Liber, Caput
1 I, V | cum ex eis rebus universis eloquentia constet, in quibus singulis
2 I, IX | finitimorum vim repressisse eloquentia videtur, non consilio et
3 I, IX | gubernatrice, ut ais, civitatum eloquentia rem publicam dissipaverunt. ~
4 I, XIV | medico amicoque usi sumus tum eloquentia vincebat ceteros medicos,
5 I, XXIX | avidi; ista tua mediocri eloquentia contenti sumus - idque ex
6 I, XXXII | artificio, sed artificium ex eloquentia natum; quod tamen, ut ante
7 I, XXXVI | patronis" inquit Crassus "eloquentia neque dicendi ratio aut
8 I, XXXVII| ille [M.] Cato? Nonne et eloquentia tanta fuit, quantam illa
9 I, LV | iuris consultum sine hac eloquentia, de qua quaerimus, fateris
10 I, LVI | non iuris scientia, sed eloquentia, sustentatus. Equidem hoc
11 I, LIX | scientiam, ei praesertim, cuius eloquentia copia rerum debeat esse
12 II, I | scriptionis ac temporis, neminem eloquentia non modo sine dicendi doctrina,
13 II, II | existimarem a summis oratoribus de eloquentia divinitus esse dicta, custodirem
14 II, II | Galbae aut C. Carbonis eloquentia scribo aliquid, in quo liceat
15 II, III | non potuissem, permulta de eloquentia cum Antonio disseruisse
16 II, VII | esse partis, ut de tota eloquentia disserat, quemque iam dudum
17 II, IX | illius artis putanda est eloquentia; in qua quia vis magna est
18 II, IX | quod omnes artes aliae sine eloquentia suum munus praestare possunt
19 II, X | quaestionum esse, in quibus eloquentia versaretur, unum infinitum,
20 II, X | modo: expetendane esset eloquentia? Expetendine honores? Certum
21 II, XI | Num igitur placet, cum de eloquentia praecipias, aliquid etiam
22 II, XIII | accepimus; atqui tanta est eloquentia, ut me quidem, quantum ego
23 II, LXXXIV| vis quaedam ingeni et ipsa eloquentia admirationis habet non minus,
24 II, XC | neque eam laudem, ex qua eloquentia nomen suum invenit." "Verba
25 III, VI | sermone significavit Antonius, eloquentia, quascumque in oras disputationis
26 III, XIV | 55] Est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus;
27 III, XVI | et subtilitate tum vero eloquentia, varietate, copia, quam
28 III, XIX | 70] Qua re, si hac eloquentia atque hoc oratore contenti
29 III, XXXIV | temporibus illis aut cuius eloquentia litteris instructior fuisse
30 III, XXXIV | civibus suis utilis, sed ita eloquentia floruit, ut litteris doctrinaque
31 III, XXXIV | hic doctrina, consilio, eloquentia excellens quadraginta annis
32 III, XXXV | repugnante natura dedissent, eloquentia praestitisse.
33 III, XXXV | cognitione non continuo inest eloquentia; quae quamvis contemnatur
|