Liber, Caput
1 I, XXI | temptassem; quo in genere tu, Antoni, vere loquar - numquam mihi
2 I, XXXVIII| XXXVIII] Antoni incredibilis quaedam et
3 I, XLVII | a te, quoniam id nobis, Antoni, hominibus id aetatis oneris
4 I, XLVIII | Crassus "perge modo," inquit "Antoni; nullum est enim periculum,
5 I, LXII | operarium nobis quendam, Antoni, oratorem facis atque haud
6 II, III | quidem videtur in Crassi et Antoni sermone esse praeteritum,
7 II, X | Catulus "etsi," inquit "Antoni, minime impediendus est
8 II, X | nox te" inquit "nobis, Antoni, expolivit hominemque reddidit;
9 II, XVII | praeclare mihi videris, Antoni, posuisse" inquit "ante
10 II, XXIII | gratum est; sed ne te quidem, Antoni, multum scriptitasse arbitror."
11 II, XXVIII | Crassus, "tu vero," inquit "Antoni, perge, ut instituisti;
12 II, XXIX | non explices; neque te, Antoni, si quid non dixeris, existimabimus
13 II, XXIX | Crassus "quin tu," inquit "Antoni, omittis ista, quae proposuisti,
14 II, XXXIII | pertexe modo," inquit "Antoni, quod exorsus es; me tamen
15 II, XXXVI | est," inquit "ut dicis, Antoni, ut plerique philosophi
16 II, XXXVI | quidem homine iam dudum, Antoni, non aberrat oratio tua,
17 II, XXXVII | tu cum haberes auctores, Antoni, miror cur philosophiae
18 II, XLII | deesse videtur eis rebus, Antoni, quas euisti, quod sit tibi
19 II, L | vere hercle," inquit "Antoni, ista commemoras; nam ego
20 II, LIV | Verum tamen, ut dicis, Antoni, multum in causis persaepe
21 II, LIV | id, quod tu mihi tribuis, Antoni, Crasso est omnium sententia
22 II, LVI | conditior. Qua re tibi, Antoni, utrumque adsentior et multum
23 II, LVII | te, Caesar, audiamus, ut Antoni reliqua videamus." Et Antonius "
24 II, LXIV | causam utile fuit tuum illud, Antoni, cum ille a se pecuniam
25 II, LXVIII | dicat aliquid: ut tibi, Antoni, Mancia, cum audisset te
26 II, LXXI | 290] Sed iam tu, Antoni, qui hoc deversorio sermonis
27 II, LXXIII | ego me hercule," inquit "Antoni, semper is fui, qui de te
28 II, LXXIII | Nunc, si tibi videtur, Antoni, demonstres velim, qua re
29 II, XC | esse concedam," inquit "Antoni, quae sunt valde secus,
30 III, I | tertio libro, quem post Antoni disputationem Crassus habuisset,
31 III, III | 10] Iam M. Antoni in eis ipsis rostris, in
32 III, V | atque amicitia vestra tum Antoni facilitas eripuit" inquit "
33 III, IX | Videtisne, genus hoc quod sit Antoni? Forte, vehemens, commotum
34 III, XIV | Faciles enim," inquit "Antoni, partes eae fuerunt duae,
35 III, XXX | qua in re discrepavit ab Antoni divisione nostra partitio:
36 III, LVIII | et ea, quae tu dudum, Antoni, protulisti segregare abs
|