Liber, Caput
1 I, X | mihi videbitur orator, sed Crassus sua quadam propria, non
2 I, XVII | 78] Hic Crassus "memento" inquit "me non
3 I, XXI | sententia aut hic est iam Crassus aut, si quis pari fuerit
4 I, XXI | quaerimus, et quoniam princeps Crassus eius sermonis ordiendi fuit,
5 I, XXII | eis, credo, rebus," inquit Crassus "ut in cretionibus scribi
6 I, XXII | quod nesciam, licet" inquit Crassus "vestro arbitratu percontemini."
7 I, XXII | Quid? mihi vos nunc" inquit Crassus "tamquam alicui Graeculo
8 I, XXV | igitur" inquit "sentio," Crassus "naturam primum atque ingenium
9 I, XXVIII| 129] Tum Crassus "atqui vide" inquit "in
10 I, XXX | 134] Tum Crassus adridens "quid censes,"
11 I, XXX | adsequi potui, ut, quid Crassus ageret meditandi aut is
12 I, XXXI | 137] Tum Crassus "atqui arbitror, Sulpici,
13 I, XXXIII| 149] "Equidem probo ista," Crassus inquit "quae vos facere
14 I, XXXV | 160] Haec cum Crassus dixisset, silentium est
15 I, XXXV | Scaevola, da, et perfice, ut Crassus haec, quae coartavit et
16 I, XXXVI | 165] "Enimvero" inquit Crassus" mirari satis non queo etiam
17 I, XXXVI | Potes igitur, "inquit Crassus" ut alia omittam innumerabilia
18 I, XXXVI | defuit illis patronis" inquit Crassus "eloquentia neque dicendi
19 I, XLVII | quae patefecit oratione sua Crassus, intrare volueritis, facillime
20 I, XLVII | 206] "Quid si," inquit Crassus "quoniam ego, quo facilius
21 I, XLVII | 207] "Peto igitur" inquit Crassus "a te, quoniam id nobis,
22 I, XLVIII| 209] Tum Crassus "perge modo," inquit "Antoni;
23 I, XLIX | equidem non facio eundem quem Crassus, qui mihi visus est omnem
24 I, XLIX | 214] Crassus vero mihi noster visus est
25 I, L | existimanda est, nec, si P. Crassus idem fuit eloquens et iuris
26 I, LVI | audivi: cum aedilitatem P. Crassus peteret eumque maior natu
27 I, LVI | non posset - quamquam fuit Crassus in numero disertorum, sed
28 I, LXI | orator nobis is, qui, ut Crassus descripsit, accommodate
29 I, LXII | 263] Tum Crassus "operarium nobis quendam,
30 II, I | erat nostra matertera, quem Crassus dilexit ex omnibus plurimum,
31 II, I | hoc in utroque eorum, ut Crassus non tam existimari vellet
32 II, III | cum etiam tum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius
33 II, III | quod ubi audivit, commotus Crassus surrexit omnesque admirati
34 II, III | consalutassent: "quid vos tandem?" Crassus "num quidnam" inquit "novi?" "
35 II, IV | 15] Tum Crassus "equidem, quaecumque vos
36 II, V | 21] "Omnia ista" inquit Crassus "ego alio modo interpretor,
37 II, VII | 27] "Ego vero" inquit Crassus "neque Antonium verbum facere
38 II, VII | causas dicimus, non modo ut Crassus contra me dicat aliquando
39 II, IX | modo eas cognovit, ut heri Crassus dicebat, optime potest dicere,
40 II, X | 40] Et Crassus "nox te" inquit "nobis,
41 II, X | velimus esse praepositum; nam Crassus heri, cum vos, Catule et
42 II, XI | Positis enim eis rebus, quas Crassus in illius orationis suae,
43 II, XV | oratori plerique, ut etiam Crassus ostendit duo genera ad dicendum
44 II, XIX | iure civili hesterno die Crassus componi posse dicebat: ut
