Liber, Caput

 1        I, III    |      illarum artium paene infinitam vim et materiem scientia et
 2        I,  IV    |          neque exercitationis ullam vim neque aliquod praeceptum
 3        I,  IX    |         coniunxisse aut finitimorum vim repressisse eloquentia videtur,
 4        I, XII    |            Quis enim nescit maximam vim exsistere oratoris in hominum
 5        I,  XV    |      universam et propriam oratoris vim definire complectique vult,
 6        I, XIX    |                  86] quod si tantam vim rerum maximarum arte sua
 7        I,  XX    |         summam prudentiam summamque vim habuisse dicendi, sed sive
 8        I, XXIV   |           ut ei solerent, qui omnem vim dicendi in arte ponerent,
 9        I, XXV    |          atque ingenium ad dicendum vim adferre maximam; neque vero
10        I, XXXII  |                 146] Verum ego hanc vim intellego esse in praeceptis
11        I, XXXV   |            evolavit oratio, ut eius vim et incitationem aspexerim,
12        I, XLII   |        nomina, definitionibus, quam vim habeant, est exprimendum;
13        I, XLII   |   dispertiat, tum propriam cuiusque vim definitione declaret, perfectam
14        I, XLVI   |                           203] Hanc vim si quis existimat aut ab
15        I, XLIX   |           divinarum atque humanarum vim naturam causasque nosse
16        I, LVII   |            te actiones, non ad tuam vim et oratoriam facultatem
17        I, LXI    |           hercule vereor ne maiorem vim ad deterrendum habuerit
18       II,  IV    |          Latinis verbis huius verbi vim vel maximam semper putavi;
19       II,  IV    |        Graecorum natio; itaque quod vim huius mali Graeci non vident,
20       II,   X    |           ait ille in Trinummo: ita vim oratoris cum exprimere subtiliter
21       II, XVI    |    exercitatione dicendi, qui illam vim adeptus sit, ut eorum mentis,
22       II, XXIX   |              secunda acumen, tertia vim desiderat; nam hoc necesse
23       II, XXXI   |   controversias ad universi generis vim et naturam referri;
24       II, XXXII  |        argumentorum neque ad causae vim ac naturam nomen Coponi
25       II, XXXVIII|            mentis, qua rerum omnium vim naturamque viderat, haec
26       II, XLII   |               181] nam si ego omnem vim oratoris in argumentis et
27       II, XLIII  |           in perorando tantam habet vim, si est suaviter et cum
28       II, XLIV   |        adiuvante natura. Sed tantam vim habet illa, quae recte a
29       II, XLV    |          est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit
30       II, XLVII  |           omnia in causa superiora: vim, fugam, lapidationem, crudelitatem
31       II, LIII   |           eis, qui audiunt, ad hanc vim acerrimam, qua eosdem excitamus,
32       II, LVII   |      ducatur; praesertim cum tantam vim et utilitatem salis et urbanitatis
33       II, LVII   |          ego in his praeceptis hanc vim et hanc utilitatem esse
34       II, LXII   |              ingeniosi enim videtur vim verbi in aliud, atque ceteri
35       II, LXXIV  |             nocendi in iracundia et vim in ingenio et pondus in
36       II, LXXVII |          pauca dicemus, habere hanc vim magno opere debent, ut ad
37       II, LXXXII |             334] contio capit omnem vim orationis et gravitatem
38       II, LXXXIII|     excitemur; habet enim multitudo vim quandam talem, ut, quem
39       II, LXXXV  |          cuiusque virtutis genus et vim et nomen accommodabuntur.
40       II, LXXXVII|          similitudo est, habet hanc vim, non ut totum aliquid, cuius
41      III, III    |          quoniam attigi cogitatione vim varietatemque fortunae,
42      III,   V    |          aut quo cetera si careant, vim suam atque aeternitatem
43      III, VII    |       Hyperides, sonitum Aeschines, vim Demosthenes habuit. Quis
44      III, XIV    |          praeceptis omnem oratoriam vim complexos esse arbitrantur
45      III,  XX    |           vitam continet, originem, vim mutationesque teneat, eadem
46      III, XXII   |            in te tantam dicendi vel vim vel suavitatem vel copiam;
47      III, XXIV   |            altera apte, hanc habent vim, ut sit quam maxime iucunda,
48      III, XXVII  |         partem dicendi etiam nos et vim et artem habere debemus.
49      III, XXVIII |     oratoris esse dicunt; sed neque vim neque naturam eius nec partis
50      III, XXIX   |           cognoscendi aut ad agendi vim rationemque referatur;
51      III, XXIX   |        genere sapientia, quam autem vim quaeque res habeat, definitio
52      III, XXX    | controversia se ad universi generis vim explicandam conferunt et
53      III, XXX    |           concertationibus ad omnem vim varietatemque vos disserendi
54      III, XXXII  |           rerum varietatem, quantam vim, quantam copiam, Crasse,
55      III, XXXII  |      gubernatione destrictus tantam vim rerum cognitionemque comprehenderis
56      III, XXXIV  |         dixerunt tantamque in eodem vim fuisse, ut in eorum mentibus,
57      III, XLV    |   insistemus ut arbitremur nos hanc vim numerose dicendi consequi
58      III, XLV    |             179] Haec tantam habent vim, paulum ut immutata cohaerere
59      III, LIV    |             verborum habet interdum vim, leporem alias, et paulum