Liber, Caput
1 I, V | inventis cogitatisque rebus et verbis adhibeatur, intellegimus
2 I, VIII | sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et polita?
3 I, XXIII | peritis animadversa ac notata, verbis definita, generibus inlustrata,
4 I, XXXIV | rem ipsam, quam legissem, verbis aliis quam maxime possem
5 I, XXXIV | proposuissem: ita, si eisdem verbis uterer, nihil prodesse;
6 I, XXXIV | redderem, non solum optimis verbis uterer et tamen usitatis,
7 I, XXXVI | Hypsaeus maxima voce? plurimis verbis a M. Crasso praetore contenderet,
8 I, XL | iudicaretur certis quibusdam verbis, non novis nuptiis fieri
9 I, XLIII | pluribus, deinde paucis verbis commutatis etiam ab eisdem
10 I, XLIX | atque eum puto esse, qui et verbis ad audiendum iucundis et
11 I, LI | multo maiora et acerbiora verbis facit; itemque ea, quae
12 I, LII | qui, cum haec exprimenda verbis arbitraretur, novam quandam
13 I, LVI | est mirandum, qui, quibus verbis coemptio fiat, nesciat,
14 I, LVI | scientia, idcirco qui, quibus verbis erctum cieri oporteat, nesciat,
15 II, IV | Caesar, ex omnibus Latinis verbis huius verbi vim vel maximam
16 II, XIII | numero consequatur, ita porro verbis est aptus et pressus, ut
17 II, XV | exaedificatio posita est in rebus et verbis: rerum ratio ordinem temporum
18 II, XIX | disponere, deinde ornare verbis, post memoriae mandare,
19 II, XIX | et quid diceret et quibus verbis et quo ordine diceret haberet
20 II, XXI | concitata, quod erat ingeni, et verbis effervescentibus et paulo
21 II, XXII | sententiisque magis quam verbis abundantes: non potuisset
22 II, XXVI | ut referendis praeteritis verbis id scriptum, quodcumque
23 II, XXVIII | demonstrare gravissimis verbis multos saepe impetus populi
24 II, XXIX | quam modo Crassus in caelum verbis extulit, tres sunt res,
25 II, XLI | possit, ut re distinguantur, verbis confusa esse videantur. ~
26 II, XLV | tu ei signa doloris tui verbis, sententiis, voce, vultu,
27 II, XLVII | imploratio; quibus omnibus verbis, quae a me tum sunt habita,
28 II, LXI | deformibus ponitur, velut eisdem verbis et laudare frugi servum
29 II, LXI | Sed hoc eisdem <etiam> verbis; ex eisdem [autem] locis [
30 II, LXII | nam quod, quibuscumque verbis dixeris, facetum tamen est,
31 II, LXII | continetur; quod mutatis verbis salem amittit, in verbis
32 II, LXII | verbis salem amittit, in verbis habet omnem leporem. ~
33 II, LXIV | quoque, quoniam mutatis verbis non possunt retinere eandem
34 II, LXIV | venustatem, non in re, sed in verbis posita ducantur.
35 II, LXV | 261] In verbis etiam illa sunt, quae aut
36 II, LXXIII | institutus Crassusque plurimis verbis eloquentiam laudaret tuam,
37 II, LXXVIII| instructa sententiis, apta verbis, tum vero causarum propria
38 II, LXXX | autem perspicua narratio, si verbis usitatis, si ordine temporum
39 III, II | ornatissimis et gravissimis verbis, ut populo Romano satis
40 III, V | Nam cum omnis ex re atque verbis constet oratio, neque verba
41 III, VIII | explicans propriis aptisque verbis; haeret in causa semper
42 III, IX | quod aliquanto me maior in verbis [quam in sententiis] eligendis
43 III, X | Neque tamen erit utendum verbis eis, quibus iam consuetudo
44 III, XI | Atheniensis indoctus non verbis, sed sono vocis nec tam
45 III, XIII | Latine scilicet dicendo, verbis usitatis ac proprie demonstrantibus
46 III, XIV | putant; nemo extulit eum verbis, qui ita dixisset, ut, qui
47 III, XIV | qui inluminate et rebus et verbis dicunt et in ipsa oratione
48 III, XIV | sensa mentis et consilia sic verbis explicat, ut eos, qui audiant,
49 III, XXVI | genere orationis, inluminanda verbis, varianda sententiis. ~
50 III, XXXI | naturalis quidam splendor in verbis. Sit modo is, qui dicet
51 III, XXXVI | percipere ista, quae tu verbis ad caelum extulisti, aut,
52 III, XXXVII | igitur oratio conficitur ex verbis; quorum primum nobis ratio
53 III, XXXVII | orationis, qui ex singulis verbis est; alius, qui ex continuatis [
54 III, XXXVII | coniunctis] constat. Ergo utimur verbis aut eis, quae propria sunt
55 III, XXXVII | In propriis igitur est [verbis] illa laus oratoris, ut
56 III, XXXVII | imperitis dici solet "bonis hic verbis," aut "aliquis non bonis
57 III, XXXVIII| fiunt, vel coniungendis verbis, ut haec: tum pavor sapientiam
58 III, XXXVIII| translatis per similitudinem verbis dicta sunt;
59 III, XXXVIII| posset, duobus translatis verbis similitudine ipsa indicat:
60 III, XXXVIII| teli missi brevius propriis verbis exponi non potuit, quam
61 III, XXXVIII| alienis magis delectentur verbis quam propriis et suis. ~
62 III, XL | delectatio; vel quod in singulis verbis res ac totum simile conficitur;
63 III, XLI | haec vel summa laus est in verbis transferendis, ut sensum
64 III, XLI | est florentior in singulis verbis neque qui plus luminis adferat
65 III, XLIV | autem sic inligat sententiam verbis, ut eam numero quodam complectatur
66 III, XLIX | atque dicendi, ut sententiae verbis finiantur eorumque verborum
67 III, L | 196] Itaque non solum verbis arte positis moventur omnes,
68 III, LII | ita conformandus est et verbis et sententiis, ut, quem
69 III, LII | tractatione versantur, <sic verbis quidem ad aptam compositionem
70 III, LII | sententiarum permanet, quibuscumque verbis uti velis.
71 III, LII | mirabile, nisi in singulis verbis illa tria tenere, ut translatis
|