Liber, Caput

 1        I,  II   |        esse visum est quid esset cur plures in omnibus rebus
 2        I, VII   |         tribusve factis dixisse "cur non imitamur, Crasse, Socratem
 3        I, XVI   |   scripsisse praeclare, quid est cur non orator de rebus eis
 4        I, XIX   |      complecterentur, quaerebat, cur de prooemiis et de epilogis
 5        I, XXVII |         quaererem, quidnam esset cur, ut in quoque oratore plurimum
 6        I, XXXI  |          audire cupiebas, causam cur cuperes non fuisse nihil
 7        I, LVIII |          contenti esse possumus? Cur ergo non eidem in iure civili,
 8       II, VII   |      mihi quidem periucunda. Sed cur impedimus Antonium, cuius
 9       II, VII   |          si causam putatis esse, cur audiatis." ~
10       II,  XI   |                             47] "Cur igitur dubitas," inquit
11       II, XXII  |        enim causae censetis esse cur aetates extulerint singulae
12       II, XXXVII|          auctores, Antoni, miror cur philosophiae sicut Zethus
13       II, XLV   |         me autem causa nulla est cur apud homines prudentissimos
14       II, LXVII |         remansisse quaereretque, cur ab eo notaretur, "non amo"
15       II, LXXI  |      ille patri suo responderet, cur ademptum sibi equum diceret,
16       II, LXXXI |      sane iam causa videtur esse cur secernamus ea praecepta,
17       II,  XC   |        est nobis" inquit "causa, cur te audire cupiamus; sin,
18       II,  XC   |    facilius, tibi causa non est, cur recuses." Et Catulus "quid,
19      III, XXV   |          est, quaenam causa sit, cur ea, quae maxime sensus nostros
20      III, XXIX  |          ratio, ut si quaeratur, cur doctissimi homines de maximis
21      III, XLVIII| profluens, quid est aliud causae cur repudietur, nisi quod hominum