Liber, Caput
1 I, I | atque discrimen, et hoc tempus omne post consulatum obiecimus
2 I, VII | inter se usque ad extremum tempus diei conlocuti sunt; quo
3 I, XLV | me vires, quod fere iam tempus adventat, deficere coepissent,
4 II, I | fuerit, nihil sane ad hoc tempus; illud autem est huius institutae
5 II, IV | perlate patet; nam qui aut tempus quid postulet non videt
6 II, V | commovent? Aut num importunum tempus in tanto otio, quod et raro
7 II, XVII | incitandus aut omni ratione ad tempus, ad causam oratione moderandus (
8 II, XXI | statim indolem neque dimisi tempus et eum sum cohortatus, ut
9 II, XXIII| si volemus usque ad hoc tempus persequi, intellegemus,
10 II, XXIV | si aliud sumendum sibi tempus ad cogitandum, aliud ad
11 II, XL | nostra consilia sempiternum tempus spectare debent." Atque
12 II, XLII | tamen mihi videris ante tempus a me rationem ordinis et
13 II, XLII | se comprobanda posuissem, tempus esset iam de ordine argumentorum
14 II, LX | tenuissimus ingeni fructus. Tempus igitur dicendi prudentia
15 II, LXVII| habet, nullum ut sit vitae tempus, in quo non deceat leporem
16 III, V | esse dicebat, omne illud tempus meridianum Crassum in acerrima
17 III, V | inclinato iam in posmeridianum tempus die venissent ad Crassum, "
18 III, XV | fingerentur atque virtutem, omne tempus atque aetates suas consumpserunt. ~
19 III, XVIII| vere an secus nihil ad hoc tempus; sed ea si sequamur, nullam
20 III, XXII | umquam habuisse sepositum tempus ad discendum ac tantum tribuisse
21 III, XXXVI| extulisti, aut, si non potuerim, tempus non perdere, cum tamen his
22 III, LV | auctoritate, debet videri; tempus, pacis an belli, festinationis
23 III, LVIII| pariendum mensibus; per idem tempus Polydorum Hecuba partu postremo
24 III, LXI | enim causam conferre in tempus, cum adferre plura, si cupias,
|