Liber, Caput
1 I, II | 5] Vis enim, ut mihi saepe dixisti,
2 I, IV | in quibus summa dicendi vis et inventa est et perfecta,
3 I, V | pernoscendi, quod omnis vis ratioque dicendi in eorum,
4 I, V | antiquitas exemplorumque vis, neque legum ac iuris civilis
5 I, VI | licere nescire, quamquam vis oratoris professioque ipsa
6 I, VIII | illa summa veniamus, quae vis alia potuit aut dispersos
7 I, X | artibus vestra ista dicendi vis ne minima quidem societate
8 I, XI | scientia? Sin oratoris nihil vis esse nisi composite, ornate,
9 I, XXXI | cumque esset omnis oratoris vis ac facultas in quinque partis
10 I, XXXVIII| prope singularis et divina vis ingeni videtur, etiam si
11 I, XLIV | delectat, cuius rei tanta est vis ac tanta natura, ut Ithacam
12 I, LI | restinguere, cum eo maxime vis oratoris magnitudoque cernatur,
13 I, LII | faucis, ex quibus te eripi vis, ne iudicio iniquo exsorbeatur
14 I, LIII | intimis mentibus evellisset vis orationis tuae. Nunc talis
15 I, LV | tanta quantam tu illam esse vis - etenim sine controversia
16 I, LVII | non intellego; dicendi vis egregia, summa festivitate
17 I, LX | lenitas, quam illa summa vis et contentio probatur: multique
18 I, LXI | illum, cui sine dubio summa vis dicendi conceditur, Atheniensem
19 II, IX | eloquentia; in qua quia vis magna est in hominum ingeniis,
20 II, XVII | longe maximum; in quibus vis oratoris plerumque ab imperitis
21 II, XVIII | quibusque praeceptis ea tanta vis comparetur; non quo mea
22 II, XXV | praecipit ratio et doctrina, ut vis eius rei, quam definias,
23 II, XXVII | alterum est, in quo oratoris vis illa divina virtusque cernitur,
24 II, XXVIII | Quod enim ornamentum, quae vis, qui animus, quae dignitas
25 II, XXVIII | quae nunc ad me delegare vis, ea semper in te eximia
26 II, XXXVIII| 161] Carneadi vero vis incredibilis illa dicendi
27 II, XXXVIII| quaeritur, definitione universa vis explicanda est, sic: "si
28 II, XLV | causis, horrere soleo: tanta vis animi, tantus impetus, tantus
29 II, XLVI | in rebus alienis, magna vis est earum sententiarum atque
30 II, LIII | dicendi et illo, in quo vis atque contentio quaeritur,
31 II, LV | quae fuit illa, quanta vis! Quam inexspectata! Quam
32 II, LV | illam anum patri nuntiare vis tuo? Quid illis omnibus,
33 II, LXII | Decius? Nuculam an confixum vis facere? Inquit: ut tuus
34 II, LXVII | praefectum duceret "quid tibi vis," inquit "insane? Tanta
35 II, LXXIV | coniecturam; cuius tanta vis ingeni est, ut neminem nisi
36 II, LXXIV | 300] Videsne quae vis in homine acerrimi ingeni,
37 II, LXXVIII| est spectandum, in qua non vis potius quam delectatio postulatur!
38 II, LXXXII | mutandum; et quamquam una fere vis est eloquentiae, tamen quia
39 II, LXXXIV | putantur, et in excogitando vis quaedam ingeni et ipsa eloquentia
40 II, LXXXVII| quanta utilitas, quanta vis, quid me attinet dicere?
41 III, I | caedenda, si L. Crassum vis coercere: haec tibi est
42 III, VI | contineri; ubi enim perspecta vis est rationis eius, qua causae
43 III, XIV | et inlustris, sicut haec vis, quae scientiam complexa
44 III, XIV | impellere; quae quo maior est vis, hoc est magis probitate
45 III, XVIII | vel potius gentibus; alia vis honoris, ignominiae, praemi,
46 III, XIX | Carneadia aut illa Aristotelia vis comprehendenda est.
47 III, XX | 76] illa vis autem eloquentiae tanta
48 III, XXII | oratore dicam necesse est; vis enim et natura rei, nisi
49 III, XXXVIII| exanimato expectorat. Num non vis huius me versutiloquas malitias ...
50 III, L | hoc ipso magna quaedam est vis incredibilisque naturae.
51 III, LI | deducimur; quorum illa summa vis carminibus est aptior et
52 III, LVIII | 219] Aliud vis, contentum, vehemens, imminens
53 III, LIX | actionis, inest quaedam vis a natura data; qua re etiam
|