Liber, Caput

 1        I,  II    |              Vis enim, ut mihi saepe dixisti, quoniam, quae pueris aut
 2        I,  IX    |            et saepe conservatas esse dixisti, alterum, foro, contione,
 3        I, XVIII  |        hominum, de quibus paulo ante dixisti, quamvis illi ornate et
 4        I, XXII   |        negasse, [ut] tute paulo ante dixisti; quod ego non superbia neque
 5        I, XXXVI  |             oratori cognoscenda esse dixisti, de naturis hominum, de
 6        I,  LI    |          Crasse, perturbor, quod ita dixisti, neminem posse eorum mentis,
 7        I, LII    |         contione tuorum civium, quae dixisti? "Eripite nos ex miseriis,
 8        I,  LX    |              ille tuus, quem tu vere dixisti perfectorem dicendi esse
 9       II,  XX    |          Catule, de quodam clamatore dixisti, stultitiae suae quam plurimos
10       II, XXXVIII|      philosophis, quos Romam venisse dixisti, videsne Diogenem eum fuisse,
11       II,   L    |              Cum enim, quem ad modum dixisti, tibi ego non iudicium,
12       II, LVI    | praecipiendum videretur: haberi enim dixisti rationem oportere hominum,
13       II, LXXI   |         libenter acquieturum te esse dixisti, tamquam in Pomptinum deverteris,
14       II, LXXXIX |          tamen quidnam est [id] quod dixisti fore, ut tibi ignosceremus,
15       II,  XC    |               Et Catulus "quid, quod dixisti," inquit "Crasse, si [hic]