Liber, Caput

 1        I,  II    |      incohata ac rudia exciderunt, vix sunt hac aetate digna et
 2        I,  II    |          dicendo autem excellentis vix paucos proferre possimus?
 3        I,  II    |             cum boni perdiu nulli, vix autem singulis aetatibus
 4        I,  IX    |            rem publicam, quam nunc vix tenemus, iam diu nullam
 5        I, XVII   |           et meo iudicio et omnium vix ullam ceteris oratoribus -
 6        I, XXI    |           paene intimam veniretis, vix optandum nobis videbatur.
 7        I, XXXV   |   aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim, et tamquam in aliquam
 8        I, XXXV   |           contemplari cum cuperem, vix aspiciendi potestas fuit;
 9        I, XXXVI  |           communibus et pervagatis vix huic aetati audiendum putas,
10        I, XXXVI  |          sed ne foro quidem dignos vix putarim." "Atqui non defuit
11       II, XIV    |      libros ad Misenum - nam Romae vix licet - studiosius legerim,
12       II, XXI    |            sibi magistrum futurum. Vix annus intercesserat ab hoc
13       II, XLVII  |            ego ad id restinguendum vix conarer accedere? Habueras
14       II, XLVIII | existimarere; ego, homo censorius, vix satis honeste viderer seditiosum
15       II, XLVIII |      bonorum virorum plenum forum, vix ut mihi tenuis quaedam venia
16       II, LVI    |            contigit uni, [id] mihi vix ferendum videbatur."
17       II, LXII   |          solum non foro digna, sed vix convivio liberorum. Detractis
18       II, LXXXVII|           quae cogitando complecti vix possemus, intuendo quasi
19      III,   I    |         morte exstincta subita est vix diebus decem post eum diem,
20      III, XXIII  |       Tuberonem; at eius avunculum vix intellegeres id agere, cum
21      III, XXXVIII|        dicunt. Quod enim declarari vix verbo proprio potest, id
22      III, LXI    |          tanto minorem praecurrere vix honestum est." "Sed iam