Liber, Caput
1 I, XII | causam didicerit, dicet melius et ornatius quam ipse ille
2 I, XIII | eloquentium reponendos - scisse melius quam Hyperidem aut Demosthenem,
3 I, XV | quaque re, multo oratorem melius quam ipsos illos, quorum
4 I, XV | ipsi C. Mario paene hic melius quam ipse illa scire videatur;
5 I, LIV | ego non pugno, utrum sit melius aut verius: tantum dico
6 I, LIX | vocantur; in quo nostri omnino melius multo, quod clarissimorum
7 II, VIII | animadverterit, quid sit, qua re alii melius quam alii dicant, id possit
8 II, XXIV | faciunt; sed certe eidem illi melius aliquanto dicerent, si aliud
9 II, XXVI | sunt, quae mihi videntur ei melius nosse, qui dialectici appellantur,
10 II, XXXV | opinor - sed tu haec, Catule, melius - nulla dant praecepta dicendi
11 II, LXVII | sed, uti ei ferunt, qui melius haec norunt, Socratem opinor
12 II, LXX | vocem, si id fecero": "melius est" inquit "quam reum."
13 II, LXXIX | efficiamus, quod agendo efficitur melius quam rogando. Est id quidem
14 II, LXXXIX| despiciens fuit quin speraret aut melius aut eodem modo se posse
15 III, I | contigisset, ut numquam dixisse melius putaretur, tamen omnium
16 III, IX | et in ea varietate fere melius a deteriore facultate magis
17 III, XXVI | ipsa exclamatio "non potest melius" sit velim crebra; sed habeat
18 III, XLI | Quid te adirier abnutas? Melius esset vetas, prohibes, absterres;
19 III, XLIII | ille vult et ego vellem, melius aliquanto quam Albucius:
20 III, XLVIII| primis aut, quod etiam est melius et iucundius, longiora. ~
21 III, LVI | huic tertias; quo mihi melius etiam illud ab Aeschine
22 III, LVI | fuit in Graccho, quem tu melius, Catule, meministi, quod
23 III, LIX | est omnis oculorum; quo melius nostri illi senes, qui personatum
|