Liber, Caput
1 I, II | cuiusdam memoriae non sane satis explicata recordatio, sed,
2 I, VII | die, cum illi maiores natu satis quiessent et in ambulationem
3 I, X | profitenda, Crasse, non censeo; satis id est magnum, quod potes
4 I, XI | moribus in his ipsis rebus satis callide versari et perite
5 I, XI | eam rem philosophiae non satis fecisse, quod non habuerit
6 I, XIV | omnis in eo, quod scirent, satis esse eloquentis; illud verius,
7 I, XXI | statuebam disertum, qui posset satis acute atque dilucide apud
8 I, XXI | nobis enim huc venientibus satis iucundum fore videbatur,
9 I, XXVI | providendum, non uti eis satis faciat, quibus necesse est,
10 I, XXVII | numquam summis oratoribus non satis ex sententia eventum dicendi
11 I, XXVIII | 127] Satis est enim in ceteris artificiis
12 I, XXXV | consecutum, sed quamquam satis eis, qui aderant, ad id,
13 I, XXXVI | inquit Crassus" mirari satis non queo etiam te haec,
14 I, XXXVII | neque illum in iure civili satis [illi arti] facere posse,
15 I, XLVII | Mihi vero" inquit Mucius "satis superque abs te videtur
16 I, XLVII | perfectum sibi opus esse, si qui satis esset concitatus cohortatione
17 I, LI | populo foroque versamur, satis est ea de motibus animorum
18 I, LVIII | iuris scientia tamen causis satis facere possim, tibi hoc,
19 I, LVIII | negotiis et in foro conteramur, satis instructi esse possumus
20 I, LXII | opinor secundum hunc diem; satis enim multa a nobis hodie
21 II, III | iocari soleo, unum putasti satis esse non modo in una familia
22 II, XII | nihil opus est oratore; satis est non esse mendacem." "
23 II, XXI | ipsa ducebat sed ea non satis proficere potuisset, nisi
24 II, XXXII | istis esse debet; tantum satis est intellegi ne hoc quidem
25 II, XXXIV | verba parient, quae semper satis ornata mihi quidem videri
26 II, XXXVIII| aliquo iam imbutus usu et satis acri ingenio esse videatur,
27 II, XLI | defossum, commonstrare vellem, satis esse deberet, si signa et
28 II, XLI | illud videmus nequaquam satis esse reperire quid dicas,
29 II, XLVIII | ego, homo censorius, vix satis honeste viderer seditiosum
30 II, LIX | deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad iocandum;
31 II, LXI | eodem genere est "Calvo satis est, quod dicit parum."
32 II, LXXI | cum C. Cento prodisset et satis contumeliose "quid fers,
33 II, LXXI | salubrem locum, censeo, ut satis diu te putes requiesse et
34 II, LXXIV | moveor, non obtempero, non satis facio; neque tamen ullam
35 II, LXXVII | succurratur; cui si initio satis factum non sit; multo plus
36 II, LXXXV | sine vitiorum cognitione satis insignite atque aspere posse.
37 II, LXXXVI | dissimulare, tu quem ad modum his satis facias, videris. Sed, ut
38 III, II | verbis, ut populo Romano satis fieret, numquam senatus
39 III, XIII | si placet, quoniam haec satis spero vobis quidem certe
40 III, XVII | id agunt, nec dignitati satis faciunt, quam non aspernantur,
41 III, XIX | debuerit ac licuerit; et, si satis esse putatis ea, quae isti
42 III, XXI | neque sine forensibus nervis satis vehemens et gravis nec sine
43 III, XXI | sine varietate doctrinae satis politus et sapiens esse
44 III, XXII | Negarem enim posse eum satis facere in gestu, nisi palaestram,
45 III, XXIII | in ludo ac rudibus cuivis satis asper; sed plus operae foro
46 III, XXIV | dicas; et hercule adsentior; satis video tibi homini ad perdiscendum
47 III, XXIV | cotidianis et vernaculis rebus satis facere me posse huic populo
48 III, XXXVI | duabus primis nobis quidem satis, sed, ut ipse dicebas, celeriter
49 III, XXXVI | communium vulgaris haec cognitio satis magna est ad eam, quam specto,
50 III, XLVII | continuandorum verborum satis decore cadunt.
51 III, LII | paene innumerabiliter, quod satis scio notum esse vobis; sed
52 III, LVI | audissetis ipsum!" Ex quo satis significavit, quantum esset
53 III, LVII | imitationem veritas, sed ea si satis in actione efficeret ipsa
|