Liber, Caput

 1        I, VII    |         illa superioris tristitia sermonis eaque esset in homine iucunditas
 2        I,  IX    |           oratorem in omni genere sermonis et humanitatis esse perfectum.
 3        I, XVI    |        esses, quod in omni genere sermonis, in omni parte humanitatis
 4        I, XXI    |     quoniam princeps Crassus eius sermonis ordiendi fuit, date nobis
 5        I, XXII   |         semper] a genere hoc toto sermonis refugisse et tibi cupienti
 6        I,  LX    |         haec tamen tua gravissimi sermonis lenitas, quam illa summa
 7       II, III    |       dicere aiebat, bonam partem sermonis in hunc diem esse dilatam.
 8       II,  IV    |           non sit aptus, idque in sermonis nostri consuetudine perlate
 9       II, VII    |          cui non solum nos Latini sermonis, sed etiam Graeci ipsi solent
10       II, XXVI   |          in omni consuetudine vel sermonis vel scripti, cum idcirco
11       II, XXXVIII|          posse dissolvi, et genus sermonis adfert non liquidum, non
12       II, LIV    |      vultu et voce et ipso genere sermonis) tum vero in hoc altero
13       II, LIV    |        illo, quod in perpetuitate sermonis, et hoc, quod in celeritate
14       II, LXXI   |        Antoni, qui hoc deversorio sermonis mei libenter acquieturum
15       II, LXXXIX |        fastidiosius, ad hoc genus sermonis accedere. Quid enim poterit
16      III,   X    |  exspectari a me puri dilucidique sermonis, neque enim conamur docere
17      III, XII    |         conservant, quod multorum sermonis expertes ea tenent semper,
18      III, XIII   |    litterarum alit aut consuetudo sermonis cotidiani ac domestici,
19      III, XXXIV  |       quibus carere hoc quidem in sermonis genere non possumus - nam
20      III, XXXV   | forensibus et civilibus ad inanem sermonis elegantiam transtulisset,
21      III, XXXVIII|        vetustate ab usu cotidiani sermonis iam diu intermissa, quae
22      III, XLV    |        oratio; non enim sunt alia sermonis, alia contentionis verba,
23      III, XLIX   |         ne quid de hoc tam exiguo sermonis tui tempore verbo uno meo
24      III,  LX    |           videtur ab huius nostri sermonis officio non abhorrere, quod,
25      III, LXI    |         videare; me quidem istius sermonis participem factum esse gaudeo;