Liber, Caput

 1        I, XXV    |           inquit "sentio," Crassus "naturam primum atque ingenium ad
 2        I, XXV    |       rationem dicendi et viam, sed naturam defuisse; nam et animi atque
 3        I, XLIX   |       divinarum atque humanarum vim naturam causasque nosse et omnem
 4        I,  LI    |             nisi qui <rerum omnium> naturam et mores hominum atque rationes
 5       II, XXX    |                      132] Ac primum naturam causae videat, quae numquam
 6       II, XXXI   |             universi generis vim et naturam referri;
 7       II, XXXI   |            oportet ad genus et [ad] naturam universam: quod sumptuosus,
 8       II, XXXII  | argumentorum neque ad causae vim ac naturam nomen Coponi aut Curi pertinuit;
 9       II, LXXXVII|        confiteor equidem huius boni naturam esse principem, sicut earum
10      III,  IX    |          laudandos, cum ad cuiusque naturam institutio doctoris accommodaretur.
11      III, XXVIII |         dicunt; sed neque vim neque naturam eius nec partis nec genera
12      III, XXIX   |             igitur res eandem habet naturam ambigendi, de qua quaeri
13      III, XLVI   |          retinendam conservandamque naturam, nusquam tamen est ulla
14      III, XLVI   |             nisi venusta. Linquamus naturam artisque videamus.