Liber, Caput

 1        I,   X   |        non censeo; satis id est magnum, quod potes praestare, ut
 2        I, XXV   |                            116] Magnum quoddam est onus atque munus
 3        I, XLVII | accepimus, quod ipsum est tamen magnum; sed vias earum rerum rationemque
 4       II, XVII  |         causarum contentionibus magnum est quoddam opus atque haud
 5       II, XXII  |       eo vitio similem esse non magnum est, ut ille, qui nunc etiam,
 6       II, XLVI  |           191] Ac, ne hoc forte magnum ac mirabile esse videatur
 7       II, LXI   |        non convenit, caput enim magnum est": et laudabile et honestum;
 8       II, LXII  |        non in re; sed non saepe magnum risum movent; magis ut belle,
 9       II, LXVI  |       contione: "ita sibi ipsum magnum videri Memmium, ut in forum
10       II, LXXIII|        velim, qua re tu hoc ita magnum putes nihil in causa mali
11      III, XXXVII|     vitare vitium, quamquam est magnum, verum tamen hoc quasi solum
12      III, XLII  |                   XLII] Est hoc magnum ornamentum orationis, in
13      III, LIII  |        personis vel sine illis, magnum quoddam ornamentum orationis