Liber, Caput

 1        I, XXVII |     fuisse; quo etiam gravius iudicium in dicendo subimus: quotiens
 2        I,  XL   |       Quid? De libertate, quo iudicium gravius esse nullum potest,
 3        I, LVII  |    esse non possit, omnino in iudicium vocari non solent. Num quis
 4        I, LVII  |     itaque hilaritatis plenum iudicium ac laetitiae fuit; in quo
 5       II, XVIII |  numquam forum, numquam ullum iudicium aspexerit; ut Peripateticus
 6       II, XXII  |       quia scripta, ex quibus iudicium fieri posset, non multa
 7       II, XXX   | possit; deinde quid veniat in iudicium: quod isti sic iubent quaerere:
 8       II, XXX   |      Decius. Veniet igitur in iudicium licueritne ex senatus consulto
 9       II, XXX   |      argumenta ad id, quod in iudicium venit, spectantia debent
10       II, XXXI  |     causa, in qua id, quod in iudicium venit, reorum personis ac
11       II, XXXI  |    videantur, quae veniant in iudicium tum, cum de facto quaeratur:
12       II, XLVII |   gravi miserabilique casu in iudicium vocabas; deinde principem
13       II,   L   |   modum dixisti, tibi ego non iudicium, sed incendium tradidissem,
14       II, LXXXIX|       admiror et simul gaudeo iudicium animi mei comprobari, quod
15      III, VII   |    dispares, ut sit difficile iudicium excellentis maxime suavitatis.
16      III,  IX   |       in aliquod contentionis iudicium vocaremur. Quid tam dissimile
17      III, XVIII |     esse omne animi sensusque iudicium primumque instituisse -
18      III,  XX   | hominem et eloquentissimum in iudicium vocarim; cui disciplina
19      III, XLVII |      mensura, quod est acrius iudicium et certius, par fere cretico,