Liber, Caput

 1        I, XVI    |            esse debere: numquam me hercule hoc dicerem, si eum, quem
 2        I, XVII   |         doctrina certe et otium et hercule etiam studium illud discendi
 3        I, XXII   |         aptumque cognossem, sed me hercule istius disputationis insolentia
 4        I, XXXV   |                        161] "Id me hercule" inquit "ipsum attendo:
 5        I, XXXV   |                       164] "Ego me hercule" inquit Mucius "antea vestra
 6        I, XXXVIII|         committendam putem? Citius hercule is, qui duorum scalmorum
 7        I, XLIV   |            sentio: bibliothecas me hercule omnium philosophorum unus
 8        I, LIV    |           absolutus esset, quod me hercule, etiam si nihil ad nos pertinet,
 9        I, LVII   |           commendasset; lapides me hercule omnis flere ac lamentari
10        I,  LX    |       humanitate versentur; sed me hercule non ita multum spati mihi
11        I, LXI    |            fuit horribile, quod me hercule vereor ne maiorem vim ad
12       II,  II    |     complectique potuissem; vel me hercule etiam ut laudem eorum iam
13       II, III    |          nimis abhorrentem, sed me hercule verentem, ne molesti vobis
14       II,  IV    |               17] Tum ille "ego me hercule" inquit, "Caesar, ex omnibus
15       II, XIV    |          uno quoque dixit!" "Id me hercule" inquit Catulus "admirans
16       II, XVIII  |                       76] Neque me hercule iniuria; quid enim aut adrogantius
17       II, XXXVII |                        154] "Valde hercule" inquit Catulus "timide
18       II, XLII   |           isto genere, Catule: non hercule mihi nisi admonito venisset
19       II, XLV    |   praeclare acta laudaret, quae me hercule ego, Crasse, cum a te tractantur
20       II, XLV    |        amicissimos mentiar: non me hercule umquam apud iudices [aut]
21       II,  LX    |       Vargulam amicum meum? Non me hercule in mentem mihi quidem venit:
22       II,  LX    |          qui se vult dicacem et me hercule est, Appius, sed non numquam
23       II, LXIV   |   sententia tu uxorem habes?" "Non hercule" inquit "ex mei animi sententia."
24       II, LXVII  |                            271] Et hercule omnia haec, quae a me de
25       II, LXVIII |             Valde haec ridentur et hercule omnia, quae a prudentibus [
26       II, LXIX   |                      279] Me tamen hercule etiam illa valde movent
27       II, LXXI   |           esse suis maioribus, "at hercule" inquit "tu tuis dignus."
28       II, LXXIII |            296] Tum Iulius "ego me hercule," inquit "Antoni, semper
29      III, XXII   |           Tum Catulus "haudquaquam hercule" inquit "Crasse, mirandum
30      III, XXIV   |             Crasse, quid dicas; et hercule adsentior; satis video tibi
31      III,  LX    | contentione revocaret." "Audivi me hercule," inquit Catulus "et saepe