Liber, Caput
1 I, IX | iudiciis, senatu statuisti oratorem in omni genere sermonis
2 I, X | quasi tuo iure sumpsisti, oratorem in omnis seris monis disputatione
3 I, XI | omnibus una paene voce repelli oratorem a gubernaculis civitatum,
4 I, XI | si quis hunc statuit esse oratorem, qui tantummodo in iure
5 I, XIII | propria, nihil omnino ad oratorem pertinere;
6 I, XIII | suum omne posuerunt, sed oratorem plenum atque perfectum esse
7 I, XV | sint in quaque re, multo oratorem melius quam ipsos illos,
8 I, XVI | parte humanitatis dixerim oratorem perfectum esse debere: numquam
9 I, XVII | qualem illum et quantum oratorem futurum?" ~
10 I, XVIII | lingua celeri et exercitata; oratorem autem, nisi qui sapiens
11 I, XXXII | quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat et
12 I, XXXVII| dicendo summus, quem ego unum oratorem maxime admiror; sed tamen
13 I, XLIX | 213] Oratorem autem, quoniam de eo quaerimus,
14 I, XLIX | communibus: hunc ego appello oratorem eumque esse praeterea instructum
15 I, LV | consultus esset, esse eum oratorem, itemque qui esset orator,
16 I, LV | posse, fuisseque plurimos; oratorem negas, nisi illam scientiam
17 I, LVI | quaero igitur, quid adiuverit oratorem in his causis iuris scientia,
18 I, LIX | si in gestu, qui multum oratorem adiuvat, et in voce, quae
19 I, LIX | necesse esse arbitrati essent, oratorem ipsum erudire in iure civili,
20 I, LXII | operarium nobis quendam, Antoni, oratorem facis atque haud scio an
21 I, LXII | quiddam videbam, cum censebam oratorem, praesertim in nostra re
22 II, X | aliquem aut baiulum nobis oratorem descripseras, inopem quendam
23 II, XI | quae cadunt aliquando in oratorem, quamvis exigua sint, ea
24 II, XX | 85] Qua re ego tibi oratorem sic iam instituam, si potuero,
25 II, XXVII | reperiuntur ab oratore, sed ad oratorem a causa [atque a re] deferuntur;
26 II, XXVII | illud earum rerum, quae ad oratorem deferuntur, meditatum nobis
27 II, XXVIII| suspicionem - neminem esse oratorem paulo inlustriorem arbitror [
28 II, XXVIII| partitio, si, cum ego hunc oratorem, quem nunc fingo, ut institui,
29 II, XXXVI | probabiliorem huic populo oratorem fore, qui primum quam minimam
30 II, XLI | excitatis, nihil erit quod oratorem effugere possit non modo
31 II, XLIII | ad benevolentiam cum erga oratorem tum erga illum, pro quo
32 II, XLVI | aliorum animos permovendos, oratorem ipsum magis etiam quam quemquam
33 II, LVII | et docebo sus, ut aiunt, oratorem eum, quem cum Catulus nuper
34 II, LVIII | refutat; vel quod ipsum oratorem politum esse hominem significat,
35 II, LX | raritas dictorum distinguent oratorem a scurra, et quod nos cum
36 II, LXI | atque ita, non ut eius modi oratorem esse velim, sed ut mimum. ~
37 II, LXXIV | est posse aliquem inveniri oratorem, qui aliquid mali faceret
38 III, IV | genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus
39 III, XIV | continetur; nemo enim umquam est oratorem, quod Latine loqueretur,
40 III, XIV | aliter, inrident neque eum oratorem tantum modo, sed hominem
41 III, XV | ad bellum, ut efficeret oratorem verborum actoremque rerum.
42 III, XIX | a me, ex ingenti quodam oratorem immensoque campo in exiguum
43 III, XXII | re si iam me vultis esse oratorem, si etiam sat bonum, si
44 III, XXXI | atque etiam aut inridentes oratorem, ut ille in Gorgia Socrates,
45 III, XXXII | quantisque ex angustiis oratorem educere ausus es et in maiorum
46 III, XXXV | tradat, per me appellet oratorem licet; sive hunc oratorem,
47 III, XXXV | oratorem licet; sive hunc oratorem, quem ego dico sapientiam
48 III, XLIV | multis res una, quae magis oratorem ab imperito dicendi ignaroque
|