Liber, Caput
1 I, II | imperatorem? Quis autem dubitet quin belli duces ex hac una civitate
2 I, III | scientiae vehementius videatur, quin quod voluerit consecutus
3 I, III | vocantur, penitus se dedit, quin omnem illarum artium paene
4 I, VI | 22] Sed quia non dubito quin hoc plerisque immensum infinitumque
5 I, XVII | rebus civilibusque versatur, quin scias, neque eam tamen scientiam,
6 I, XVIII | quae dicis, nec dubito quin multo locupletior in dicendo
7 I, XXV | audiendum; adest enim fere nemo, quin acutius atque acrius vitia
8 I, XXXII | 145] Quin etiam, quae maxime propria
9 I, XXXV | 162] "Quin tu igitur facis idem," inquit
10 I, LIV | videretur esse iudicum. Quin etiam, cum ei scriptam orationem
11 II, VIII | faciant, non est dubium quin, si quis animadverterit,
12 II, X | ignosces; " non enim possum quin exclamem," ut ait ille in
13 II, XV | musicis rebus non poterit quin dicat hoc onere suscepto
14 II, XXIX | 127] Hic Crassus "quin tu," inquit "Antoni, omittis
15 II, XXXI | 135] Quin etiam in eis ipsis, ubi
16 II, XLV | odium dicendo excitare volui quin ipse in commovendis iudicibus
17 II, XLVI | illum aspectum dicebat, quin mihi Telamo iratus furere
18 II, LXI | publicum prodire mater dixit "quin prodis, mi Spuri? Quotienscumque
19 II, LXXII | quam ut ne quid obsim; non quin enitendum sit in utroque,
20 II, LXXVIII| 317] Nec est dubium, quin exordium dicendi vehemens
21 II, LXXXII | praesertim in tam clara civitate, quin putet expetendam maxime
22 II, LXXXIX | tam sui despiciens fuit quin speraret aut melius aut
23 III, XI | certa vitia, quae nemo est quin effugere cupiat; mollis
24 III, XI | est litterarum, nemo est quin litteratissimum togatorum
25 III, XXV | mollitudinis et levitatis. Quin etiam gustatus, qui est
26 III, LVIII | ingenio et tanta confidentia, quin refugiat timido sanguen
|