Liber, Caput
1 I, II | qui regere ac gubernare rem publicam possint, multi
2 I, V | 19] Quam ob rem mirari desinamus, quae causa
3 I, VIII | 33] Quam ob rem quis hoc non iure miretur
4 I, VIII | maxime contineri. Quam ob rem pergite, ut facitis, adulescentes,
5 I, IX | eximia ad constituendam rem publicam, num eloquentiae
6 I, IX | transtulit, quod nisi fecisset, rem publicam, quam nunc vix
7 I, IX | ais, civitatum eloquentia rem publicam dissipaverunt. ~
8 I, X | societate coniungitur. Quam ob rem ista tanta tamque multa
9 I, XI | 49] Quam ob rem, si ornate locutus est,
10 I, XI | disputavisse neque ob eam rem philosophiae non satis fecisse,
11 I, XV | 64] Quam ob rem, si quis universam et propriam
12 I, XV | efficiet ut, quamcumque rem a quoquo cognoverit, de
13 I, XX | minaciter terrere possemus et rem gestam exponere et id, quod
14 I, XXIII | non intellego, quam ob rem non, si minus illa subtili
15 I, XXVIII | est requirendus; quam ob rem nihil in hominum genere
16 I, XXIX | hunc Cottam ius civile aut rem militarem iubes discere?
17 I, XXX | adsequetur. Neque vero vos ad eam rem video esse cohortandos,
18 I, XXXI | animos, qui audirent; deinde rem demonstrandam; postea controversiam
19 I, XXXIII | facillime consequi. Quam ob rem in istis ipsis exercitationibus,
20 I, XXXIV | possem comprehendere, eam rem ipsam, quam legissem, verbis
21 I, XXXVIII| atque defendere; quam ob rem hic nobis sit exceptus;
22 I, XLII | philosophi adsumunt, quae rem dissolutam divulsamque conglutinaret
23 I, XLVI | orationem desiderant, quam ob rem existimem publica quoque
24 I, XLVIII | quaereremus quis esset is, qui ad rem publicam moderandam usum
25 I, LIII | nemo est questus, nemo rem publicam imploravit, nemo
26 I, LVI | verum magis quam ad suam rem accommodatum abstulisset,
27 I, LVI | peritissimus confirmare ita se rem habere, ut respondisset,
28 I, LVII | facete, ubi si verba, non rem sequeremur, confici nihil
29 I, LVIII | ipsa, si de finibus, cum in rem praesentem [non] venimus,
30 II, I | qui, quamquam non ita se rem habere arbitrarentur, tamen,
31 II, XI | restitissem, quaeque ab eo contra rem publicam facta arbitrarer,
32 II, XIX | 78] dividunt enim totam rem in duas partis, in causae
33 II, XIX | quaestionis: causam appellant rem positam in disceptatione
34 II, XIX | controversia; quaestionem autem rem positam in infinita dubitatione;
35 II, XIX | extremum agere ac pronuntiare; rem sane non reconditam; quis
36 II, XIX | docilem et attentum; deinde rem narrare, et ita ut veri
37 II, XXIV | 104] Cum rem penitus causamque cognovi,
38 II, XXV | tribuno plebis alia tum mente rem publicam capessenti P. Africanus
39 II, XXVII | causa et genere cognito rem tractare coepi, nihil prius
40 II, XXVIII | 123] Quam ob rem, si vos quoque hoc idem
41 II, XXXII | multa attulisse, quam ob rem postumo non nato Curium
42 II, XXXVIII| illis suis disputationibus rem defendit quam non probarit,
43 II, XXXVIII| quod habeat, aut quippiam, rem illam quod attingat; extrinsecus
44 II, XXXVIII| 166] Sin ab eo, quod rem attingit, plures sunt argumentorum
45 II, XL | eiusdem et eripere et contra rem publicam largiri pecunias."
46 II, XLVII | fuisset oratio mea. Quam ob rem hoc vos doceo, Sulpici,
47 II, LI | quisque debuerit, aut in rem publicam, tum excitatur,
48 II, LIX | maxima digna sunt; quam ob rem materies omnis ridiculorum
49 II, LXI | claudicanti ex vulnere ob rem publicam accepto et ob eam
50 II, LXIII | ridiculum convertas, quam ob rem ita quis vocetur; ut ego
51 II, LXIV | verbum, non ad sententiam rem accipere videare; ex quo
52 II, LXVII | nobis: homo fatuus, postquam rem habere coepit, est emortuus.
53 II, LXXVI | comparatur: nam ut aliquid ante rem dicamus, deinde ut rem exponamus,
54 II, LXXVI | ante rem dicamus, deinde ut rem exponamus, post ut eam probemus
55 II, LXXX | 326] Narrare vero rem quod breviter iubent, si
56 II, LXXXII | publica dandum caput est nosse rem publicam; ad dicendum vero
57 II, LXXXVI | facias, videris. Sed, ut ad rem redeam, non sum tanto ego"
58 II, LXXXIX | esse confideret. Quam ob rem ne frustra hi tales viri
59 II, XC | mihi reliquit Antonius, rem ipse sumpsit."
60 III, I | consilium; illo senatu se rem publicam gerere non posse,
61 III, I | si, cum suis consiliis rem publicam profligasset, consilium
62 III, II | bonis omnibus; sed ei tamen rem publicam casus secuti sunt,
63 III, III | rostris, in quibus ille rem publicam constantissime
64 III, IV | nosmet ipsi ob amorem in rem publicam incredibilem et
65 III, V | sedem habere possunt, si rem subtraxeris, neque res lumen,
66 III, VIII | Limatus alter et subtilis, rem explicans propriis aptisque
67 III, XVIII | sequamur, nullam umquam rem dicendo expedire possimus.
68 III, XIX | quae ad virtutem, quae ad rem publicam pertinebant, cognitionem
69 III, XX | leges, iura describat, rem publicam regat, omniaque,
70 III, XX | omniaque, ad quamcumque rem pertineant, ornate copioseque
71 III, XXI | adferre potest, quam ob rem voluptas sit summum bonum,
72 III, XXI | sinamus in infulis tantam rem tamquam puerilis delicias
73 III, XXIII | curiam, qui causas, qui rem publicam spectet, opus esse
74 III, XXVI | eloquentiae est amplificare rem ornando, quod valet non
75 III, XXIX | tractatur, cum quid quamque rem sequatur, anquiritur, ut
76 III, XXX | disceptationum omnium nihil sane ad rem pertinet, si qua in re discrepavit
77 III, XXXII | intellegi potest ita se rem habere, ut tu, Crasse, dicis,
78 III, XXXIII | honores adipiscendos et ad rem publicam gerendam nudi veniunt
79 III, XXXV | neque infantiam eius, qui rem norit, sed eam explicare
80 III, XXXVI | desiderat, quaero. Quam ob rem, nisi forte es iam defessus
81 III, XXXVIII| quae aut clariorem faciunt rem, ut illa omnia: inhorrescit
82 III, XLI | Africani "castratam" esse rem publicam, nolo "stercus
83 III, XLI | rei propria deinceps in rem aliam, ut dixi, transferuntur. ~
84 III, LIII | delectatio, tum reditus ad rem aptus et concinnus esse
85 III, LV | 210] Quam ob rem quoniam de ornatu omni orationis
86 III, LIX | scaenicus, sed universam rem et sententiam non demonstratione,
87 III, LXI | Bithyniae rege dixit. Quam ob rem recte vides, Catule; nihil
|