Liber, Caput
1 I, IV | cupidus adulescens non sibi ad dicendum studio omni enitendum putavit;
2 I, IX | doctrinae praesidiis ad dicendum parati, cum civitatem vel
3 I, XIII | omni virtutis genere sit dicendum, clamabunt, credo, omnia
4 I, XIV | fuisset de navalium opere dicendum, non, cum ab illo causam
5 I, XV | de rebus ipsis si sit ei dicendum, cum cognoverit ab eis,
6 I, XV | 66] Ita si de re militari dicendum huic erit Sulpicio, quaeret
7 I, XV | continentia, de dolore, de morte dicendum sit, forsitan, si ei sit
8 I, XVI | sit opere iactatus an ad dicendum omnibus ingenuis artibus
9 I, XXI | omnisque omnium rerum, quae ad dicendum pertinerent, fontis animo
10 I, XXII | cum te unum ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque cognossem,
11 I, XXIV | ista eueris quae putas ad dicendum plus quam ipsam artem posse
12 I, XXV | primum atque ingenium ad dicendum vim adferre maximam; neque
13 I, XXVI | possunt, tamen, nisi timide ad dicendum accedunt et in ordienda
14 I, XXIX | ac praeclaram indolem ad dicendum esse cognovi, idcirco haec
15 I, XXXII | minus necessarium ad bene dicendum, tamen ad cognoscendum non
16 I, XXXIII | scribendi consuetudine ad dicendum venit, hanc adfert facultatem,
17 I, XXXIV | possit, eliciendum [atque dicendum];
18 I, XXXVIII| stirpis et gentilitatis iure dicendum?
19 I, LII | otium, ne, si quando ei dicendum erit de iustitia et fide,
20 II, XI | nam et testimonium saepe dicendum est ac non numquam etiam
21 II, XIII | doctus neque maxime aptus ad dicendum, sicut potuit, dolavit;
22 II, XIV | ego utilitatem aliquam ad dicendum aucupans horum libros et
23 II, XV | Crassus ostendit duo genera ad dicendum dederunt: unum de certa
24 II, XV | sit, de ea posse dicere, dicendum erit ei, quanta sit solis
25 II, XVI | virtutibus contrariisque vitiis dicendum oratori putemus; itemque
26 II, XXIV | incommodi, hunc iudico esse dicendum; ubi plus mali quam boni
27 II, XXIV | ad cogitandum, aliud ad dicendum putarent.
28 II, XXVII | est paene mediocris quid dicendum sit videre; alterum est,
29 II, XXXI | mittimus, non quo hoc quidem ad dicendum magno opere pertineat, sed
30 II, XXXVIII| plane rudem institui ad dicendum velim, his potius tradam
31 II, XLI | defixis et in omni re ad dicendum posita excitatis, nihil
32 II, XLI | nihil profecto praeterea ad dicendum requiret. Iam illud videmus
33 II, LII | inflammanda sunt, maxime dicendum est non esse virtute parata,
34 II, LXXI | quibus quidem accuratius dicendum et cogitandum fuit; nam
35 II, LXXVII | denique id, quod primum est dicendum, postremum soleo cogitare,
36 II, LXXVIII| qui ita solet surgere ad dicendum, ut quod primum verbum habiturus
37 II, LXXXII | est nosse rem publicam; ad dicendum vero probabiliter nosse
38 III, V | qui vultum eius, cum ei dicendum esset, obtutumque oculorum
39 III, VIII | et copia est, ut unus ad dicendum instructissimus a natura
40 III, XXII | esset mihi de histrione dicendum. Negarem enim posse eum
41 III, XXXV | pronuntiandum valuissent et se ad dicendum quoque non repugnante natura
|