Liber, Caput

 1        I,   I    |     auctoritate quisquam apud me plus valere te potest neque voluntate. ~
 2        I, XVII   |        complexus es, videamus ne plus ei tribuamus quam res et
 3        I, XXIV   |    eueris quae putas ad dicendum plus quam ipsam artem posse prodesse."
 4        I, XXVIII |     perquam tenui et levi quanto plus adhibeatur diligentiae,
 5        I, XXIX   |          ex te quaerimus, (ut ne plus nos adsequamur, quam quantulum
 6        I, XXXVI  |     civilis scientia: quod alter plus lege agendo petebat, quam
 7        I, XXXVI  |   caderet; alter iniquum putabat plus secum agi, quam quod erat
 8        I, XLV    |     respondendo iure auctoritate plus etiam quam ipso ingenio
 9        I,  LV    |    ornasti; deinde quod in ea tu plus operae laborisque consumpseras,
10        I,  LX    |      idem Roscius dicere se, quo plus sibi aetatis accederet,
11       II,   I    |       opinio fuit L. Crassum non plus attigisse doctrinae, quam
12       II,  IV    |        familiaris meus aut Cotta plus quam ego apud te valere
13       II,  VI    |      nihil intellegerent, alteri plus fortasse quam ipse; de quo
14       II, VII    |        alias aliud defendat, cum plus uno verum esse non possit.
15       II, XVI    |         reliquarum orationum non plus quaesiturum esse, quid dicat,
16       II, XIX    |         Hannibal, et eo fortasse plus habeo etiam negoti. Sed
17       II, XXIV   |          Qui locus est talis, ut plus habeat adiumenti quam incommodi,
18       II, XXIV   |        iudico esse dicendum; ubi plus mali quam boni reperio,
19       II, XXXVI  |       magis veri simile videtur; plus enim te operae Graecis dedisse
20       II, XXXVIII|         venisse commemoras, puto plus huic nostro studio prodesse
21       II, XLII   |   dicendo, ut ad vincendum nulla plus possit; sed tamen mihi videris
22       II, XLIII  |        sensu tractatum, ut saepe plus quam causa valeat. Tantum
23       II, XLIV   |        integer quietusque iudex, plus est operis; sunt enim omnia
24       II, LXXVII |      satis factum non sit; multo plus sit in reliqua causa laborandum;
25       II, LXXXIII|            340] Nullo autem loco plus facetiae prosunt et celeritas
26      III,   V    |     maius quiddam animo complexi plus multo etiam vidisse videntur,
27      III,  VI    |       non suscipiam oratione mea plus quam mihi imponitur; tantum
28      III, XXIII  |          cuivis satis asper; sed plus operae foro tribuebat, amicis,
29      III, XXXII  |       quidem magis dubito tibine plus laudis an Graecis vituperationis
30      III, XXXVI  |          susceperis, disputasse; plus enim aliquanto attulisti,
31      III, XLI    |        singulis verbis neque qui plus luminis adferat orationi;
32      III, XLVI   |       sustinen; tamen habent non plus utilitatis quam dignitatis:
33      III, XLVII  |         dumtaxat pedes aut paulo plus, ne plane in versum aut
34      III, LIII   | contraria saepe percursio est et plus ad intellegendum, quam dixeris,