Liber, Caput

 1        I, VII     |   publica socius et summa cum Crasso familiaritate coniunctus.
 2        I, VII     |       Exierant autem cum ipso Crasso adulescentes et Drusi maxime
 3        I, VII     |   sermone confecto, tantam in Crasso humanitatem fuisse, ut,
 4        I,  IX     |     cetera" inquit "adsentior Crasso, ne aut de C. Laeli soceri
 5        I, XXIV    |       vehementer se adsentiri Crasso dixit, quod neque ita amplecteretur
 6        I, XXVI    |      enim mirificus quidam in Crasso pudor, qui tamen non modo
 7        I, XXXV    |      venit, quod praeterea ab Crasso requiratis?"
 8        I, XXXV    |        similiter nunc petes a Crasso, ut illam copiam ornamentorum
 9        I, XXXV    |       enim tanto opere hanc a Crasso disputationem desiderabam,
10        I, XXXVI   |    voce? plurimis verbis a M. Crasso praetore contenderet, ut
11       II,   I     |     patruo solebamus, quod de Crasso pater et Aculeo, quocum
12       II,   I     |        et ea disceremus, quae Crasso placerent, et ab eis doctoribus,
13       II,  II     |   eloquentiam, qualis fuit in Crasso et Antonio, non cognitis
14       II,   X     |      illud tertium, quod et a Crasso tactum est et, ut audio, [
15       II, XXVIII  |      et tanta, quanta sint in Crasso, habuisse ornamenta dicendi.
16       II, XXVIII  |        confirmaro, tradam eum Crasso et vestiendum et ornandum."
17       II, XXIX    |    non potuisse potius quam a Crasso dici maluisse."
18       II, XXXIII  |  haudquaquam id est difficile Crasso, qui et, quod disci potuit
19       II, XXXIII  | inquit "ista" Antonius "tum a Crasso discemus, cum se de turba
20       II, LIV     |      tu mihi tribuis, Antoni, Crasso est omnium sententia concedendum;
21       II, LVI     |  quoque palmam [ut ceterarum] Crasso detulisse."
22       II, LVI     |  inquit "nisi interdum in hoc Crasso paulum inviderem; nam esse
23       II, LVI     |       quod quidem in primis a Crasso observari solet. Sed hoc
24       II, LVII    |   Caesarem, qui quamquam [M.] Crasso facetias concedit, tamen
25       II, LVII    |     non videat? Sic ego nunc, Crasso audiente, primum loquar
26       II,  LX     |     Qui igitur distinguemus a Crasso, a Catulo, a ceteris familiarem
27       II, LXX     |   verum omnibus." Ab hoc vero Crasso nihil facetius: cum laesisset
28       II, LXX     |     toto capite adnuit, ut se Crasso daret. "Potest etiam fieri,"
29       II, LXXIII  |        cum mihi sermo cum hoc Crasso, multis audientibus, esset
30       II, LXXXVIII|      te, Catule, tum etiam L. Crasso audiente, de dicendi ratione
31       II, LXXXIX  |    inquit "omnem recusationem Crasso volui, quem ego paulo ante
32       II, LXXXIX  |   eodem modo se posse dicere; Crasso dicente nemo tam arrogans,
33      III,   I     |   constare vidi, quamquam hoc Crasso, cum aliquid accuratius
34      III,   I     |       tum iudicatum ceteros a Crasso semper omnis, illo autem
35      III,   I     |   quidem ipso in loco multa a Crasso divinitus dicta esse ferebantur,
36      III,  II     |   sunt, ut mihi non erepta L. Crasso a dis immortalibus vita,
37      III, III     | ipsorum, qui tum adulescentes Crasso se dicarant, horribilis
38      III,  IV     |        maius ut quiddam de L. Crasso, quam quantum a nobis exprimetur,
39      III,  IV     |    ornatus orationis neque in Crasso redundaret. ~