Liber, Caput
1 I, XVII | eius modi, non ut ullam artem doctrinamve contemneres,
2 I, XX | omnino disputaret nullam artem esse dicendi: idque cum
3 I, XX | 92] Artem vero negabat esse ullam,
4 I, XXII | quaerimus, existimesne artem aliquam esse dicendi?" "
5 I, XXIII | mihi dicendi aut nullam artem aut pertenuem videri, sed
6 I, XXIV | neque ita amplecteretur artem, ut ei solerent, qui omnem
7 I, XXIV | dicendum plus quam ipsam artem posse prodesse."
8 I, XXVIII | dimittebatque et ad quam quemque artem putabat esse aptum, ad eam
9 I, XXIX | studio nec ad aliam dimittis artem, ut nobis explices, quicquid
10 I, XXXII | naturae, tamen his ipsis artem adhiberi videram; nam de
11 I, XLI | potentiae suae causa pervulgari artem suam noluerunt; deinde,
12 I, XLI | nihil est enim, quod ad artem redigi possit, nisi ille
13 I, XLI | qui illa tenet, quorum artem instituere vult, habet illam
14 I, XLI | quarum ars nondum sit, artem efficere possit.
15 I, XLII | definitione declaret, perfectam artem iuris civilis habebitis,
16 I, L | facultate excellens aliam quoque artem sibi adsumpserit, is perficiet
17 I, LV | suavitate debemus; cuius artem cum indotatam esse et incomptam
18 I, LV | veritus es, nisi istam artem oratione exaggerasses, ne
19 I, LVIII | adulescentium, qui istam artem primum facillimam non ediscant, [
20 I, LVIII | tu ipse videris, qui eam artem facilem esse dicis, quam
21 I, LVIII | dicis, quam concedis adhuc artem omnino non esse, sed aliquando,
22 I, LVIII | aliquando, si quis aliam artem didicerit, ut hanc artem
23 I, LVIII | artem didicerit, ut hanc artem efficere possit, tum esse
24 I, LVIII | efficere possit, tum esse illam artem futuram; deinde, quod sit
25 II, VIII | confessus," inquit Antonius "artem esse non maximam, sic illud
26 II, VIII | quis volet magnam quandam artem esse dicere, non repugnabo;
27 II, VIII | fecerit, is si non plane artem, at quasi artem quandam
28 II, VIII | non plane artem, at quasi artem quandam inverterit.
29 II, XI | loquimur, mihi videntur ad artem et ad praecepta esse revocanda;
30 II, XVII | his operibus si quis illam artem comprehenderit, ut tamquam
31 II, XXVII | exercitationis autem maximae; artem quidem et praecepta dumtaxat
32 II, XXVII | tinctum videtur, tametsi artem requirit, tamen prudentiae
33 II, XXXII | postliminium esse, nihil ad artem dicendi nec ad argumenta
34 II, XXXIII | certa genera coacturum et ad artem facilem redacturum."
35 II, XXXV | si volumus, appellemus artem, tertium diligentia, non
36 II, XXXVIII| eum fuisse, qui diceret artem se tradere bene disserendi
37 II, XXXVIII| 160] qua re istam artem totam dimittimus, quae in
38 II, XXXVIII| aspexit, quae ad dicendi artem, quam ille despiciebat,
39 II, XLI | enim nunc id agimus, ut artem aliquam dicendi explicemus,
40 II, XLI | debet, ne aut cognoscat artem qui audiat aut defetigetur
41 II, XLVIII | fuisset. Hic ego quid dicam me artem aliquam adhibuisse? Quid
42 II, LIV | propria certe neque ullam artem desiderant: in quibus tu
43 II, LIV | testis esse potes nullam esse artem salis aut, si qua est, eam
44 II, LVI | tamen," inquit Antonius "cum artem esse facetiarum, Iuli, [
45 II, LVII | Antonio dicenti nullam esse artem salis?"
46 II, LX | moderabimur; quarum utinam artem aliquam haberemus! Sed domina
47 II, LXXIV | accessisse dicitur eique artem memoriae, quae tum primum
48 II, LXXXVI | Themistocles fuit, ut oblivionis artem quam memoriae malim; gratiamque
49 II, LXXXVI | Cio, quem primum ferunt artem memoriae protulisse.
50 III, XXVII | dicendi etiam nos et vim et artem habere debemus.
51 III, XXXVII | orator et in quo adiungat artem, id esse nobis quaerendum [
52 III, L | enim quisque est qui teneat artem numerorum ac modorum? At
|