Liber, Caput
1 I, II | metiri velit, non anteponat oratori imperatorem? Quis autem
2 I, VI | versaretur, et id unum genus oratori reliquisse; non complectar
3 I, XIII | a me: nam ego, quae sunt oratori cum illis communia, non
4 I, XIII | concessero, illud tamen oratori tribuam et dabo, ut eadem,
5 I, XV | fuit, nisi tenebimus, nihil oratori, in quo magnus esse possit,
6 I, XV | vita et moribus totus est oratori perdiscendus; cetera si
7 I, XVI | 70] Est enim finitimus oratori poeta, numeris astrictior
8 I, XVII | rursus detorqueres atque oratori propria traderes.
9 I, XVII | scientiam, quam adiungis oratori, complexus es, videamus
10 I, XXVI | 119] Est igitur oratori diligenter providendum,
11 I, XXXVI | neglegere possumus, quae tu oratori cognoscenda esse dixisti,
12 I, XLVI | gestarum et vetustatis exempla oratori nota esse debere; nam ut
13 I, XLVI | idcirco, ut ante diximus, oratori iuris scientia necessaria
14 I, XLIX | et civitatum regendarum oratori gubernacula sententia sua
15 I, L | si iam placet omnis artis oratori subiungere, tolerabilius
16 I, LI | in quo philosophia sit oratori necessario percipienda;
17 I, LIII | dixisses, qui subsidium oratori ex illis disputationibus,
18 I, LVII | sunt: licet igitur impune oratori omnem hanc partem iuris
19 I, LVII | peritissimos, non est difficile oratori eius partis, quamcumque
20 I, LIX | Nihilne igitur prodest oratori iuris civilis scientia?
21 I, LIX | difficilia sunt ea, quae sunt oratori necessaria, ut eius industriam
22 I, LIX | 251] Quis neget opus esse oratori in hoc oratorio motu statuque
23 I, LIX | more elaborare. Quid est oratori tam necessarium quam vox?
24 I, LX | nobis utile, verum quid oratori necessarium sit, quaerimus.
25 II, XV | est infinita silva, quod oratori plerique, ut etiam Crassus
26 II, XVI | quoque partem quaestionum oratori volumus adiungere vagam
27 II, XVI | contrariisque vitiis dicendum oratori putemus; itemque de re publica,
28 II, XVI | moribus, comprehendenda esse oratori puto; si minus ut separatim
29 II, XXVII | probandum autem duplex est oratori subiecta materies: una rerum
30 II, XXVIII | animus, quae dignitas illi oratori defuit, qui in causa peroranda
31 II, XXX | 131] Sed hi loci ei demum oratori prodesse possunt, qui est
32 II, XXXVII | apud eos, qui res iudicent, oratori adversariam esse arbitror,
33 II, XXXVIII| probabit, ita probabit, ut oratori tamen aptum non esse fateatur;
34 II, XLII | Catule, maius, quam ut faveat oratori is, qui audiet, utique ipse
35 II, XLIV | Atque illud optandum est oratori, ut aliquam permotionem
36 II, LVIII | sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum
37 II, LIX | perridicule possis, vitandum est oratori utrumque, ne aut scurrilis
38 II, LX | similitudo, sic in hoc scurrilis oratori dicacitas magno opere fugienda
39 II, LXIX | quod Catulus dixit cuidam oratori malo: qui cum in epilogo
40 II, LXXII | est illud, quod ego maxime oratori cavendum et providendum
41 II, LXXII | tamen multo est turpius oratori nocuisse videri causae quam
42 II, LXXXV | officio, quod nemo negat, oratori virtutum omnium cognitionem,
43 II, LXXXVII| 355] Qui sit autem oratori memoriae fructus, quanta
44 III, XIV | intellegere potuerunt. Vero enim oratori, quae sunt in hominum vita,
45 III, XVII | philosophia verissima, sed quae oratori coniuncta maxime; qua re
46 III, XXXI | immensoque campo cum liceat oratori vagari libere atque ubicumque
47 III, XXXV | excellat ex omnibus, docto oratori palma danda est; quem si
|