Liber, Caput

 1        I,   X     |     autem etiam haec ipsa, quae propria oratorum putas esse adiumenta
 2        I,   X     |          sed Crassus sua quadam propria, non communi oratorum facultate
 3        I,  XI     |     studiis, oratio quidem ipsa propria est huius unius rationis,
 4        I, XIII    |     scholae sua esse haec omnia propria, nihil omnino ad oratorem
 5        I, XIV     |     paulo ante ceterarum artium propria posuisti, scientiae sunt
 6        I, XVII    |       detorqueres atque oratori propria traderes.
 7        I, XXXI    | subiecta quaedam esse argumenta propria.
 8        I, XXXII   |         Quin etiam, quae maxime propria essent naturae, tamen his
 9        I, XXXIV   |        quae maxime cuiusque rei propria quaeque essent ornatissima
10        I, XLVI    |  publica quoque iura, quae sunt propria civitatis atque imperi,
11        I,   L     |    quidem ipsi, qui omnia sicut propria sua esse atque a se possideri
12        I, LXII    | facultatis exercitatio oratorum propria est, sed iam in philosophorum
13       II, VIII    | cumulata oratio? Neque ulla non propria oratoris res est, quae quidem
14       II, XIX     |   narrationis magis putant esse propria quam totius orationis, valde
15       II, XXVII   |     omnis illa oratio, quae sit propria quaestionis et iudici; deinde
16       II, LIV     |      arte possunt, naturae sunt propria certe neque ullam artem
17       II,  LX     |       re positum est, quae sunt propria perpetuarum facetiarum,
18       II, LXXVIII |       verbis, tum vero causarum propria esse debent; prima est enim
19       II, LXXIX   |          sed non principi magis propria quam reliquarum partium;
20       II, LXXXV   |         sua cuique virtuti laus propria debetur, erit explicandum
21       II, LXXXVIII|    semper utamur; rerum memoria propria est oratoris; eam singulis
22      III,  XI     |  sermone huius est urbis maxime propria.
23      III, XII     |         Romani generis urbisque propria, in qua nihil offendi, nihil
24      III, XXVII   |      una laus oratoris est [et] propria maxime. Etiam maior est
25      III, XXVII   |    licet. Quae exercitatio nunc propria duarum philosophiarum, de
26      III, XXXI    | inscribunt, quasi non illa sint propria rhetorum, quae ab eisdem
27      III, XXXVII  |     utimur verbis aut eis, quae propria sunt et certa quasi vocabula
28      III, XLI     |         simili verba illius rei propria deinceps in rem aliam, ut