Liber, Caput

 1        I, VIII |       aut iucundius aut magis proprium humanitatis, quam sermo
 2        I, XII  |     qui bene dicunt, adferunt proprium, compositam orationem et
 3        I, XII  |    sibi adsumet; hoc enim est proprium oratoris, quod saepe iam
 4        I, XLVI |      ipsum, quod erat hominis proprium, non partum per nos, sed
 5        I,   L  |      duodecim scriptis ludere proprium esse iuris civilis, quoniam
 6       II,  IX  |      minus id est huius unius proprium; sed ut orator de eis rebus,
 7       II,  IX  |        sed, quid cuiusque sit proprium, etsi ex eo iudicari potest,
 8       II, LIII |       prius ipsum illud, quod proprium sui iudici est, audire desiderant;
 9       II, LXVI |     et veri similia, quod est proprium narrationis, et quae sint,
10       II, LXVI |      quae sint, quod ridiculi proprium est, subturpia; cuius exemplum,
11       II, LXXVI| componamus, id est vel maxime proprium oratoris prudentiae. Multa
12      III, XXIX |    aut, cum quid cuiusque sit proprium exquiritur, ut ornate dicere
13      III,  XL  |       suum nomen et vocabulum proprium non habet, ut pes in navi,
14      III, XLI  |       sit, quam fuisset illud proprium ac suum: quidnam est, obsecro?
15      III, XLII |      mare"; sed ornandi causa proprium proprio commutatum: desine,