Liber, Caput

 1        I,  IV    |           civitate profecto nulla umquam vehementius quam eloquentiae
 2        I, XII    |           neque orator me auctore umquam repugnabit; sed, cum illis
 3        I, XVII   |           quis esset aut si etiam umquam fuisset aut vero si esse
 4        I, XXVII  |       tibi par mea sententia nemo umquam fuit, in dicendi exordio
 5        I, XXX    |        hoc, quod tu expetis, nemo umquam adsequetur. Neque vero vos
 6        I, XXX    |          Quod enim neque precibus umquam nec insidiando nec speculando
 7        I,  LI    |                    220] Quis enim umquam orator magnus et gravis,
 8        I, LVIII  |       Crasse, respondeo, neque me umquam ius civile didicisse neque
 9        I, LVIII  |         in iure possem defendere, umquam istam scientiam desiderasse;
10        I, LXII   |       consuetudine, qua tibi nemo umquam praestitit; cuius quidem
11       II,   I    |          quidem sapientia florere umquam et praestare potuisse. ~
12       II, XXVIII |        est, quod nihil - quisquam umquam ne audiente egit orator,
13       II, XXXVIII|         optanda nobis, qui nullam umquam in illis suis disputationibus
14       II, XLV    |           mentiar: non me hercule umquam apud iudices [aut] dolorem
15       II, XLVIII |   capitali esse ponendum. Quod si umquam populo Romano concessum
16       II, XLIX   |         amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum.
17       II,   L    |         commemoras; nam ego nihil umquam vidi, quod tam e manibus
18       II, LVI    |          nec enim maior contentio umquam fuit nec apud populum gravior
19       II, LXXIII |       esse laudis tuae nihil a te umquam esse dictum, quod obesset
20       II, LXXIV  |         quod semel esset infusum, umquam effluere potuisse; cum quidem
21       II, LXXXIX |        dicentem qui audiret, nemo umquam tam sui despiciens fuit
22       II, LXXXIX |        arrogans, qui similiter se umquam dicturum esse confideret.
23       II,  XC    |          forum venerim neque inde umquam diutius quam quaestor afuerim?
24       II,  XC    |           mihi quisquam copiosius umquam visus est neque subtilius
25      III, VIII   |         iucundius auribus nostris umquam accidit huius oratione Catuli?
26      III, VIII   |     induxit prope singulare? Quis umquam res praeter hunc tragicas
27      III, XIV    | eloquentiae continetur; nemo enim umquam est oratorem, quod Latine
28      III, XVIII  |        sed ea si sequamur, nullam umquam rem dicendo expedire possimus.
29      III, XXI    |           nemo [oratorum] istorum umquam attigit, comprehensa esse
30      III, XXII   |         recte commeministi, ullum umquam habuisse sepositum tempus
31      III, XXXII  |            qui aut non est victus umquam a Socrate neque sermo ille
32      III, XXXVI  |         non cito quid didicisset, umquam omnino posse perdiscere;