Liber, Caput
1 I, II | hac aetate digna et hoc usu, quem ex causis, quas diximus,
2 I, III | posita communi quodam in usu atque in hominum ore et
3 I, XIV | est aliquid, quod non ex usu forensi, quem solum oratoribus
4 I, XIV | dici sine rei militaris usu aut saepe etiam sine regionum
5 I, XV | in disceptationibus atque usu forensi, tamen his de rebus
6 I, XXIII | cotidianam loquacitatem sine usu neque ex scholis cantilenam
7 I, XXIII | quae observata sunt in usu ac tractatione dicendi,
8 I, XXIV | numero atque ex forensi usu homo mediocris neque omnino
9 I, XL | conditum, liber sit? Quid? Quod usu memoria patrum venit, ut
10 I, XLIII | ante oculos, conlocata in usu cotidiano, in congressione
11 I, XLVIII | audacius, quod idem mihi spero usu esse venturum in hac disputatione,
12 I, XLVIII | doctrina tradita, sed in rerum usu causisque tractata; quae
13 I, LXI | concludatur in ea, quae sunt in usu civitatum vulgari ac forensi,
14 II, III | optima doctrina, maximo usu cognosci ac percipi potuisse
15 II, XXIX | dicemus: pauca enim sunt, quae usu iam tractata et animo quasi
16 II, XXX | est versatus in rerum vel usu, quem aetas denique adferet,
17 II, XXXIV | considerarint, studio adhibito et usu pertractata esse possunt;
18 II, XXXVIII| prudentia qua ille, sed usu in hoc uno genere studioque
19 II, XXXVIII| institutus et aliquo iam imbutus usu et satis acri ingenio esse
20 II, XLII | aliquid efficere videor, usu solere in dicendo vel casu
21 II, LXXV | aut genere ipso remotum ab usu iudiciorum ac foro, nihilne
22 II, LXXXIV | ipsa virtus in earum rerum usu et moderatione maxime cernitur,
23 III, XX | mediocri doctrina, quantum usu valemus; neque tamen istis,
24 III, XXXVIII| prisca fere ac vetustate ab usu cotidiani sermonis iam diu
|