Liber, Caput
1 I, VII | Mucius dicebatur et M. Antonius, homo et consiliorum in
2 I, XVIII | 80] Tum Antonius "probas mihi" inquit "ista,
3 I, XXII | hoc ex te, de quo modo Antonius euit, quid sentias, quaerimus,
4 I, XXIII | definitur, ut paulo ante euit Antonius, ex rebus penitus perspectis
5 I, XXIV | 110] Tum Antonius vehementer se adsentiri
6 I, XXV | quibus paulo ante dixit Antonius, scriptoribus artis rationem
7 I, XXVII | XXVII] Tum Antonius "saepe, ut dicis," inquit "
8 I, XLVIII| Deprehensum equidem me" inquit Antonius "plane video atque sentio,
9 I, LXII | LXII] Haec cum Antonius dixisset, sane dubitare
10 II, I | prudentiam Graecis anteferre; Antonius autem probabiliorem hoc
11 II, III | apud eum Sulpicius sederet, Antonius autem inambularet cum Cotta
12 II, VIII | genere sum confessus," inquit Antonius "artem esse non maximam,
13 II, X | humanitatis atque inurbanum." Tum Antonius "heri enim" inquit "hoc
14 II, XI | tertium." "Ita," inquit Antonius "et in eo quidem genere
15 II, XII | 51] "Age vero," inquit Antonius "qualis oratoris et quanti
16 II, XII | nostros contemnas," inquit Antonius, "Graeci quoque ipsi sic
17 II, XIII | Minime mirum," inquit Antonius "si ista res adhuc nostra
18 II, XIV | Atqui, Catule," inquit Antonius "non ego utilitatem aliquam
19 II, XVII | Non est ita," inquit Antonius;
20 II, XIX | Erras, Catule," inquit Antonius "nam egomet in multos iam
21 II, XXXIII| Ergo " inquit "ista" Antonius "tum a Crasso discemus,
22 II, XXXIII| putabit." "Nam hercle," inquit Antonius "si haec vere a Catulo dicta
23 II, XXXIV | hic est finis," inquit Antonius; "quoniam intellegeretur
24 II, XXXVII| 156] "Minime," inquit Antonius; "ac sic decrevi philosophari
25 II, L | si ita placet," inquit [Antonius] "trademus etiam, quae nos
26 II, LVI | 228] Tum Antonius "ego vero ita fecissem,"
27 II, LVI | Crassus, "ac tamen," inquit Antonius "cum artem esse facetiarum,
28 II, LVII | horum ipsorum, de quibus Antonius iam diu loquitur, ars ulla
29 II, LVII | Antoni reliqua videamus." Et Antonius "perpauca quidem mihi restant,"
30 II, LXVI | diceret, "multos" inquit Antonius "possum tuos Aiaces Oileos
31 II, LXXIII| Me vero libente" inquit Antonius "dixerit sive refellendi
32 II, LXXXVI| ego reliquerim," inquit Antonius "erit in tua potestate;
33 II, XC | inquit Crassus "mihi reliquit Antonius, rem ipse sumpsit."
34 III, VI | antemeridiano sermone significavit Antonius, eloquentia, quascumque
35 III, IX | dissimile quam ego in dicendo et Antonius? Cum ille is sit orator,
36 III, X | oratore, quae explicavit Antonius, et dicenda quodam modo.
37 III, XII | te reprehendere, quoniam Antonius mihi te simillimum dixit
38 III, XIV | XIV] "Atqui vides" inquit Antonius "quam alias res agamus [
39 III, XIV | negavit adhuc se vidisse Antonius et eis hoc nomen dixit eloquentiae
40 III, XIX | dicuntur, et uberius explicavit Antonius - sed, si his contenti estis
41 III, XX | cuius memoria commemoravit Antonius; et inde decedens Athenis,
42 III, XXI | ex illis locis, quos euit Antonius, hac dicendi exercitatione,
43 III, XXVI | est, qua de parte dixit Antonius; haec formanda filo ipso
44 III, XXVII | faciendam adhiberi dixit Antonius, vel cum explanamus aliquid
45 III, XXVII | extremo sermone instruxit Antonius, primo reiciebat, laudandi
46 III, XXX | ex illis locis, quos euit Antonius, omnia sunt ad quaeque genera
47 III, XXX | adulescentes, est cohortatus Antonius atque a minutis angustisque
48 III, XLIX | 189] "Ego vero" inquit Antonius "inveni iam, quem negaram
|