Liber, Caput

 1        I, VII    |       dignitatis suae conlocarent, C. Cotta, qui [tum] tribunatum
 2        I,  IX    |        adsentior Crasso, ne aut de C. Laeli soceri mei aut de
 3        I,  IX    |     eloquentissimos audisse Ti. et C. Sempronios, quorum pater,
 4        I,   X    |            M. Aemilium Porcinam et C. ipsum Carbonem, quem tu
 5        I, XIII   |          Ser. Galbae et socero tuo C. Laelio, quos constat dicendi
 6        I,  XV    |           erit Sulpicio, quaeret a C. Mario adfini nostro et,
 7        I,  XV    |          ita pronuntiabit, ut ipsi C. Mario paene hic melius
 8        I, XVI    |                72] Sed, ut solebat C. Lucilius saepe dicere,
 9        I, XXV    |     deterream: quis enim non videt C. Coelio, aequali meo, magno
10        I, XXXIV  |         exercitationem maxime, qua C. Carbonem nostrum illum
11        I, XXXVIII|          178] Quid? Nuper, cum ego C. Sergi Oratae contra hunc
12        I,  XL    |       versentur in iure. Etenim si C. Mancinum, nobilissimum
13        I,  XL    |      foederis pater patratus ex s. c. Numantinis dedidisset eumque
14        I, XLIII  |          ceteris artibus eruditum, C. Aculeonem, qui mecum vivit
15        I, XLVIII |        Metellum et P. Africanum et C. Laelium et innumerabilis
16        I, XLIX   |            Africanus, Q. Metellus, C. Laelius, qui omnes eloquentes
17        I, LIII   |           Galbam Rutilius, quod is C. Sulpici Gali propinqui
18        I, LVI    |          te nuper est dicta, et in C. Hostili Mancini controversia
19       II,   I    |       domesticis testibus patre et C. Aculeone propinquo nostro
20       II,  II    |        quia non de Ser. Galbae aut C. Carbonis eloquentia scribo
21       II, III    |            eo Q. Catulus senex cum C. Iulio fratre venit; quod
22       II,  VI    |         sed etiam deterret. Nam ut C. Lucilius, homo doctus et
23       II, XXI    |           meae, cum iste accusavit C. Norbanum, defendente me:
24       II, XXII   |          Fufius, nervos in dicendo C. Fimbriae, quos tamen habuit
25       II, XXIII  |         neque vero vester aequalis C. Curio, patre mea sententia
26       II, XXV    |         apud populum, audiente me, C. Carbo consul, nihil de
27       II, XXV    |             Carbo consul, nihil de C. Gracchi nece negabat, sed
28       II, XXXVII |            politiores P. Africano, C. Laelio, L. Furio, qui secum
29       II, XLVII  |                           196] Cum C. Marius maerorem orationis
30       II, XLVIII |            populi factus esset, id C. Norbano in nefario crimine
31       II,  LX    |          huic lusco familiari meo, C. Sextio; "uni enim locum
32       II, LXVI   |   Numantiam, cum stomacharetur cum C. Metello, dixisse dicitur: "
33       II, LXVI   |        latens inlustratur; ut, cum C. Fabricio P. Cornelius,
34       II, LXVII  | Septumuleio illi Anagnino, cui pro C. Gracchi capite erat aurum
35       II, LXVII  |           per mihi scitum videtur, C. Publicium solitum dicere "
36       II, LXIX   |         ante factum, post relatum; C. Canius, eques Romanus,
37       II, LXX    |       quoddam duceretur, accusator C. Memmius "vide," inquit "
38       II, LXX    |     admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non ego mihi illum iniquum
39       II, LXXI   |        quod tibi ille detrahit; ut C. Laelius, cum ei quidam
40       II, LXXI   |            et muneribus tulit, cum C. Cento prodisset et satis
41       II, LXXXIV |        avunculum laudanti scripsit C. Laelius, vel ut nosmet
42      III,  II    |           generi, non acerbissimam C. Mari fugam, non illam post
43      III, III    |             neque vero longe ab eo C. Iuli caput hospitis Etrusci
44      III, III    |        ille in patriam fuit, etiam C. Carbonis, inimicissimi
45      III, III    |       miserosque casus; ex quibus [C.] Cotta, quem ille florentem
46      III,  IV    |           interfuissemus et quibus C. Cotta tantum modo locos
47      III, XXI    |          Quid enim meus familiaris C. Velleius adferre potest,