Liber, Caput
1 I, II | quod ego eruditissimorum hominum artibus eloquentiam contineri
2 I, II | enim est qui, si clarorum hominum scientiam rerum gestarum
3 I, III | communi quodam in usu atque in hominum ore et sermone versatur,
4 I, IV | possumus iudicare, nostrorum hominum multum ceteris hominibus
5 I, V | copia, praestantissimis hominum ingeniis, infinita causarum
6 I, V | omnes animorum motus, quos hominum generi rerum natura tribuit,
7 I, VI | multum disputata summorum hominum prope consensu est tributum;
8 I, VI | quondam accepi in nostrorum hominum eloquentissimorum et omni
9 I, VIII | quam posse dicendo tenere hominum [coetus] mentis, adlicere
10 I, VIII | ex infinita multitudine hominum exsistere unum, qui id,
11 I, IX | concesserit aut initio genus hominum in montibus ac silvis dissipatum
12 I, X | permotionibus, nihil de hominum moribus, nihil de ratione
13 I, XI | iuris scientia neque natura hominum incognita ac moribus in
14 I, XII | vim exsistere oratoris in hominum mentibus vel ad iram aut
15 I, XII | revocandis? Quae nisi qui naturas hominum vimque omnem humanitatis
16 I, XII | oratio gravis et ornata et hominum sensibus ac mentibus accommodata. ~
17 I, XIII | amicitia, de communi civium, de hominum, de gentium iure, de aequitate,
18 I, XV | qua de natura, de vitiis hominum, de cupiditatibus, de modo,
19 I, XVIII | genus esse videtur eorum hominum, de quibus paulo ante dixisti,
20 I, XIX | cupiditatibus, de conformandis hominum moribus littera nulla in
21 I, XIX | qui diceret, quot modis hominum mentes et quibus et quo
22 I, XXI | excidit et pervenit in manus hominum, disertos cognosse me non
23 I, XXI | communi quadam opinione hominum dicere, eloquentem vero,
24 I, XXII | semper inrisisse potius eorum hominum impudentiam, qui cum in
25 I, XXII | schola adsedissent, ex magna hominum frequentia dicere iuberent,
26 I, XXV | rebus magno in conventu hominum audiendum; adest enim fere
27 I, XXVI | orationis exspectationemque hominum pertimescit; - qui vero
28 I, XXVI | nomine oratoris, dignum hominum auribus efficere atque edere,
29 I, XXVIII | requirendus; quam ob rem nihil in hominum genere rarius perfecto oratore
30 I, XXXIV | forensem; subeundus visus hominum et periclitandae vires ingeni,
31 I, XXXVI | esse dixisti, de naturis hominum, de moribus, de rationibus
32 I, XXXVI | de rationibus eis, quibus hominum mentes et incitarentur et
33 I, XXXVIII| centumviros quo concursu hominum, qua exspectatione defensa
34 I, XLI | castigemus etiam segnitatem hominum atque inertiam; nam si esset
35 I, XLIII | cotidiano, in congressione hominum atque in foro; neque ita
36 I, XLIII | splendore decoratur, vitia autem hominum atque fraudes damnis, ignominiis,
37 I, XLIV | sermonibus cotidianis dicere, cum hominum nostrorum prudentiam ceteris
38 I, XLV | frequentia civium ac summorum hominum splendore celebratur. ~
39 I, XLVI | denique, quemcumque in animis hominum motum res et causa postulet,
40 I, LI | omnium> naturam et mores hominum atque rationes penitus perspexerit,
41 I, LI | percipienda; quo in studio hominum [quoque] ingeniosissimorum
42 I, LI | dicere quae non abhorrent ab hominum moribus.
43 I, LI | peragrat per animos, ita sensus hominum mentisque pertractat, ut
44 I, LVIII | communi vita et vulgari hominum consuetudine nec hebetem
45 I, LVIII | perdiscimus; si leges nobis aut si hominum peritorum responsa cognoscenda
46 I, LIX | multo, quod clarissimorum hominum auctoritate leges et iura
47 II, I | vel Rhodi se doctissimorum hominum sermonibus dedisset, tamen
48 II, I | illa despicere et nostrorum hominum in omni genere prudentiam
49 II, II | teneatur: omnia, quaecumque in hominum disceptationem cadere possunt
50 II, II | ego possem, ab oblivione hominum atque a silentio vindicarem.
51 II, II | deberi hoc a me tantis hominum ingeniis putavi, ut, cum
