Liber, Caput

 1        I,  II    |       maiorum exstiterunt, cum boni perdiu nulli, vix autem
 2        I,  II    |      imperatoris laude aut cum boni senatoris prudentia comparandam
 3        I, III    | pauciores oratores quam poetae boni reperientur.
 4        I,   L    |  iucunda quadam varietate, sit boni oratoris multa auribus accepisse,
 5       II, XXIV   |   dicendum; ubi plus mali quam boni reperio, id totum abiudico
 6       II, XXVIII |    instituisti; neque enim est boni neque liberalis parentis,
 7       II, XLIII  |      probi, ut bene morati, ut boni viri esse videamur. ~
 8       II, XLVI   |      eos alienos, si ipsi viri boni volumus haberi, existimare
 9       II,  LI    |       certe pro eis, qui illis boni atque utiles sint, laborare,
10       II, LII    |       probitatis commendatione boni viri debet speciem tueri,
11       II, LXXII  |      quid habeat causa quaeque boni, quid mali; nulla enim fere
12       II, LXXII  |     esse in dicendo solet, ut, boni quod habeam, id amplectar,
13       II, LXXV   |    enim saepius - si possim ut boni efficiam aliquid dicendo;
14       II, LXXXVII|        confiteor equidem huius boni naturam esse principem,
15      III, XVII   |       dimittamus; sunt enim et boni viri et, quoniam sibi ita
16      III, XXIX   |        sitne aliquando mentiri boni viri.
17      III, XXXIV  |    Civitatibus quidem suis non boni, sed certe docti atque eloquentes,