Liber, Caput
1 I, VII | tribunatum plebis petebat, et P. Sulpicius, qui deinceps eum magistratum
2 I, XXI | 96] Hoc loco Sulpicius "insperanti" inquit "mihi
3 I, XXII | 102] "Atqui" inquit [Sulpicius] "hoc ex te, de quo modo
4 I, XXIX | Num tu igitur" inquit Sulpicius "me aut hunc Cottam ius
5 I, XXX | 136] Tum Sulpicius "o diem, Cotta, nobis" inquit "
6 I, XXXII| 148] "Hanc ipsam" inquit Sulpicius "nosse volumus; ac tamen
7 I, XLVII| 205] "Nobis vero" inquit Sulpicius "ista sunt pergrata perque
8 I, XLVII| enuntiet?" "Vt videtur," inquit Sulpicius; "nam Antonio dicente etiam
9 I, LXII | sane dubitare visus est Sulpicius et Cotta, utrius oratio
10 II, III | Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet, Antonius autem
11 II, IV | experiar equidem illud, ut ne Sulpicius familiaris meus aut Cotta
12 II, VII | quemque iam dudum et Cotta et Sulpicius exspectat?"
13 II, XXIII| persequatur; quod si haec noster Sulpicius faceret, multo eius oratio
14 II, XXIII| 97] Hic Sulpicius "me quidem" inquit "recte
15 II, XXV | quidem in illa causa neque Sulpicius fecit neque ego facere conatus
16 II, L | 202] Hic Sulpicius, "vere hercle," inquit "
17 II, LVII | 231] Tum Sulpicius "quid igitur? Patiemur"
18 II, LVII | 232] Hic cum Sulpicius reticuisset, "quasi vero"
19 II, XC | 366] Tum Sulpicius "an ergo" inquit "oblitus
20 III, III | eiectus est e civitate; Sulpicius autem, qui in eadem invidiae
21 III, VIII | praesentes duo prope aequales Sulpicius et Cotta. Quid iam inter
22 III, VIII | mentem orationemque defigit; Sulpicius autem fortissimo quodam
23 III, XII | Hic cum adrisisset ipse Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit
24 III, XXXVI| 147] Hic Sulpicius "ego vero," inquit "Crasse,
|