45 II, XXVIII| 124] Tum Crassus, "tu vero," inquit "Antoni,
46 II, XXIX | 127] Hic Crassus "quin tu," inquit "Antoni,
47 II, XXIX | ipsius facultatis, quam modo Crassus in caelum verbis extulit,
48 II, XXXIII| perdiscendi abiceremus. Sed haec Crassus aliquando nobis expediet
49 II, XXXIII| 145] Adrisit hic Crassus leniter et "pertexe modo,"
50 II, XL | ex repugnantibus, ut olim Crassus adulescens: "non si Opimium
51 II, XLV | sunt illa, quae me ludens Crassus modo flagitabat, cum a me
52 II, XLVIII| necessarias. Tum illa, quae modo Crassus commemorabat, egi: neque
53 II, LIV | respondit? Quid in omni oratione Crassus vel apud centum viros contra
54 II, LV | in Scaevola continuit ea Crassus atque in illo altero genere,
55 II, LVI | Hic cum adrisisset ipse Crassus, "ac tamen," inquit Antonius "
56 II, LVII | reticuisset, "quasi vero" inquit Crassus "horum ipsorum, de quibus
57 II, LIX | imitatione sumi solet, ut idem Crassus: "per tuam nobilitatem,
58 II, LXV | Invertuntur autem verba, ut, Crassus apud M. Perpernam iudicem
59 II, LXV | inquit "pulchellum puerum" Crassus; cum esset arrisum, non
60 II, LXVII | contraria dicas, ut Lamiae Crassus, sed cum toto genere orationis
61 II, LXXIV | pondus in vita. Nec, si hoc Crassus non committit, ideo non
62 II, LXXV | 303] Hoc Crassus non putat nisi perfidia
63 II, LXXXI | detrahemus; ne illud, quod Crassus, si quando fiat, perfidia,
64 II, LXXXVI| LXXXVI] "Perge vero," inquit Crassus "libenter enim te cognitum
65 II, XC | Verba igitur" inquit Crassus "mihi reliquit Antonius,
66 III, I | post Antoni disputationem Crassus habuisset, acerba sane recordatio
67 III, V | exedram venisse, in qua Crassus posito lectulo recubuisset,
68 III, V | 18] Tum Crassus "an me tam impudentem esse
69 III, V | frigidus." "Sane," inquit Crassus "etenim est in eo loco sedes
70 III, V | 19] Tum Crassus "cum auctoritas atque amicitia
71 III, XII | sic agam vobiscum" inquit Crassus "ut quoniam me loqui voluistis,
72 III, XII | enim non sine meo periculo" Crassus inquit "possum, Sulpici,
73 III, XII | motum." "Ergo ista," inquit Crassus "quae habes a me, non reprehendo,
74 III, XXII | 83] Hic Crassus "hoc tibi" inquit "Catule,
75 III, XXIV | temporis." "Pergisne" inquit Crassus "me, quae dicam, de me,
76 III, XXIV | 91] Tum Crassus "quorsum igitur haec spectat"
77 III, XXXIII| 132] Tum Crassus "non in hac" inquit "una,
78 III, XXXV | adferre videatur." Haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse
79 III, XXXVII| 148] Tum Crassus "pervulgatas res requiris"
80 III, XLIII | tu sis. Quid ergo? Iste Crassus, quoniam eius abuteris nomine,
81 III, XLIX | At enim vereor," inquit Crassus "ne haec aut difficiliora
82 III, XLIX | 190] "Hanc igitur" Crassus inquit "ad legem cum exercitatione
83 III, LV | effudisse." "Ego vero" inquit Crassus "ne illa quidem, quae supra
84 III, LX | 226] "Ego vero," inquit Crassus "ac doleo quidem illos viros
85 III, LXI | 227] "In omni voce" inquit Crassus "est quiddam medium, sed
86 III, LXI | 229] Et Crassus "fore dicis?" inquit, "ego
|