Liber, Caput
1 I, II | quidem saepe numero in summos homines ac summis ingeniis praeditos
2 I, III | genere ita multi perfecti homines exstiterunt, ut nemo fere
3 I, IV | incredibili quodam nostri homines discendi studio flagraverunt.
4 I, IV | maius est hoc quiddam quam homines opinantur, et pluribus ex
5 I, VI | videatur, et quod Graecos homines non solum ingenio et doctrina,
6 I, VIII | liberare periculis, retinere homines in civitate? Quid autem
7 I, VIII | arbitretur, ut, quo uno homines maxime bestiis praestent,
8 I, VIII | alia potuit aut dispersos homines unum in locum congregare
9 I, IX | rebus quam adiumenta, per homines eloquentissimos importata;
10 I, X | physici vindicarent [ornati homines in dicendo et graves], quibuscum
11 I, XI | solere; audivi enim summos homines, cum quaestor ex Macedonia
12 I, XI | iam diu torquet Graeculos homines contentionis cupidiores
13 I, XIII | Demosthenem, perfectos iam homines in dicendo et perpolitos,
14 I, XVIII | cum cotidie mecum haberem homines doctissimos, eos fere ipsos,
15 I, XIX | Disputabant contra diserti homines Athenienses et in re publica
16 I, XX | constaret; eloquentissimos autem homines, qui ista nec didicissent
17 I, XXI | dilucide apud mediocris homines ex communi quadam opinione
18 I, XXII | familiaris et, ut inter homines peritos constare video,
19 I, XXIII | esse contentionem inter homines doctos in verbi controversia
20 I, XXV | eam sententiam disputo, ut homines adulescentis, si quid naturale
21 I, XXVI | controversiae sunt, quae cogant homines sicut in foro non bonos
22 I, XXVI | quid sentiam enuntiabo apud homines familiarissimos, quod adhuc
23 I, XXVII | saepe soleo; quod ceterarum homines artium spectati et probati,
24 I, XXXII | adepti, sed, quae sua sponte homines eloquentes facerent. ea
25 I, XXXIII | quod audierunt, dicendo homines, ut dicant, efficere solere;
26 I, XXXIII | dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo facillime
27 I, XLI | utilitatis magnitudo deberet homines ad suscipiendum discendi
28 I, XLV | ut apud Graecos infimi homines mercedula adducti ministros
29 I, XLVIII | Hannibalem atque eius generis homines nominarem.
30 I, LI | pervestiget, quid sui cives eique homines, quibus aliquid dicendo
31 I, LVI | fuit inter peritissimos homines summa de iure dissensio:
32 I, LIX | Itaque illi disertissimi homines ministros habent in causis
33 I, LIX | non fugisset hoc Graecos homines, si ita necesse esse arbitrati
34 II, I | oratoribus praedicarent, ut, si homines non eruditi summam essent
35 II, IV | laetarer, cum apud me viderem homines mihi carissimos et amicissimos;
36 II, IV | in loco, quoscumque inter homines visum est, de rebus aut
37 II, V | peroptato nobis datum est? Aut homines ab hoc genere disputationis
38 II, IX | dicere, sic ceterarum artium homines ornatius illa sua dicunt,
39 II, XI | aequo pati; quae ipsi sibi homines parare possent, in eis rebus
40 II, XIII | Graecos autem eloquentissimi homines remoti a causis forensibus
41 II, XXIV | nihil est enim, quod inter homines ambigatur, sive ex crimine
42 II, XXV | est enim, cum inter doctos homines de eis ipsis rebus, quae
43 II, XXVIII | quidem vos, his ingeniis homines, tantum operae mihi ad audiendum
44 II, XXXII | eo consilio disputo, ut homines eruditos redarguam; quamquam
45 II, XXXII | in personis ponitur; quot homines, tot causae; sin ad generum
46 II, XXXIII | aliquam fuisse; ut, quod homines innumerabiles essent, debilitati [
47 II, XXXVII | qui secum eruditissimos homines ex Graecia palam semper
48 II, XLII | regatur: plura enim multo homines iudicant odio aut amore
49 II, XLV | causa nulla est cur apud homines prudentissimos atque amicissimos
50 II, L | tibi unum ad ignoscendum homines dabant, tenuisti, te pro
51 II, L | profecisse arbitrarer, nisi ut homines tibi civem improbum defendenti
52 II, LII | excitanda. Invident autem homines maxime paribus aut inferioribus,
53 II, LIII | abest enim totum a causa et homines prius ipsum illud, quod
54 II, LIV | desideretur (natura enim fingit homines et creat imitatores et narratores
55 II, LIV | itaque non nulli ridiculi homines hoc ipsum non insulse interpretantur;
56 II, LVI | cupidum, levem, si facile homines audituri videbuntur.
57 II, LXI | verbo facetias; maxime autem homines delectari, si quando risus
58 II, LXVI | familiaris, pater,"nostros homines similis esse Syrorum venalium:
59 II, LXXIV | tamen ullam adsequor laudem; homines enim imperiti facilius quod
60 II, LXXV | causis aliquid mali facere homines minime malos. Quid, illud,
61 II, LXXV | tandem mali? Quid, si in homines caros iudicibusque iucundos
62 II, LXXVII | saepe iam dixi, tribus rebus homines ad nostram sententiam perducimus,
63 II, LXXXVIII| potuisset: vidi enim ego summos homines et divina prope memoria,
64 II, XC | Dicam enim vere, amicissimi homines, quod sentio: saepe ego
65 II, XC | sentio: saepe ego doctos homines, quid dico saepe? Immo non
66 III, I | 3] Hic, ut saepe inter homines sapientissimos constare
67 III, VI | superiore, sive ut impellat homines sive ut doceat sive ut deterreat
68 III, VII | 28] Aspicite nunc eos homines atque intuemini, quorum
69 III, XI | auctoritate; tamen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis
70 III, XIV | 53] In quo igitur homines exhorrescunt? Quem stupefacti
71 III, XIV | deum, ut ita dicam, inter homines putant? Qui distincte, qui
72 III, XV | excellentissimis ingeniis homines dediderunt, ex ea summa
73 III, XV | erat necesse, doctissimi homines otio nimio et ingeniis uberrimis
74 III, XV | 58] Sed ut homines labore adsiduo et cotidiano
75 III, XXII | non sum; neque enim apud homines res est ulla difficilior
76 III, XXIX | naturane sit ius inter homines an in opinionibus; aut,
77 III, XXIX | quaeratur, cur doctissimi homines de maximis rebus dissentiant;
78 III, XXXI | doctrinaeque possessio, in quam homines quasi caducam atque vacuam
79 III, XXXIII | socero meo, nostros quoque homines, qui excellere sapientiae
80 III, XXXIV | quod ille contra popularis homines diceret, populare omnibus
81 III, XL | verborum maxima copia tamen homines aliena multo magis, si sunt
|