Liber, Caput
1 I, III | versatur, ut in ceteris id maxime excellat, quod longissime
2 I, VII | Crasso adulescentes et Drusi maxime familiares et in quibus
3 I, VIII | enim uno praestamus vel maxime feris, quod conloquimur
4 I, VIII | arbitretur, ut, quo uno homines maxime bestiis praestent, in hoc
5 I, VIII | universae rei publicae salutem maxime contineri. Quam ob rem pergite,
6 I, IX | eloquens, et saepe alias et maxime censor saluti reipublicae
7 I, XI | Gorgiam; quo in libro in hoc maxime admirabar Platonem, quod
8 I, XVII | ingenium, ut tu putas, non maxime defuit, doctrina certe et
9 I, XVIII | omnibus in disputando; sed cum maxime tamen hoc significabat,
10 I, XXII | unum ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque cognossem,
11 I, XXIII | humanitatis; qua nunc te uti vel maxime decet neque defugere eam
12 I, XXVI | quisque optime dicit, ita maxime dicendi difficultatem variosque
13 I, XXVII | oratore plurimum esset, ita maxime is pertimesceret, has causas
14 I, XXVIII | tibi adsentior inque eo vel maxime probavi summum illum doctorem,
15 I, XXIX | ne dedeceat. Id enim est maxime vitandum et de hoc uno minime
16 I, XXXII | 145] Quin etiam, quae maxime propria essent naturae,
17 I, XXXIII | deferuntur, dicatis quam maxime ad veritatem accommodate;
18 I, XXXIII | quae sunt cuiusque generis maxime inlustria, sub acumen stili
19 I, XXXIV | solebam illam exercitationem maxime, qua C. Carbonem nostrum
20 I, XXXIV | versibus propositis quam maxime gravibus aut oratione aliqua
21 I, XXXIV | legissem, verbis aliis quam maxime possem lectis, pronuntiarem;
22 I, XXXIV | viti, quod ea verba, quae maxime cuiusque rei propria quaeque
23 I, XXXVII | quem ego unum oratorem maxime admiror; sed tamen idem
24 I, XXXVIII| acutissimus et oratione maxime limatus atque subtilis atque,
25 I, XLIII | ex his enim et dignitatem maxime expetendam videmus, cum
26 I, XLIV | 196] Ac si nos, id quod maxime debet, nostra patria delectat,
27 I, XLIV | prudentiam ceteris omnibus et maxime Graecis antepono. His ego
28 I, LI | tuis, quibus uti philosophi maxime solent, Crasse, perturbor,
29 I, LI | inflammatas restinguere, cum eo maxime vis oratoris magnitudoque
30 I, LIV | aestimationem] commeruisse se maxime confiteretur. Quod cum interrogatus
31 I, LIX | adiuvat, et in voce, quae una maxime eloquentiam vel commendat
32 II, X | ipse Aristoteles, qui haec maxime inlustravit, adiunxit, etiam
33 II, XIII | homo neque doctus neque maxime aptus ad dicendum, sicut
34 II, XIII | ad historiam scribendam maxime se applicaverunt: namque
35 II, XXII | imitetur [atque ita, ut, quae maxime excellent in eo, quem imitabitur,
36 II, XXII | quem probarit, in eo, quae maxime excellent, ea diligentissime
37 II, XXIII | atque magnis tum scribendo maxime persequatur; quod si haec
38 II, XXIII | figuramque dicendi; quod ego maxime iudicare potui in ea causa,
39 II, XXIV | neglegentia plerasque causas et maxime privatas - sunt enim multo
40 II, XXVIII | nostros mores induxit, qui maxime auxit, qui solus effecit.
41 II, XXVIII | innumerabilibus? In quibus hoc non maxime enituit quod tibi omnes
42 II, XXIX | vero" inquit "in vobis hoc maxime admirari soleo, quod, cum
43 II, XXXVI | Aristoteles, is, quem ego maxime admiror, posuit quosdam
44 II, XLI | genus cuique causarum generi maxime conveniat, non est artis
45 II, XLIII | agetur, conciliari quam maxime ad benevolentiam cum erga
46 II, XLIII | placida, summissa, lenis, quae maxime commendat reos. Reos autem
47 II, L | sequi in dicendo quaeque maxime spectare solemus; docuit
48 II, LI | 206] Iam quoniam haec fere maxime sunt in iudicum animis aut,
49 II, LI | laudem atque gloriam, cui maxime invideri solet, nimis efferre
50 II, LII | Invident autem homines maxime paribus aut inferioribus,
51 II, LII | quae si inflammanda sunt, maxime dicendum est non esse virtute
52 II, LII | adflicta et prostrata virtus maxime luctuosa est. Et ut illa
53 II, LVI | quaerimus, ut in adversarium et maxime, si eius stultitia poterit
54 II, LVIII | enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant
55 II, LVIII | uno saepe in verbo positum maxime respondentis, non numquam
56 II, LVIII | eruditum, quod urbanum, maxime quod tristitiam ac severitatem
57 II, LVIII | iactant; parcendum autem maxime est caritati hominum, ne
58 II, LIX | idem, quod in ceteris rebus maxime quaerendum est, quatenus;
59 II, LXI | ipsa summatim, quae risum maxime moveant. Haec igitur sit
60 II, LXI | alias in verbo facetias; maxime autem homines delectari,