52 II, V | temporis, qui loci, qui hominum rationem non habent, inepti,
53 II, VI | noramus, omnium fere nostrorum hominum doctissimus - "Laelium Decumum
54 II, VII | perveniat, quae opiniones hominum et saepe errores aucupetur,
55 II, VIII | ad pertractandos animos hominum et ad excipiendas eorum
56 II, VIII | facultate dicendi, ut nihil hominum aut auribus aut mentibus
57 II, IX | eadem facultate et fraus hominum ad perniciem et integritas
58 II, IX | qua quia vis magna est in hominum ingeniis, eo multi etiam
59 II, XII | monumenta solum temporum, hominum, locorum gestarumque rerum
60 II, XIII | studet eloquentiae nostrorum hominum, nisi ut in causis atque
61 II, XVI | disciplina civitatis, de hominum moribus, adsumamus eam quoque
62 II, XVI | pertinent ad usum civium, morem hominum, quae versantur in consuetudine
63 II, XVI | esse; ut in pictura, qui hominum unam speciem pingere perdidicerit,
64 II, XVII | de natura deorum quam de hominum litibus dicere." "Non est
65 II, XXIX | dixi: una conciliandorum hominum, altera docendorum, tertia
66 II, XXXII | universi generis quaestio non hominum nomina, sed rationem dicendi
67 II, XXXIV | quoniam intellegeretur non in hominum innumerabilibus personis
68 II, XLVI | amicorum periculis, in concursu hominum, in civitate, in foro accidere
69 II, XLVII | miseratio omniumque deorum et hominum et civium et sociorum imploratio;
70 II, L | maximarum, ut quibus rebus animi hominum moverentur teneremus. ~
71 II, LI | invidetur enim commodis hominum ipsorum, studiis autem eorum
72 II, LIV | dicacibus difficillimum, habere hominum rationem et temporum et
73 II, LVI | dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid
74 II, LVIII | autem maxime est caritati hominum, ne temere in eos dicas,
75 II, LIX | vitiis, quae sunt in vita hominum neque carorum neque calamitosorum
76 II, LX | in quibus describuntur hominum mores et ita effinguntur,
77 II, LXXII | quae maxime movere animos hominum potest, confero.
78 II, LXXXII | Controversia autem est inter hominum sententias aut in illo,
79 II, LXXXIII| esse aliquid videtur, aut hominum offensione vel invidia,
80 II, LXXXIV | quae videntur in moribus hominum et quadam comitate ac beneficentia
81 II, LXXXIV | eas habent, quam generi hominum fructuosae putantur. Sapientia
82 II, LXXXIV | virtutum; ferunt enim aures hominum cum illa, quae iucunda et
83 II, LXXXV | praemia, res gestae iudiciis hominum comprobatae; in quibus etiam
84 III, II | 7] O fallacem hominum spem fragilemque fortunam
85 III, IV | praecipitisque casus clarissimorum hominum atque optimorum virorum
86 III, VI | esse ratio videtur, quam ut hominum possit sensu aut cogitatione
87 III, VI | modo vulgi, verum etiam hominum leviter eruditorum, qui,
88 III, IX | fuimus semper comparati, ut hominum sermonibus quasi in aliquod
89 III, XIV | enim oratori, quae sunt in hominum vita, quandoquidem in ea
90 III, XVIII | senatum aut ullum coetum hominum committere, cui nemo illorum,
91 III, XIX | omnium rerum, quae ad mores hominum, quae ad vitam, quae ad
92 III, XX | omnisque naturae, quae mores hominum, quae animos, quae vitam
93 III, XXI | M. Vigellius de virtute hominum Stoici possint dicere, qua
94 III, XXXI | est acris acies in naturis hominum et ingeniis, ut res tantas
95 III, XXXII | de naturis rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus publicis
96 III, XLV | Referte nunc animum ad hominum vel etiam ceterarum animantium
97 III, XLVI | gratum est [inventum], quod hominum lateribus non tolerabile
98 III, XLVIII | cur repudietur, nisi quod hominum auribus vocem natura modulatur
99 III, LI | naturale illud, quod aures hominum flagitabant, tenebant tamen,
100 III, LIII | maxime quasi inrepit in hominum mentis, alia dicentis ac
101 III, LIX | saepe acutae non acutorum hominum sensus praetervolant: accio
|