Liber, Caput
1 I, XXVIII | tantum modo similem esse hominis et id, quod tradatur vel
2 I, XXXVIII | Claudii patricii eiusdem hominis hereditatem gente ad se
3 I, XL | de libertate, de capite hominis consularis, praesertim cum
4 I, XLVI | ut id ipsum, quod erat hominis proprium, non partum per
5 I, L | publici fuit, idcirco eiusdem hominis atque artis utraque facultas
6 II, XII | qualis oratoris et quanti hominis in dicendo putas esse historiam
7 II, XVI | societate civili, in sensu hominis communi, in natura, in moribus,
8 II, XX | quam deceat et quam possit, hominis est, ut tu, Catule, de quodam
9 II, XXXII | si quid adfert praeterea hominis aut dignitas aut indignitas,
10 II, XXXVI | existimavi pecudis esse, non hominis, cum tantas res Graeci susciperent,
11 II, XLIII | Conciliantur autem animi dignitate hominis, rebus gestis, existimatione
12 II, XLVI | persona mihi ardere oculi hominis histrionis viderentur -
13 II, XLVIII | viderer seditiosum civem et in hominis consularis calamitate crudelem
14 II, LII | merita, quantam insolentiam hominis quantumque fastidium;
15 II, LXX | Phrygionis Pompei, locupletis hominis, bona sine testamento possederat,
16 II, LXXIII | illud vero improbi esse hominis et perfidiosi, dicere quod
17 II, LXXXIV | legendi et delectationis aut hominis alicuius ornandi quam utilitatis
18 II, LXXXVIII| Habetis sermonem bene longum hominis, utinam non impudentis!
19 III, II | tamquam cycnea fuit divini hominis vox et oratio, quam quasi
20 III, III | Carbonis, inimicissimi hominis, eodem illo die mors fuisset
21 III, XXXIII | Scipionis prudentissimi hominis sapientia, qui omnes pontifices
22 III, L | fundere ex tempore tantumque hominis ingeniosi ac memoris valuit
23 III, LVII | gestum; corpusque totum hominis et eius omnis vultus omnesque
24 III, LX | et saepe sum admiratus hominis cum diligentiam tum etiam
|