61 II, LXII | genus hoc, quod risum vel maxime movet, non est nostrum:
62 II, LXII | appellatur dicax, hoc genere maxime excellet; sed risum movent
63 II, LXII | quidem, ut ante dixi, vel maxime; ingeniosi enim videtur
64 II, LXXII | argumentis, firmissima quaeque maxime tueor, sive plura sunt sive
65 II, LXXII | potissimum partem, quae maxime movere animos hominum potest,
66 II, LXXII | alterum est illud, quod ego maxime oratori cavendum et providendum
67 II, LXXVI | modum componamus, id est vel maxime proprium oratoris prudentiae.
68 II, LXXVII | perficiunt plurimum, quamquam maxime proprius est locus et in
69 II, LXXVIII| leniter, ut et venustati vel maxime serviant et reliquis viribus
70 II, LXXIX | principiis, quod et attenti tum maxime sunt, cum omnia exspectant
71 II, LXXX | est; sed saepe obest vel maxime in narrando, non solum quod
72 II, LXXXI | superioribus orationis locis tum maxime extremo ad mentis iudicum
73 II, LXXXI | extremo ad mentis iudicum quam maxime permovendas et ad utilitatem
74 II, LXXXII | utilitatem petit, non quid maxime velit suasor, sed quid interdum
75 II, LXXXII | civitate, quin putet expetendam maxime dignitatem, sed vincit utilitas
76 II, LXXXII | aut non sit, in utraque re maxime est quaerendum; inciditur
77 II, LXXXIV | rerum usu et moderatione maxime cernitur, tractanda in laudationibus
78 II, LXXXVI | invenisse fertur ordinem esse maxime, qui memoriae lumen adferret.
79 II, LXXXVII| sive alius quis invenit, ea maxime animis effingi nostris,
80 III, V | silva placet? Est enim is maxime et opacus et frigidus." "
81 III, VII | difficile iudicium excellentis maxime suavitatis.
82 III, IX | memet mei paenitet, cum hoc maxime tamen in comparatione coniungar.
83 III, IX | quo sua quemque natura maxime ferre videatur. Etenim videmus
84 III, IX | 36] Cuius est vel maxime insigne illud exemplum,
85 III, X | exprimi sentiretis, quod maxime mihi ipsi probaretur. ~Ergo
86 III, XI | sermone huius est urbis maxime propria.
87 III, XVII | duritiam in Socratico sermone maxime adamarat, Cynici primum,
88 III, XVII | sed quae oratori coniuncta maxime; qua re istos sine ulla
89 III, XVII | poterunt ipsi esse, id quod maxime cupiunt, otiosi. ~
90 III, XVIII | sermonibusque Socraticis hoc maxime adripuit, nihil esse certi
91 III, XVIII | quamquam id fuit Socraticum maxime - non quid ipse sentiret
92 III, XXIV | habent vim, ut sit quam maxime iucunda, quam maxime in
93 III, XXIV | quam maxime iucunda, quam maxime in sensus eorum, qui audiunt,
94 III, XXV | dicendi est eligendum, quod maxime teneat eos, qui audiant,
95 III, XXV | causa sit, cur ea, quae maxime sensus nostros impellunt
96 III, XXV | qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius quique dulcitudine
97 III, XXVII | oratoris est [et] propria maxime. Etiam maior est illa exercitatio
98 III, XXVIII | Philonem, quem in Academia [maxime] vigere audio, etiam harum
99 III, XXXVI | inquit "me ex tuo sermone maxime, Crasse, commovit, quod
100 III, XL | sensus ipsos admovetur, maxime oculorum, qui est sensus
101 III, XLIII | parcendum; aut translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam
102 III, XLIII | verborum, quae duas res maxime, conlocationem primum, deinde
103 III, XLVII | Probatur autem ab eodem illo maxime paean, qui est duplex: nam
104 III, XLIX | eis philosophis, quos tu maxime diligis, Catule, dicta sunt;
105 III, XLIX | stilo, qui et alia et hoc maxime ornat ac limat, formanda
106 III, XLIX | proceris numeris ac liberis, maxime heroo aut paeane priore
107 III, XLIX | distincteque considat. Notatur enim maxime similitudo in conquiescendo.
108 III, L | quam superiora, quod in eis maxime perfectio atque absolutio
109 III, LI | Saliorumque versus indicant; maxime autem a Graecia vetere celebrata.
110 III, LII | Eui fere, ut potui, quae maxime ad ornatum orationis pertinere
111 III, LIII | sententiae suae; tum illa, quae maxime quasi inrepit in hominum
112 III, LIII | animos conciliandos vel maxime, saepe autem etiam ad commovendos;
113 III, LIII | anteoccupatio; tum duo illa, quae maxime movent, similitudo et exemplum;
114 III, LV | aptum sit, hoc est, quid maxime deceat in oratione, videamus.
115 III, LVII | quia animi permotio, quae maxime aut declaranda aut imitanda
116 III, LIX | vulgus, hac denique barbari maxime commoventur: verba enim
117 III, LX | plurimis in rebus quod maxime est utile, id nescio quo
118 III, LX | nescio quo pacto etiam decet maxime. Nam ad vocem obtinendam
|