Liber, Caput

 1        I, XXVI   |       in vobis animum advertere soleo et in me ipso saepissime
 2        I, XXVII  |        haec, de qua queri saepe soleo; quod ceterarum homines
 3        I, XXVIII |        esse maximam: saepe enim soleo audire Roscium, cum ita
 4        I, XXXVIII|    atque subtilis atque, ut ego soleo dicere, iuris peritorum
 5        I, XLIV   |         ridiculum; de quo multa soleo in sermonibus cotidianis
 6        I, XLVIII |     quod in causis valde fugere soleo, ne tibi, Crasse, succedam,
 7       II, III    | refugisti, sive, ut ipse iocari soleo, unum putasti satis esse
 8       II, XIV    |    causa, cum est otium, legere soleo.
 9       II, XXIV   |                    102] Equidem soleo dare operam, ut de sua quisque
10       II, XXIX   |       vobis hoc maxime admirari soleo, quod, cum inter vos in
11       II, XXXIII |         discedere; sed, ut ipsi soleo dicere, non licebit; neque
12       II, XLV    |   tractantur in causis, horrere soleo: tanta vis animi, tantus
13       II,  LI    |      Equidem primum considerare soleo, postuletne causa; nam neque
14       II, LVII   |         recusandi dem. Quamquam soleo saepe mirari eorum impudentiam,
15       II, LXXII  |        prosim causis, elaborare soleo, quam ut ne quid obsim;
16       II, LXXVI  |   causarum, non tam ea numerare soleo quam expendere. ~
17       II, LXXVII |         est dicendum, postremum soleo cogitare, quo utar exordio.
18       II, LXXVIII|            316] in quo admirari soleo non equidem istos, qui nullam
19      III, VIII   |    audiens equidem sic iudicare soleo, quicquid aut addideris
20      III,  IX    |     primum institi, in eis fere soleo perorare et quod aliquanto