Liber, Caput
1 I, VII | dicebatur et M. Antonius, homo et consiliorum in re publica
2 I, IX | Sempronios, quorum pater, homo prudens et gravis, haudquaquam
3 I, XVI | Lucilius saepe dicere, homo tibi subiratus, mihi propter
4 I, XIX | publicarum, excitabatur homo promptus atque omni abundans
5 I, XXII | huic studio deditum, summo homo ingenio nostrique cupidissimus,
6 I, XXII | Peripateticus Staseas, homo nobis sane familiaris et,
7 I, XXIV | numero atque ex forensi usu homo mediocris neque omnino rudis
8 I, XXXVI | liceret, Cn. autem Octavius, homo consularis, non minus longa
9 I, XXXVII | familiaris nostri sedentibus homo ex numero disertorum postulabat,
10 I, XXXVIII| familiaris noster M. Buculeius, homo neque meo iudicio stultus
11 I, XXXVIII| aequalis et conlega meus, Homo omnium et disciplina iuris
12 I, XLV | poeta est:~egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus,~multique
13 I, LIII | arbitrarer, P. Rutilius Rufus, homo doctus et philosophiae deditus,
14 I, LIV | 231] Imitatus est homo Romanus et consularis veterem
15 I, LVI | respondere?" Tum ille fidenter homo peritissimus confirmare
16 II, VI | deterret. Nam ut C. Lucilius, homo doctus et perurbanus, dicere
17 II, XIII | perpolivit illud opus; sed ut homo neque doctus neque maxime
18 II, XVIII | dixisset, locutus esse dicitur homo copiosus aliquot horas de
19 II, XLVIII | dignitate existimarere; ego, homo censorius, vix satis honeste
20 II, LV | filius." "Sapiens videlicet homo cum primis nostrae civitatis
21 II, LXVI | Fabricio P. Cornelius, homo, ut existimabatur, avarus
22 II, LXVI | gratias ageret quod se homo inimicus consulem fecisset,
23 II, LXVII | etiam quodam modo nobis: homo fatuus, postquam rem habere
24 II, LXVIII | inquit "tuam?" Hic Nasica "homo es impudens: ego cum te
25 II, LXXIV | Themistocles; ad quem quidam doctus homo atque in primis eruditus
26 III, XXII | sed etiam sapientissimus homo viderere; nunc intellego
27 III, XLII | ex uno pluris: at Romanus homo, tamen etsi res bene gesta
|