Liber, Caput

 1        I, III  |           atque in hominum ore et sermone versatur, ut in ceteris
 2        I, VII  |        conlocuti sunt; quo quidem sermone multa divinitus a tribus
 3        I, VII  |                 27] Eo autem omni sermone confecto, tantam in Crasso
 4        I, VIII |         VIII] Ibi, ut ex pristino sermone relaxarentur animi omnium,
 5        I, XIII |          tenui quodam exsanguique sermone disputant, hic cum omni
 6        I, XXI  | loqueremini, tamen nos aliquid ex sermone vestro memoria dignum excipere
 7        I, XLVI |        clamatorem aut rabulam hoc sermone nostro conquirimus, sed
 8        I, LVII |           consultis et ex vita ac sermone communi non modo acute sed
 9        I,  LX  |     audimus et Laelium, qui omnia sermone conficerent paulo intentiore,
10       II,   I  |   percontando eaque ipsum omni in sermone tractare, ut nihil esse
11       II, III  |       videtur in Crassi et Antoni sermone esse praeteritum, quod quisquam
12       II,  IV  |         vel hoc sim cotidiano tuo sermone contentus; itaque experiar
13       II,   X  | hominemque reddidit; nam hesterno sermone unius cuiusdam operis, ut
14       II, XXI  |        annus intercesserat ab hoc sermone cohortationis meae, cum
15       II, LIV  |      alterum aequabiliter in omni sermone fusum, alterum peracutum
16       II, LVII |       coetu atque in tam accurato sermone praeterita esse videatur." "
17       II, LVII |       meae requiescam in Caesaris sermone quasi in aliquo peropportuno
18       II, LXXXV|   forensem, qui est a me omni hoc sermone tractatus, quam ut hoc videretis,
19      III, III  |         definietur viris, qui hoc sermone, quem referre suscepimus,
20      III,  IV  |           id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati: quod si
21      III,  VI  |       aliquot locis antemeridiano sermone significavit Antonius, eloquentia,
22      III,   X  |          praeclare locuti; quorum sermone adsuefacti qui erunt, ne
23      III,  XI  |            sed hoc, quod mihi cum sermone quasi coniunctum videtur:
24      III,  XI  |          Atticorum, sic in Latino sermone huius est urbis maxime propria.
25      III, XIII |            sine ambiguo verbo aut sermone, non nimis longa continuatione
26      III, XVII |          et duritiam in Socratico sermone maxime adamarat, Cynici
27      III, XXVII|          exercitatio quam extremo sermone instruxit Antonius, primo
28      III, XXXVI|           unum" inquit "me ex tuo sermone maxime, Crasse, commovit,
29      III, LIII |    orationis non contentione, sed sermone tractatur; deinde dubitatio,