II, LI | hunc amorem, significes nihil ad utilitatem suam rettulisse
96 II, LI | utilitatem suam rettulisse ac nihil omnino fecisse causa sua;
97 II, LIV | insulsi exstiterunt, ut nihil aliud eorum nisi ipsa insulsitas
98 II, LV | gurgitem; metuebat ne, cum is nihil haberet, nihil esse ei relictum
99 II, LV | ne, cum is nihil haberet, nihil esse ei relictum putaretur."
100 II, LV | 226] Sed fac esse, nihil superest; libidines totum
101 II, LVI | est facetiarum, cum eis nihil opus sit; nos autem quo
102 II, LVI | ut in ipsa ista contione nihil fere dictum est ab hoc,
103 II, LXI | servo: solum esse, cui domi nihil sit nec obsignatum nec occlusum,
104 II, LXIII | exspectationem; sed quia addidit "nihil addo, ducas licet"; addito
105 II, LXVI | fluentibus; risus est commotus; nihil tam Manciae simile visum
106 II, LXVI | praesertim magno et gravi "nihil est, quod mihi gratias agas,"
107 II, LXVIII | acciperet et dixisset "tu igitur nihil vides?"
108 II, LXX | 284] Sed ex his omnibus nihil magis ridetur, quam quod
109 II, LXX | omnibus." Ab hoc vero Crasso nihil facetius: cum laesisset
110 II, LXXI | esset "me istorum" inquit "nihil credere."
111 II, LXXII | loco non numquam omnino nihil respondeam, quod forsitan
112 II, LXXIII | propriumque hoc esse laudis tuae nihil a te umquam esse dictum,
113 II, LXXIII | tu hoc ita magnum putes nihil in causa mali facere, ut
114 II, LXXIII | in causa mali facere, ut nihil tibi in oratore maius esse
115 II, LXXIV | ut intellegere possemus nihil ex illius animo, quod semel
116 II, LXXIV | quidem mihi turpius videri nihil solet, quam quod ex oratoris
117 II, LXXVII | prae nobis est ferenda, ut nihil aliud nisi docere velle
118 II, LXXVII | partibus orationis quae, etsi nihil docent argumentando, persuadendo
119 II, LXXVIII| quam delectatio postulatur! Nihil est denique in natura rerum
120 II, LXXX | pugnam, quibus in pugnando nihil utuntur, sed ut ipsis sententiis,
121 II, LXXX | 328] Quod si nihil fuisset, nisi "in ignem
122 II, LXXXII | desiderat. Ergo in suadendo nihil est optabilius quam dignitas;
123 II, LXXXIII| dignitate et cum lepore; nihil enim tam facile quam multitudo
124 II, LXXXIV | ipsa laudabilis et sine qua nihil laudari potest, tamen habet
125 II, LXXXVI | perspicio; et quod mihi nihil aut [quod] non multum relinquis,
126 II, LXXXVII| neque vero tam hebeti, ut nihil hac consuetudine et exercitatione
127 II, LXXXIX | summo studio, doctoribus. Nihil dicam de ingenio, cui par
128 III, IX | Cum ille is sit orator, ut nihil eo possit esse praestantius,
129 III, X | necessarium, ut tamen eo minus nihil esse possit.
130 III, XII | urbisque propria, in qua nihil offendi, nihil displicere,
131 III, XII | propria, in qua nihil offendi, nihil displicere, nihil animadverti
132 III, XII | offendi, nihil displicere, nihil animadverti possit, nihil
133 III, XII | nihil animadverti possit, nihil sonare aut olere peregrinum,
134 III, XII | recto et simplici est, ut nihil ostentationis aut imitationis
135 III, XII | imitaremur; ex quo vereor ne nihil sim tui nisi supplosionem
136 III, XIII | oratio, ita perturbata, nihil ut sit primum, nihil ut
137 III, XIII | perturbata, nihil ut sit primum, nihil ut secundum, tantaque insolentia
138 III, XV | scientiae suavitatem, qua nihil est hominibus iucundius,
139 III, XVIII | supplici; vere an secus nihil ad hoc tempus; sed ea si
140 III, XVIII | Xenocratem Polemo et Crantor, nihil ab Aristotele, qui una audierat
141 III, XVIII | Socraticis hoc maxime adripuit, nihil esse certi quod aut sensibus
142 III, XXIII | artium tractatu delectati nihil in vita sunt aliud acturi.
143 III, XXIII | et cotidie commentatur, nihil enim curat aliud: at Q.
144 III, XXIII | 88] sed si tota vita nihil velis aliud agere, ipsa
145 III, XXIII | 89] Qua re nihil est quod quisquam magnitudinem
146 III, XXIV | hos vero novos magistros nihil intellegebam posse docere,
147 III, XXVII | laudandi et vituperandi; nihil est enim ad exaggerandam
148 III, XXVII | querelam, contra quam dici nihil solet nec potest, ut in
149 III, XXX | modis disceptationum omnium nihil sane ad rem pertinet, si
150 III, XXX | quia perspicuum est, dici nihil est necesse.
151 III, XXXII | cuncta paene audiente Graecia nihil esse ulla in arte rerum
152 III, XXXII | vero diffluentes, non modo nihil acquisierint, sed ne relictum
153 III, XXXIII | optimus imperator; denique nihil in hac civitate temporibus
154 III, XXXVIII| agnoscitur, delectat, si simile nihil habet, repudiatur]; sed
155 III, XL | et videre non possumus. Nihil est enim in rerum natura,
156 III, XLV | difficilis quam necessaria; nihil est enim tam tenerum neque
157 III, XLVIII | verba versu includere, ut nihil sit ne spiritu quidem minimo
158 III, LI | natura moveat ac delectet, nihil sane egisse videatur; nihil
159 III, LI | nihil sane egisse videatur; nihil est autem tam cognatum mentibus
160 III, LV | 212] Itaque hoc loco nihil sane est quod praecipi posse
161 III, LX | tuenda. de quo illud iam nihil ad hoc praecipiendi genus,
162 III, LX | Nam ad vocem obtinendam nihil est utilius quam crebra
163 III, LX | utilius quam crebra mutatio; nihil perniciosius quam effusa
164 III, LXI | rem recte vides, Catule; nihil enim isti adulescenti neque
|